เราทุกคนจำเป็นต้องรักษาศีล การที่เรารักษาศีลควบกับการเจริญสมาธิ ก็เพื่อว่า เมื่อเราเป็นผู้มีศีลบริสุทธิ์ สมาธิจะทรงตัวตั้งมั่นได้ง่าย เมื่อสมาธิทรงตัวตั้งมั่น ก็เอากำลังนั้นกลับไประมัดระวังรักษาศีลอีกครั้งหนึ่ง

ถ้าสติสมาธิแหลมคมว่องไว แค่เราขยับ จะคิด จะพูด จะทำอะไรก็ตาม จิตจะบอกเลยว่าเราจะละเมิดศีลหรือไม่ ศีลเราจะขาดจะพร่องหรือไม่ แล้วเราก็จะเลี่ยงด้วยการไม่ไปละเมิดศีล แล้วไปคิด ไปพูด ไปทำ ในส่วนที่สามารถทำให้ศีลเจริญบริบูรณ์ได้

ศีลนอกจากจะเป็นมนุษย์สมบัติ คือบุคคลที่จะเกิดเป็นมนุษย์ได้อย่างน้อยจะต้องมีศีล ๕ เป็นเครื่องรองรับ ยังเป็นสวรรค์สมบัติ บุคคลที่รักษาศีลสมบูรณ์บริบูรณ์มีโอกาสเกิดเป็นนางฟ้า เกิดเป็นเทวดาได้ง่าย

ถ้าหากว่ารักษาได้ถึงขนาดว่ากำลังใจทรงตัวตั้งมั่น เป็นฌานในสีลานุสติ ก็เกิดเป็นพรหมได้ ในขณะเดียวกัน ถ้าหากว่ากำลังของศีลของเราบริสุทธิ์บริบูรณ์จริง ๆ ส่งผลให้เราก้าวเข้าสู่ความเป็นพระอริยเจ้าได้โดยง่าย

โดยการพิจารณาให้เห็นว่า แม้การรักษาศีลนี้จะส่งผลดีแก่เราโดยส่วนเดียวก็จริง แต่ถ้าหากว่ายังต้องเวียนตายเวียนเกิดในภพภูมิต่าง ๆ ก็ยังมีทุกข์มีโทษ ก็คือเกิดความทุกข์อยู่ได้ในทุกครั้งที่เราเกิด

เมื่อจิตใจเห็นโทษของการเวียนว่ายตายเกิด เกิดความเบื่อหน่าย จิตจะถอนออกมาจากความรัก ความพอใจที่จะเวียนตายเวียนเกิด ก็คือไม่เห็นความดีของร่างกายนี้ ไม่เห็นความดีของโลกนี้ ไม่เห็นความดีของเทวโลก พรหมโลก เพราะว่ายังไม่สามารถที่จะล่วงพ้นความทุกข์ได้อย่างแท้จริง

ให้เอาจิตสุดท้ายของเราเกาะพระนิพพานไว้ จะใช้คำภาวนาอย่างไรก็ได้ แต่ให้จิตของเรารู้ว่าขณะนี้เราเป็นผู้บริสุทธิ์บริบูรณ์ด้วยศีล ถ้าหากว่าชีวิตนี้สิ้นไป เราขอมีพระนิพพานเป็นที่ไปแห่งเดียว

พระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เทศน์ช่วงทำกรรมฐาน ณ บ้านอนุสาวรีย์
วันศุกร์ที่ ๓ กันยายน ๒๕๕๓

จากเพจวัดท่าขนุน