คือรู้จักเขามาหลายปี
แต่มาสนิทจริงจังได้เกือบ 3 ปีแล้ว
3 ปีที่สนิทกันคือ กินข้าวด้วยกัน ดูหนัง ทำกิจกรรมต่างๆทุกอย่าง
เจอกัน ทุกอาทิตย์ ทุกวันหยุดนักขัตฤกษ์ เคยจับมือกัน
เขาจูงมือทุกครั้งที่ข้ามถนน
รู้สึกดี แต่ไม่ทุกครั้ง บางทีก้อเบือเพราะเขาไม่โรแมนติค เป็นคนเครียด
บ้างาน ไม่เคยหวาน ไม่เคยพูดจีบ หรืออะไร..โทรศัพย์มาทุกวัน
เป็นปีๆแล้วโทรมาทุกวันคุยสัพเพเหระ เราเองก้อรับสายตลอด
ถ้าไม่รับเขาก้อจะโทรมาอีกจนได้คุย..ทุกวันเลยไม่เคยพลาด
น้อยครั้งที่ไม่โทรคือติดธุระ..ก้อจะไลน์มาบอก
มีเล่าเรื่องปัญหาในครอบครัว เรื่องส่วนตัวเขา เรารู้หมด

ปัญหาคือ ตอนนี้เรารู้สึกว่าไม่ชัดเจน แต่ยังไม่เคยถามว่า
เราเป็นอะไรกัน ทำไมต้องมาชวนเที่ยวชวนกินโทรมาทุกวัน
ไม่เคยถาม เขาก้อไม่บอก ไปเรื่อยๆเลยไม่เคยเปิดใจคุยกัน
..ส่วนนึงคิดว่า..เขาจีบผู้หญิงไม่เป็นหรือเขาอาจจะอยากไปเรื่อยๆก่อน
แต่เราเริ่มเบื่อไง..หลังๆมานี้เราเลยปฎิอเสธที่จะไปกับเขา
โดยอ้างว่าไม่ว่าง เหนือยมั่ง ไม่ขอบกิจกรรมนี้บ้าง
คือเริ่มแรงที่จะปฎิเสธตรงๆ

หยุดสงกรานต์ก้อนัดว่าไปโน่นนี่กัน แต่เราก้อทำเฉยเสีย
บอกลัวเปียกน้ำ

เราคิดว่าจะค่อยๆห่างไปนะ เราคิดว่าคงไม่ใช่อ่ะ
คืออยากมีแฟนแต่ไม่อยากผูกมัด หรือรับผิดชอบอะไร
เราก่อจะห่างและค่อยๆหายไปดีไหม
หรือเราจะถามเขาดีว่าคิดอะไร และคิดยังไง
เพื่อให้มันจบ ถ้าคิดแค่เพื่อนก้อไม่ต้องมาตัวติดกัน
หรือเดินหน้าต่อถ้าเราคิดจะเป็นแฟนกัน

......คือเราสงสารเขาเหมือนกันที่ไม่รู้ว่าทำไมเราตีตัวออกห่าง
เราควรจะถามเขาดีไหม