สวัสดีคับ ตามหัวข้อ
ผมมีความฝันตั้งแต่อายุ9ปีว่าอยากเป็นนักวาดการ์ตูนมืออาชีพ ผมฝึกฝนการวาดต่างๆ ช่วงแรกๆพ่อแม่ก็สนับสนุนดี แต่พอเมื่อเข้ามัธยมต้นพ่อแม่เริ่มที่จะปิดกั้นผมกับอาชีพนี้ และพูดว่าอย่าทำเลย มันไม่ยั่งยืนหรอก ซึ่งคำนี้ผมไม่เห็นด้วยสุดๆ ทำไมคนที่ทำอาชีพทางนี้เขายังอยู่ได้
เข้าม.2 พ่อแม่เริ่มจะพาผมออกจากทางนี้โดยการเอาสมุดวาด หรืออุปกรณ์การวาด ไปบริจาคโดนที่ผมยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย ผมได้แต่อยู่เงียบๆและปลอบตัวเองว่าซักวันเขาจะเห็นความสำเร็จของเราเอง
เข้าม.3 ผมชนะการวาดรูประดับโรงเรียน ได้เกียรติบัติและได้ทุน2,000บาท ผมจึงรีบกลับบ้านเพื่อนำความภูมิใจไปให้พ่อแม่เห็น แต่เขากลับไม่ยิ้มเลย.... พร้อมกับโยนใบเกียรติบัตรทิ้งเหมือนกระดาษธรรมดา
ผมอยากรู้มากเลยคับ ว่าทำยังไงเขาถึงจะเข้าใจเรา.
ทำไมพ่อแม่ไม่เห็นความพยายามของลูก
ผมมีความฝันตั้งแต่อายุ9ปีว่าอยากเป็นนักวาดการ์ตูนมืออาชีพ ผมฝึกฝนการวาดต่างๆ ช่วงแรกๆพ่อแม่ก็สนับสนุนดี แต่พอเมื่อเข้ามัธยมต้นพ่อแม่เริ่มที่จะปิดกั้นผมกับอาชีพนี้ และพูดว่าอย่าทำเลย มันไม่ยั่งยืนหรอก ซึ่งคำนี้ผมไม่เห็นด้วยสุดๆ ทำไมคนที่ทำอาชีพทางนี้เขายังอยู่ได้
เข้าม.2 พ่อแม่เริ่มจะพาผมออกจากทางนี้โดยการเอาสมุดวาด หรืออุปกรณ์การวาด ไปบริจาคโดนที่ผมยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย ผมได้แต่อยู่เงียบๆและปลอบตัวเองว่าซักวันเขาจะเห็นความสำเร็จของเราเอง
เข้าม.3 ผมชนะการวาดรูประดับโรงเรียน ได้เกียรติบัติและได้ทุน2,000บาท ผมจึงรีบกลับบ้านเพื่อนำความภูมิใจไปให้พ่อแม่เห็น แต่เขากลับไม่ยิ้มเลย.... พร้อมกับโยนใบเกียรติบัตรทิ้งเหมือนกระดาษธรรมดา
ผมอยากรู้มากเลยคับ ว่าทำยังไงเขาถึงจะเข้าใจเรา.