อย่างที่หัวกระทู่ บอกคับผมอายุ 21 เป็น นศเทียบโอน อยู่ครับ เรื่องมันเริ่มขึ้นเมื่อผมเลิกคุยกับ เเฟนคนล่าสุด หลังจากนั้นก็มีอาการ จนเริ่มรู้ได้ว่า ใจของผมมันไม่ปกติ เวลาอยู่เฉยๆ ก็ไม่เป็นอะไรหรอกครับ เเต่เวลา มี คู่รักคู่เดินมา ผมจะมีอาการ หน้อยกับชีวิตขึ้นมาทันที เอา มือกุมหัว นั่งก้มหน้าสลับกับหัน ไปมองอยู่เป็นพักๆ พยายามจะไม่สนใจ เเต่ในใจยังคงคิดอยู่ ยิ่งเป็นคนเคยรู้จักกัน ยิ่งหนัก
            อาการหนักขึ้น จนเริ่มอิจฉาเพื่อน คนนึงในสาขา มีเเฟนสวยมาก หน้า เหมือน หญิงในฝัน ผชก็ไม่ได้หล่อ อะไรมากเเค่ บ้านพอมีฐานะเเละมีรถขับ ทุกครั้งที่เห็นมาด้วยกันผมจะปัดหน้าหนี เเละผมจะกลายเป็นคนไม่อยากคุยกับใครไปเลย ทั้งๆที่ คู่รักคู่นี้ จะชวนผมคุยตลอด เเต่ผมจะตอบเเบบเย็นชา ซึ่งความรู้สึกลึกๆ ของผมเเล้วน่ะ ผมไม่ได้เกลียดชัง อะไรเลยนะ เเต่ผม คิดในหัวว่า ทำไม ทำไม เเละทำไม เขาถึงอยู่ด้วยกันได้รักกันมากใส่ใจกัน ทั้งสอง ซึ่งผมไม่เคย มีโมเม้นเเบบนั้นเลย หันมาดูตัวเอง เเล้วก็อดไม่ได้ที่จะดูถูกตัวเอง ทั้งๆที่ใครๆก็บอกว่าอย่าดูถูกตัวเอง
             ผมเป็นอะไร ไป ชายที่โหยหาความรักเหรอ??? หรือ ชายที่เเค่อิจฉาคนๆนึงที่โชคดีในเรื่องความรักที่สมบรูณ์เเบบที่ตนเองไม่มีอย่างเขา?? ผมพยายามมากที่จะไม่สนใจหรือใส่ใจ เเต่ใจผมมันยากที่จะห้ามไม่ให้คิดเวลา เจอคู่รักทุกคู่ ผมอยากจะบอกทุกคู่ นะว่าพวกคุณ น่ะโชคดีละที่ได้เดินไปไหนมาไหนด้วยกัน กินข้าวกัน รักกัน ไปนานๆ เเต่ทำไมใจผมถึงอยากปฏิเสธ ไม่อยากเจอ ไม่อยากคุย ไม่อยากเข้าใกล้ ทั้งที่ เพื่อนที่มีคนรัก เขา ก็คุยกับผมปกติ เหมือนเพื่อน ทั่วๆไป เเต่ทำไมผมถึงหลีกเลี่ยง ไม่อยากยุ่งด้วย ผมเป็นอะไรไป ใครจะเข้าใจ

ขอคำเเนะนำจากพี่ๆ ทั้งที่มีคนรักเเล้ว เเละก็ยังโสดอยู่ ในพันทิพย์ ด้วยครับ