เคยเชื่อ ประโยคที่บอกว่า. ถ้าคนมันใช่ยังไงก็ต้องวนกลับมา กันมั้ย?

เราเคยคิดว่าเค้าเป็นคนที่ใช่ค่ะ แล้วเราก็เคยเชื่อประโยคที่ว่า ถ้าคนมันใช่มันจะวนกลับมาอีกยิ้มประหลาดใจ แล้วทุกวันนี้เราก็คิดแบบนั้น อยู่ เพื่อนๆคิดว่าคนที่เราคิดว่าใช่ จะสามารถวนกลับมาคบกันได้อีกบ้างไหมค่ะ  เรามีโอกาสที่จะกลับมาคุยกันดีๆบ้างไหม??????    หัวใจ
กระทู้ยาวไปหน่อย ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะค่ะ  ขอบคุณทุกความคิดเห็นเลยค่ะ

   อมยิ้ม04สวัสดีค่ะ  เรามีเรื่องอยากขอความคิดเห็นเพื่อนๆ ค่ะ ว่าเราผิดมากไหม เราควรจะทำยังไงกับความรู้สึกแบบนี้ ที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาอยากให้คนที่มีคนรักอยู่ตอนนี้ให้ความสำคัญกับคนนั้นให้มากนะคะ อย่าปล่อยเวลาให้ผ่านไปโดยที่เรายังไม่ได้ทำอะไรเลย อย่าปล่อยเวลาผ่านไปจนไม่มีโอกาสที่จะให้เราทำสิ่งที่เราอยากทำอีกแล้ว

ยิ้ม (เรื่องยาวมากกกกกค่ะขอบอกว่ากระทู้นี้มีทุกหลากอารมณ์ ทั้ง เหงา เศร้า   ดราม่า และความฟินนนนน~~~
☺ อย่าเพิ่งเบื่อกันน่า ) เริ่มเรื่องเลยละกัน
   เรากับแฟนคบกันมาสามปีค่ะ ตั้งแต่ม ปลาย จนกระทั่งปี 1 อยู่มหาวิทยาลัยเดียวกัน

        เราคบกับแฟนคนไม่ค่อยทะเลาะกันเรื่องอื่นคะ แต่ที่เราทะเลาะกันบ่อยก็เพราะเรื่องเพื่อนผช  ของเรา แต่ที่เราคุยกับเพื่อนผช คนนั้นก็เพราะว่าเค้าจะมาจีบเพื่อนของเรา  เรากลัวเพื่อนจะมีปัญหาเราเลยไม่อยากบอกเค้า (แต่ในใจก็รู้สึกผิดนั้นแหละ)   แต่บางครั้งเราก็บอกนะ แต่มันกลับเป็นการทำให้เราทะเลาะกัน  เราจะทะเลาะกันเรื่องแบบนี้บ่อยมาก  แฟนเราเป็นคนที่แบบชอบเล่นถึงเนื้อถึงตัวกับเพื่อนผญ คนอื่น เรายังไม่เคยว่าเลยหรือว่าเค้าอยากให้เรารู้สึกอะไรบ้าง ตอนนั้นเราก็ไม่รู้

       เราคบกันจนจบมัธยมปลาย ต่อไปก็คือจะต้องแยกย้ายไปเรียนมหาวิทยาลัย เราเคยคุยกันว่าอยากให้ไปเรียนที่เดียวกัน เรากลัวเราจะเลิกกันถ้าเรียนคนละที่  แต่แล้วเราก็แอดติดมหาวิทยาลัยคนละที่กับเค้า  เราใจสั่นมากตอนนั้นเรากลัวไปหมดแต่สุดท้ายแล้วเราก็พยายามที่จะไปสมัครสอบเพื่อให้ได้อยู่มหาลัยเดียวกับเค้าซึ่งมันอยู่ใกล้ๆบ้านมากกว่าเราก็อยากเรียนที่นี่ด้วย แล้วเราก็ได้จริง  แล้วเราก็คบกันอยู่  แต่เราไม่ค่อยได้เจอกันหรอกเพราะช่วงปี 1 พวกกิจกรรมเยอะ    แล้วช่วงนี้ก็เป็นช่วงที่เรางี่เง่ามาก  เราประชดประชันทุกอย่าง โดยไม่คิดเลยว่าเค้าไม่ว่างเหมือนเราหรอก     แล้วมีช่วงนึง เราไปกิกรรมมหาวิทยาลัย  เราได้ไปรู้จักกับคนอื่น  แต่ก็เป็นเพื่อนนั้นแหละ ช่วงนั้นแฟนเราก็ไม่ว่างด้วย        พอเรารู้จักกับคนอื่นไปทำกิจกรรมมาก็ต้องมีเพื่อน มีการรู้จักกันก็ต้องมีการพูดคุยกันก็มีเฟสบุคกันคุยกันแบบเพื่อน  ตอนนั้นเราไปคุยก็จริง แต่แฟนเราเค้าขอดูแชทที่เราคุยเราก็แคปไปให้ดู  (ถ้าเราคิดจะนอกใจเราคงลบแชททิ้งแล้วก็บอกว่าไม่ได้คุยไม่ดีกว่าหรอ จริงป่ะ)  พอเค้าได้แชทไปดูเค้าก็บอกเลิกเรราเลยจ้าาา    แล้วเราก็พยายามอธิบาย ทั้งๆที่เราก็บให้แชทดูแล้ว เค้าบอกมันยอะเกินไปบอกไม่ชอบเราก็ยังจะทำ ที่เราคุยก็เพราะเห็นว่าเป็นคนที่ร็จักจะไม่คุยด้วยก็หยิ่งเกินไปหรือเปล่า   แต่จริงๆเราก็ผิดนั้นแหละเรามองข้ามความรู้สึกของแฟนตัวเอง  เราก็เสียใจนะ      

         เขาบล็อกเฟสเรา ไปแล้วเค้าาก็ไปทำกิจกรรมมหาลัยมั้งถ้า เราจำไม่ผิดนะ แล้วเราก็ปล่อยให้เรื่องมันค้างคาแบบนั้นมันเป็นเพรารเราคิดว่าเราไม่ผิด  เลยไม่ได้ไปง้อหรือพูดขอโทษแล้วเค้าก็บอกเลิกเราเองจะให้เราไปพูดอะไรอีกในเมื่อตอนนั้นเค้ากผ็ไม่ยอมฟัง เพราะปกติถึงแม้เราจะผิดเค้าก็จะหายโกรธ  เค้าก็จะมาง้อเราเอง  เรานิสัยเคยตัวไปแล้ว เราไม่เคยยอมแฟนตัวเองเลย  เราชอบเอาชนะเค้ามาตลอด

        พอเค้ากลับมา เค้าก็มาบอกเราว่าทำไมคนผิด ถึงไม่ไปง้อเค้าบ้าง เราก็ยังจะทำตัวกร่างใส่เค้าอีกว่าเราไม่ผิด5555
        แล้วตอนนั้นเราก็แบบไปคุยกะคนอื่น แบบคุยเฉยๆนะไมได้ไหนด้วยกัน อาจจะเพราะว่าเราเหงา แล้วคราวนี้ก็เหมือนอยากประชด แฟนที่มาบอกเลิกเราได้ยังไง ห้ะ!!! แล้วหลังจากนนั้นเค้าก็มาง้อเราตามเคย มาง้อสารพัด บอกว่าขาดเราไม่ได้    แต่ตอนนั้นเราอยากจะลองอะไรบางอย่างคืออยากรู้ว่าเค้าจะเปลี่ยนตัวเองมาสนใจเรามากขึ้นมั้ย เพราะก่อนหน้านี้เค้าก็ไม่ค่อยสนใจเราหรอก มีก็เหมือนไม่มี   เราลองใจโดยการที่เราก็คุยกับคนอื่นไปด้วย  แล้วอยู่ๆเราก็หวั่นไหวให้กับใครอีกคน  แต่มันก็อาจจะเป็นเพราะว่าแค่หวั่นไหวในตอนที่แฟนเราเป็นแบบนี้อยยู่
       เวลาผ่านไปสักพักนึง  เรารู้สึกว่าเราไม่ควรทำแบบนี้อีกแล้ว เราตัดสินใจที่จะให้โอกาสแฟน กลับมาคบกันอีกครั้ง    แล้วครั้งนี้เรามาเจอกันมันก็รู้สึกดีนะ  รู้สึกดีมากกๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ที่สุดที่เราเคยคบกันมาเลยแหละ    เรามีโอกาสได้ไปอยู่ห้องเดียวกับเค้า  เป็นเวลาแค่สองวันที่เราโครตมีความสุข เรารู้สึกได้ว่าการอยู่ใกล้เค้าแบบนี้มันก็ดีมันเป็นครั้งแรกที่เราอยู่ใกล้ๆกันทั้งๆที่ไม่เคยมีโอกาส แต่เราก็มีเรื่องทะเลาะกันอีก เพราะแฟนเราจะขอดูโทรศัพท์มือถือ ของเรา แต่เราไม่ให้ดูเพราะกลัวเค้าจะเห็นที่เราคุยเล่นกับคนอื่นอยู่ เรากลัวว่าทุกอย่างมันจะพังเพราะที่เราตัดสินใจไปอยู่ห้องเดียวกับเค้านั่นก็แปลว่าเราจะหยุดคุยกับทุกคนแล้วแหละเราจะตัดทุกคนที่เข้ามาคุยออกให้หมดเพื่อเค้าแค่คนเดียวเราเลยไม่ใหห้เค้าดู        แต่การที่เราไม่ให้เค้าดูกลับกลายเป็นว่าเราผืดอีกแล้ว ที่เราไม่อยากให้เค้าดู เพราะว่าเรารู้ไงว่าเขาเป็นคนยังไง เราต้องทะเลาะกันอีกแน่  แต่เราก็คิดผิดการที่เราไม่ให้เค้าดู มันจึงเป็นเหตุผลที่สำคัญอีกอัน...
อีกวันต่อมาเค้าก็ปกติ นะ    อีกวันนึงเราอยู่กับเค้า ตนนั้นนอนอยู่เค้าบอกให้เรากอดเค้าบ้างสิ เราก็กอดนะทำตามที่เค้าขอ เราว่ามันก็อุ่นดีนะ  อุ่นจนร้อน 555555555555   แต่ก็นั้นแหละโครตรู้สึกดีเลยนะ มันเป็นกอดแรกด้วยนะ (ขอบอกไว้ก่อน ยิ้ม )


       เรายอมตัดเพื่อน ตัดทุกคนที่เค้าไม่อยากคุยเพื่อเเค้าคนเดียวเลย  หลังจากนั้นเราก็แยกย้ายกลับบ้านกัน   เค้าก็ปกติเรากลับมาโทรคุยกันเหมือนเดิมได้อีกครั้ง แต่สิ่งที่เราตาดไม่ถึงก็มาถึง วันนั้นเป็นวันสุดท้ายค่ะที่เราได้โทรคุยกัน    คือ   ก่อนหน้านี้เรามีเรื่องทะเลาะกันค่ะเลยทำให้แฟนเราคงระแวงด้วย

คืนนั้นแฟนเราชวนไปนอนด้วยที่หอค่ะ   (ปกติเราจะอยู่หอพักหญิงอยู่ในมหาวิทยาลัย  )่  แต่เราไม่ไปค่ะ เพราะว่าพรุ่งนี้เช้าเราต้องไปทำกิจกรรมที่คณะ ต้องตื่นเช้ามากกกกกก   เราไม่อยากให้เค้าลำบากเข้ามาส่งเราในมอ ชตอนเช้ามืด  นี่คือเหตุผลที่เราไม่ไปค่ะ เราไม่ได้ไมไว้ใจเค้าไม่ได้มีเหตุผลอื่นใดเลยนอกจากกลัวเค้าลำบาก อย่างเดียวเลย     แต่เค้าไม่ได้คิดเหมือนเราค่ะ เค้าคิดว่าที่เราไม่ออกไปเพราะเราจะแอบคุยกับคนอื่น  แล้ววันนั้นแบตโทสับเราก็คือมันใกล้พังชาจไม่เข้าเราก็เลยขอชาจแบตก่อน  แบตยังเข้าได้ไม่เยอะค่ะ เค้าก็โทมาเราก็รับคุยกันแบบไม่ปะติดปะต่อ แล้วมันก็ดับๆติดๆตอนนั้นแฟนเราคงอยู่หอคนเดียวเค้าก็คงคิดไปต่างๆนานาน ว่าเราอาจจะไปคุยกับคนอื่น เราก็กังวลลค่ะเราทำอะไรไม่ได้เลยวันนั้น ตอนที่โทสับจะดับไปเราก็ยังไม่ได้พูดเลยว่า เออ แบตหมดนะมันดับไปดื้อๆแล้วเรายังำม่ได้พูดอะไร  เราก้เลยรอชาจแบตจนกระทั่งเผลอหลับไปแล้ว เราก็สะดุ้งตื่นค่ะ เราคิดว่าตอนที่เราหลับไปแฟนคงยังไม่ได้นอนแน่ๆ  แล้วเราก็เปิดเครื่องโทสับได้ค่ะ   เย้ๆๆๆๆๆๆ แต่แล้วเรากุคุยกับแฟน แล้วเค้าก็พูดว่า   ต่อไปนี้เราเป็นเพื่อนกันเถอะ  เรางง เลย ค่ะ  เอ๋อ -เลยยยยยย  สมองเอ่อเร่อ  เราจุกจนพูดไม่ออก พร้อมกับน้ำตาไหลทันที    ถ้าเราจำไม่ผิดนะค่ะ  คำแรกที่เราพูดก็คือ   ไม่เอาอ่าาาา ทำไม   คือเราไม่ได้อยากกเลิกเลยค่ะ     เค้าบอกเราว่าทำไมโทสับถึงดับไปไม่บอกอะไรเราก็บอกว่าแบตมันหมด  เราไม่ได้ปิดเครื่องแอบไปคุบกับใครเหมือนที่เค้าคิดเลยค่ะ เค้าคิดเองเออเอง   เค้าก้เลยพูดเรื่องเก่า  เรื่องที่ เราเคยทำผิดขึ้นมาทั้งหมด เหมือนชอบเอาอดีตมาทำร้าย ปัจจุบัน เราพูดอะไรไม่ออกจริงๆ เราทได้แค่พูดว่า ถ้าตัดสินใจแล้วก็เอาเถอะ แต่เราไม่ได้อยากเลิกนะ เราทำผิดอะไร แล้วแบตเราก็หมดค่ะ เราไม่ได้นอนเลยคะทั้งคืน เราร้องไห้ทั้งคืน แล้ววันนั้นเราก็อยู่คนเดียวด้วยเลยไม่รู้จะไปคุยกับใคร  เราไม่ได้นอนทั้งคืนตื่นมาตอนเช้าเราไปทำกิจกรรมที่คณะ เพื่อนเราก็มองออกเลยว่าตาเราบวมมาก  ก็เพราะร้องไห้ทั้งคืน    เราพยายามทักไปหาเค้าค่ะ ทักไปอธิบายอะไรหลายๆอย่าง  ให้เพื่อนช่วยอธิบาย ช่วยบอกเค้าทีว่าเพราะอะไร ทำไมเราถึงไม่ไปนอนหอกับเค้า  แต่เค้าไม่ฟังอะไรเลยทั้งนั้นตอนนั้น   หรือออาจจะเป็นเพราะเค้ากำลังจะตัดเราออกไปจากชีวิตเพื่อไปคบกับอีกคนกันแน่      เราพยายามตามตื้อเค้าอธิบายเค้าแต่เค้ากลับบอกเราว่ามันสายไปแล้ว    มันสายไปแล้ววว มันสายไปแล้วเพราะว่าเค้ากำลังไปคบกับคนอื่นแล้วมากกว่าเพราะหลังจากนั้นเค้าก็มีแฟนใหม่ค่ะ  ตอนแรกเราถามเค้าว่าเค้ามีคนใหม่หรือเปบ่าเค้าบอกว่าไม่มีค่ะ   เค้าบอกทุกสวันนี้เค้าอยู่กับเพื่อนเราก็เลยพยายามตามตื้อเค้ามาเรื่อยๆก้เพราะไม่คิดว่าเค้าจะมีใคร เราบอกเค้าว่าขอคุยแบบเห็นหน้าหน่อยได้มั้ย อยากคุยแบบต่อหน้ามากกกว่า เราคุยกันผ่านเฟสคงไมู่้เรื่อง แล้วเค้าก็บอกว่าเค้าทำแบบนั้นไม่ได้ เพราะเค้ามีคนใหม่แล้ว  เรานี่อึ้งเลยค่ะ



  เราคิดว่าเราเสียเค้าไปเพราะว่าแค่คืนนั้นเราไม่ออกไปนอนหอกับเค้า แล้วทำให้เค้าคิดต่างๆนานา แล้วมันก็เป็นวันสุดท้ายที่เราได้คุยกับเค้า   ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ เราน่าจะออกไปใช่มั้ยยยยยย เราจะได้ไม่ต้องเลิกก้ับเค้า จากคนรักกันทุกวันนี้เลยเป้นแค่คนที่เดินสวนกันค่ะ


เรารู้จักเค้าดี และ เราก็เชื่อว่าเราเป)็นคนเดียวที่รู้นิสัย ของเค้า เราเคยเห็นเค้าในทุกอารมณ์มาหมดแล้ว  เพราะเราคบกันมาสามปีค่ะ    

ทุกวันนี้ยังคิดถึงเค้าค่ะ เรารักเค้าจริงๆค่ะ เค้าเป็นแฟนคนแรก และเป็นรักแรก  ที่เราไม่เคยลืม
บางที ที่เค้าเลิกกับเราเพราะว่าส่วนหนึ่งมันอาจจะมาจากเราด้วยค่ะ เราเองก็ผิดอยู่เหมือนกันที่ชอบทำอะไรที่เค้าไม่ชอบ เราไม่ค่อยแคร์ความร฿้สึกของเค้า   เราไม่เคยแสดงอาการว่าเราหึง หวง เค้า ทั้งๆที่เค้าอยากให้เราแสดงอาการออกมาบ้างว่าเรารักเค้าา    แต่เรารักเค้านะค่ะ เรารัก แต่เราแค่ไม่แสดงออกไป เราแค่ไม่พูด นานๆทีถึงจะพูด บางทีที่จะพูดเพราะว่าเค้าบอกให้พูด  เราเคยไม่ชอบเค้าในเรื่องที่ว่าทำไมเค้าจะต้องมาบังคับเราไม่ให้คุยกับเพื่อนผู้ชายคนอื่นทั้งๆที่เราคิดกับเพื่อนก็แค่เพื่อน เราเข้าใจค่ะว่าที่เค้าหึง หงเรามาก ก็เพราะว่าเค้าก็รักเรามากกก ตลอเวลาที่เราคบกันมา เราทะเลาะกันมีแค่เรื่องเดียวค่ะคือเรื่องที่เรา ไปทำสนิทสนมกับเพื่อนปผู้ชายคนอื่น แต่เราก็ไม่เคยปล่อยมือกันไปง่ายๆ
ถึงจะทะเลาะกันก้กลับมาดีกันได้เหมือนเดิม   เราคงชะล่าใจเอง เพราะเรารู้ว่าเค้ารักเรามากยังไงเค้าก็ไม่มีวันปล่อยมือจากเราหรอก แต่เราก็เข้าใจผิด......เราไม่รู้หรอกว่าทำไมเค้าถึงตัดเราออกไปจากชีวิตเราง่ายขนาดนี้เราแพ้ คนใหม่ที่เค้าเพิ่งรู้จักไม่นานหรอ??????  หรือว่าอะไร  แต่สิ่งที่มันยังค้างคาอยู่ในใจของเราก็คือเหตุผลที่เค้ายังไม่ได้ฟังเราสักนิด เรายังมีเหตุผลที่เค้าไม่เคยรู้เลยด้วยซ้ำ   แต่เค้าไม่ฟัง   ตอนนั้นก่อนเราจะเลิกกัน  เราก็ทำของขวัญไว้ให้เค้าก่อนที่จะถึงวันเกิด เค้า  เราก็ยังไม่ได้ให้   เราไม่เข้าใจว่าทำไมทุกอย่างมันจะต้องจบแบบนี้

ตอนที่เราไปตื้อเค้าพยายามทำห้เค้ากลับมาเค้าบอกเราว่าทำไมถึงกลับมาหาเค้าตอนนี้ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เค้ามาตื้อเราๆไม่กลับ (ก่อนหน้านี้คิเราทะเลาะกันด้วยค่ะ แต่เรื่องยาวมากไว้จะมาเล่านะค่ะ ) อ่ออ ขอบอกก่อนค่ะว่าแฟนเราเค้าทำกิจกรรมมหาลัยอยู่ หนึ่งอย่างคะ เลยทำให้เราห่างๆกันไปบ้างเพราะไม่มีเวลาให้กัน   ที่เราไปตามตื้อเค้ากลับมาเพราะว่าก่อนหน้านี้เค้าไม่เคยสนใจเราเลยค่ะ  อาจะเพราะเวลาไม่ตรงกันด้วย   แล้วเค้าก็ปรับตัวเราเห็นว่าเค้าทำตัวดีขึ้นแล้วเราก็เลยคิดว่า เราต้องกลับไป เราต้องกลับไปหาคนที่เรารัก เพราะเรารักเค้าค่ะเราเลยยอมทุกอย่างแล้วจรืงๆ เราคิดว่าการไปตามยื้อเค้าไว้ไม่ใช่การเสียศักดิ์ศรี ค่ะเราไม่ได้อยากเอาชนะเค้าแล้วทั้งๆที่เมื่อก่อนเราชอบเอาชนะ เค้า และเราต้องถูกทุกอย่างเมื่อก่อนเราไม่ยอมเค้าง่ายๆค่ะ แล้วเค้าก็บอกเราว่าาที่กลับมาเนี่ยเพราะว่า เห็นว่าเค้าผอมลงหรอ ? มีต่อน่ะค่ะด้านล่าง:
แก้ไขข้อความเมื่อ
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 28
ทีแรกก็ไม่เคยเชื่อหรอกค่ะ เคยคิดมาเสมอว่า กลับไปคบกับแฟนเก่า ก็เหมือนเราอ่านหนังสือเล่มเก่า ยังไงตอนจบมันก็เหมือนเดิม แต่ตอนนี้มันเกิดขึ้นกับเราแล้วค่ะ เลิกกันไปปีกว่าละก็ได้กลับมาคุยกัน มันดีกว่าตอนนั้นเยอะเลย ตอนนี้เลยเปลี่ยนความคิดใหม่แล้วว่า การที่เรากลับไปอ่านหนังสือเล่มเก่า มันทำให้เราเข้าใจเนื้อหามากกว่าเดิม
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่