สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรา หากเราเขียนไม่ดี หรือใช้ศัพท์ไม่ถูกต้อง กราบขออภัย ณ ที่นี้ด้วย
เริ่มเรื่องเลยแล้วกันนะคะ. เราชื่อนก ( ขอใช้นามแฝง) เวลาเราทะเลาะกับแฟน จนถึงขั้นต้องเลิกกัน เราเป็นคนง้อแฟนตลอด รั้งและยื้อสุดชีวิต เพื่อไม่ให้เขาไป ตามไปง้อถึงบ้าน เพราะเหตุผลที่ว่า เรารักเขามาก ทุกๆวันนี้มีแค่เขาคนเดียว ที่ทำให้เรามีความสุขได้ เขาเป็นคนเดียวและคนแรกที่ทำให้เราได้หมดทุกอย่าง ซึ่งแฟนเก่าเราไม่เคยทำกับเราแบบนี้ เขาคือ1ใน3ของชีวิตเราด้วยซ้ำ.ผ่านร้อน ผ่านหนาวด้วยกันมาก็เยอะ อดอยาก ไม่มีข้าวกิน ก็ผ่านมาแล้ว  แต่ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน แฟนชอบบอกเลิกมากๆๆๆๆๆๆๆ !!  คือคุณจะบอกเลิกพร่ำเพรื่อทำไมนักหนา?  แต่ก็นั่นแหละค่ะ เราก็ทำทุกอย่าง เพื่อให้เขายังอยู่กับเรา คนรอบข้างเรายังบอกเราเลย ว่าเราควรรักตัวเองได้แล้ว อยู่กับตัวเองเข้าไว้ แต่ทำไงได้ล่ะคะ เรื่องอื่นเราหยิ่งในศักศรี แต่ถ้าเรื่องรักเราโครตอ่อนไหว ยอมหมด งือออ. เพื่อนๆว่าเราดูเป็นคนไร้ค่ามากมั้ย?  กับการที่เราทำแบบนี้