คือเราไม่รู้จะทำไงดีเราชอบน้องคนหนึ่งอยู่เจอกันที่สระว่ายน้ำ@ระยองบีชน้องเขามาเข้าค่ายสุภโสตะอยู่คนละจังหวัดน้องเขาชื่อบูมม.2อ้ะพยายามหาเฟสหาทุกอย่างทำทุกอย่างจนเหนื่อยท้อมากจนปวดหัวไข้ขึ้นไปหมดไม่เคยชอบใครจนบ้าคลั่งขนาดนี้เราก็เจอเฟสพี่เขาแต่พี่เขาก็เหมือนจะหยิ่งมากเหมือนไม่อยากให้คุยกับน้องเขาน้องเขามาเที่ยวแล้วน้องเขาก็กลับมันอาจจะเป็นวันแรกที่เจอกันและวันท้ายน้องเขาขอเฟสแต่ลืมให้น้องเขาว่ะพอน้องเขากลับไปมันเหมือนขาดอะไรไปสักอย่างจากวันนั้นที่เราอยู่ด้วยกันมีแต่เขิลเขิลทำเชี้ยบอกกับตัวเองเดี๋ยวมันก็ผ่านไปแล้วไงว่ะมันก็วนๆเวียนๆอยู่สมองของกูอ้ะ กินข้าวก็ไม่ครบ3มื้อ ทั้งซี้ดทั้งผอมโทรม เหมือนจะตายอ้ะ นอนก็ไม่ถึง4-5ชม.ตื่นก็คิดถึงหน้าเขาจะทำ ไรก็คิดถึงเขาณ.ตอนนี้ก็รอว่าวันหนึ่งถ้าเราเป็นเนื้อคู่กันขอให้เราได้เจอกันที่นีอ็ซิ@ระยองบีชอีกน้ะบูม พี่จะจดจำน้องตลอดไปน่ะขอบคุณวันที่9/04/60ที่ทำให้เราได้เจอกันน่ะเวลา13:35น.ที่สระว่ายน้ำระยองบีชสาธารณะน้องจะอยู่ในใจพี่เสมอบูมมม
ปีหน้าพี่อาจจะไม่เจอน้องเพราะพี่ไม่ใช่คนแถวนี้อีกอย่างปีนี้พี่ไม่สบายแม่เรยพามาเที่ยวปีหน้าน้องมาค่ายคงไม่เจอพี่แร้วน่ะบูมรักและคิดถึง
พี่ทั้งรอร๋อรอๆๆนานแสนนานที่จะเจอเฟสน้องน่ะพี่กินไม่ได้นอนไม่หลับฟังเพลงร้องไห้เพลงที่น้องร้องยุสระน้ำแหละพี่ฟังน่ะ฿#อยากขยับเข้าไปใกล้เทอ๏+=฿=(™คถ.นเะเว่ยยย
ถ้าเป็นไปได้ก็อยากได้เฟสอยากรักอยากกอดอยากหยุดเวลาไว่ว่ะทำไงได้ว่ะเวลาผ่านมา5วันล้ะนิ่ยังคถ.ยุเล้ยยยยยย@#%๚[//บูมมมมมมรักน้ะ