คือพ่อผมเป็นคนใจร้อนแล้วชอบทำลายข้าวของ แล้ว พาลใส่ลูกๆ อะครับเวลาทะเลาะกับแม่ แกเป็นแบบนี้มาหลายปีมากครับ
บทแกจะดีแกก็ดีเลิศเลยนะครับ บทร้าย ก็ร้ายเอาแบบไม่ไหวสุดๆ แล้วเรื่องมันเริ่มต้นที่
ตอนเช้าผมพึ่งตื่นมาได้ใหม่ๆ ครับ
ผมได้ยินเสียงกระจกแตก แล้วก็คนมีปากเสียงกัน ซึ่งต้องเป็นพ่อกับแม่ผม ตามธรรมชาติครับ
ผมจึงเดินออกไปดู แกก็กำลัง ทะเลาะกับแม่อยู่ ซึ่งแกอารมณ์ร้อนมากแล้วแม่ผมจะใจเย็น แต่ผมไม่เข้าข้างใครนะครับ ผมไม่ค่อยสนเพราะคิดว่ามันเป็นเรื่องผู้ใหญ่ ผมจึงกลับมานอนต่อครับ จากนั้น เขาใช้ผมไป เก็บเศษกระจก ซึ่ง ... ผมไม่ได้เป็นคนทำเลย ถ้าแตกตามธรรมชาติผมเก็บให้ได้ครับ แต่นี่ คืออารมณ์ชั่ววูปของแก โดยที่ผมมีคำถามในใจ ว่า ทำทำไม ? ทำแล้ว ได้อะไร ? มันถูกไหม ? ซึ่งผมคิดไว้ในใจนะครับ
จากนั้นผมก็นั่งเก็บเศษกระจกอยู่หน้าบ้าน แล้วมันบาดนิ้วผม ผมก็ยิ้มให้กับแผล เพราะคิดว่า เออไม่เป็นไรทำเพื่อพ่อ ปกติผมเป็นคนใจร้อนครับ แต่เก็บอารมณ์ได้ดีพอผมควร ตอนเช้าผ่านไปแบบ เคืองนิดๆ แต่ด้วยความเป็นพ่อ จึงไม่คิดอะไร (แอบเสียดายกระจก ) จากนั้นแกก็จะมาเปิดประตูห้องผม แต่ผมล็อค ซึ่งปกติผมเป็นคนชอบล็อกห้องครับ ชอบความเป็นส่วนตัว ประตูเป็นประตูกระจกใสๆ นะครับ จากนั้นแกก็มาพูดใส่ว่า ไอ้นี่ก็ล็อคดีจัง กูจะทุบเอาซักวัน (ผมคิดในใจครับ ถ้าทุบเอาหมัดนะทุบ บาดแผลจะได้สอนให้รู้หน่อย ) ซึ่งจากนั้นผมก็เดินออกห้องไปครับ ผมเริ่มมีปากเสียง ผมถามแกว่าพังทำไม ในเมื่อคนเก็บมันผม แล้วจะพังทำไม ในเมื่อมันก็อยู่ดีๆ ทำไมอารมณ์เสียต้องทำลายข้าวของ คำที่เด็ดสุดครับ " โตป่านนี้แล้วทำไมคิดไม่ได้ " ผมถอนหงอกเข้าไปเต็มๆ ครับ ผมว่าแกต้องเคืองผมไม่น้อยแน่ๆ ...
พอช่วงเกือบเย็น
ผมไปนั่งกินหมูกระทะกับครอบครัวของแม่ กับน้องสาว โดยที่พ่ออยู่ที่บ้าน เนื่องจากผมเป็นห่วงว่าแกจะน้อยใจ ว่าไม่ชวนอะไรงี้ แต่ด้วยที่แก ทะเลาะกับ ทางด้านยาย (แกทะเลาะกับทุกคนแหละครับมีปัญหาไปเรื่อย)
ด้วยความที่ผมเป็นห่วง
ผมจึงเดินกลับเข้ามา กลายเป็นว่า มาให้แกด่าครับ ซึ่งแกด่าแม่ของผม ผ่านผมเหมือนจะเก็บกด ยังด่าไม่สะใจจึงมาลงที่ผมครับ บลาๆด้วยความ ที่ผมรู้ขีดจำกัดตัวเองว่า ถ้าโดนบ่นอีกนิดนึงผมเถียงแน่ๆ เพราะมันไม่ใช่เรื่องที่เด็กอย่างผมต้องมารู้เรื่อง ผมจึงเดินหนีครับ ประมาณว่าเข้าห้องดีกว่า..
พอตกเย็น แกก็ใช้ผมไปเติมตังโทรศัพท์ให้ ผมก็ไปครับซื้อ ของกินมาฝากแกด้วย ด้วยความเป็นห่วง
คือ ไม่มีคนอยู่บ้านเลยครับ แม่กับน้องไปอยู่บ้านยายหมด ผมจึงซื้อของมาให้แก แล้วก็มานอนในห้องครับ จากนั้นแกก็ตามเข้ามานอนด้วย ผมก็นอนเล่นโทรศัพท์ไปครับ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ซึ่งผมก็เก็บกดมาตั่งแต่เช้าแล้วเหมือนกัน โดยปกติเป็นคนเก็บกดครับ แต่เก็บเก่งมาก ซึ่งถ้าระเบิดคือ หน้าไหนใครกูก็ไม่กลัว
พอช่วงดึก ผมนอนอยู่ข้างบนครับ เพราะห้องส่วนตัวผมโดนยึด
แกก็เหมือนเก็บกดขึ้นมาด่าน้องครับ ปกติถ้าน้องทำผิดแกจะบอกดีๆ แต่วันนี้แกมาแนว โหดครับ เอะอะจะฟาด จะทำร้ายร่างกาย น้องผมเป็นผู้หญิง ผมนอนกอดน้องตามประสา พี่น้อง อยู่ดีๆ ก็ต้องมาฟังแกบ่นครับ ผมจึงเดินออกห้อง เพราะ มันไม่ใช่เรื่องของผมครับ และ ผมรู้ว่าผมต้องปกป้องน้องแน่ๆ ถ้าแกมาพูดแนวแบบนี้กับน้อง ผมจึงลุกเดินออกห้องลงไปข้างล่าง แกตะโกนตามมาครับ
พ่อ : มืงอย่ามาทำนิสัยยังงี้กับกูนะ
ผม : ผมเงียบครับ (คือตอนนี้เหมือนระเบิดจะลงแล้วครับ จากเก็บกดมามากๆ ที่ตอนเช้าแก ด่าแม่ และทำลายข้าวของ เวลาแกดุ แม่กับน้อง แกเก่งมากๆ ครับออกแนวนักเลงเลย ตำรวจไม่กลัว คำพูดใหญ่โตมากครับ ไม่กลัวคุกบลาๆ )
พ่อ : แกก็ด่าตามมาข้างหลังครับ
จากนั้น ผมระเบิดลงแล้วครับจากเก็บกดมาทั้งวัน เดินขึ้นไปบนบ้านครับ พร้อมพูดว่า " ทำไม " ออกแนวนักเลงครับ แล้วมองหน้าแก
ผม : ทำไม ? เป็นพ่อจะทำไรก็ได้หรอ หรือจะพังอะไรอีก
ผม : บอกน้องดีๆ ก็ได้ม้ะ อารมณ์เสียมาแล้ว จะ พาลใส่ลูกทำไม แค่นี้คิดไม่เป็นหรอโตเอาขนาดนี้ (ถอนหงอกเต็มๆ ครับ )
พ่อ แกก็ออกท่าทางนักเลงมากครับ ซึ่งผมก็แอบสั่น แกก็ตะคอกว่าไม่ได้ด่าน้อง ซึ่ง ผมเถียงครับ
ตอนนั้นน้องผมกลัวมาก ผมจึงพูดกับน้องว่า ... แกด่ามั้ย ไม่ต้องกลัว พี่อยู่ พูดมา ด่า หรือ ไม่ด่า ไม่ต้องกลัว
น้องผมก็เงียบครับ ซึ่งมันกลัวพ่อเพราะคนในบ้านรู้ว่าแกเป็นคนยังไง (ซึ่งผมปกป้องน้องไปเต็มๆ ครับ )
ผม : กูจะฟาด นี่ไมไ่ด้เรียกด่า เรียกดุหรอ (จากนั้นแกเงียบครับ)
ผม : คิดว่าเป็นพ่อจะทำไรก็ได้หรอ กับผู้หญิงนี่เก่งหรอ ตั่งแต่เมื่อเช้าแล้ว ถามหน่อยว่า ทำแล้วได้อะไร ทำเพื่อไร ฝนตกแล้วมันสาดเข้าบ้านเปียก แล้วเป็นไงทีนี้ ใครจะรับผิดชอบ ก็จะไม่ใช่พ่อหรอ (ผมเอาคำถามคาใจออกมาเลยครับ ซึ่งท่าทีผมหาเรืองมากๆ แต่ผมคุมตัวเองไม่อยู่ครับ )
แกสอนผมมาตลอดครับ ว่าอย่าสูบบุหรี่ อย่าติดเหล้า อย่าคบเพื่อนไม่ดีบลาๆ แต่แก ดันทำทุกเรื่องที่สอนครับ แต่ผมไม่คิดอะไรมากครับ อะไรดีก็ควรทำ ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ แต่ก็แอบสงสัยว่า คนที่สอนกู ยังทำ แล้วจะสอนทำไม ในเมื่อแบบอย่างมันก็อยู่ในบ้าน
- จากนั้นทะเลาะกันหนักมากครับจน ตัดพ่อตัดลูกกันเลยครับ ซึ่งผมเงียบ แล้วให้แกด่า จนแกบอก กูไม่อยากคุยกับมืงแล้วจะไปไหนก็ไป แล้วผมก็เดินลงมาครับ
- ผมเป็นลูกที่แย่มากเลยหรอครับ ?
- เด็กไม่มีสิทธิสอนคนที่อายุมากกว่าหรอครับ ในเมื่อ เด็กมันคิดได้กว่า ?
- หรือว่าผมเป็นเด็ก อะไรผิดผมก็ต้องมองว่าถูกยังงี้หรอครับ ผมรับไม่ได้ครับ เวลาทะเลาะกันแล้วต้องทำลายข้าวของ ต้อง ขู่ทำร้ายร่างกายแม่
- ด่าแม่ของผม แช่งแม่ของผม ผ่านตัวผม ถ้าไม่เป็นผมไม่รู้หรอกครับ
- ผมพยายามหลักเลี่ยงปัญหาโดยการเดินหนีครับ เพราะผมรู้ว่าถ้าผมอยู่ผมต้องระเบิดเอาแน่ๆ แต่ผมดันเก็บอาการไม่อยู่ครับ หลังจากได้ยินคำด่าของแกลอยตามหลังมา
- คำด่าแกด่าแรงมากๆ เลยนะครับเวลาด่า แช่งแม่ผมให้ตา* ต่อหน้าผมก็มี
ปล . ผมเป็นเด็กที่แย่เอามากๆครับ ที่ทะเลาะกับพ่อตัวเองได้ ที่เก็บอารมณ์ไม่อยู่ ผมพยายามที่สุดแล้วครับ แต่เรื่องนี้มันบีบจริงๆ
* แต่ถึงยังไงผมก็รักแกครับ ยังเคารพ ไม่ได้โกรธแกเลย แต่แค่อยากให้แกคิดครับ ว่าสิ่งที่แกทำมันไม่ถูกต้อง
เลยอยากจะถามทุกคนว่า ผมเป็นลูกที่แย่มากเลยสินะครับ ผมขอโทษครับ.
ผมเป็นลูกที่แย่ใช่มั้ยครับ ?
บทแกจะดีแกก็ดีเลิศเลยนะครับ บทร้าย ก็ร้ายเอาแบบไม่ไหวสุดๆ แล้วเรื่องมันเริ่มต้นที่
ตอนเช้าผมพึ่งตื่นมาได้ใหม่ๆ ครับ
ผมได้ยินเสียงกระจกแตก แล้วก็คนมีปากเสียงกัน ซึ่งต้องเป็นพ่อกับแม่ผม ตามธรรมชาติครับ
ผมจึงเดินออกไปดู แกก็กำลัง ทะเลาะกับแม่อยู่ ซึ่งแกอารมณ์ร้อนมากแล้วแม่ผมจะใจเย็น แต่ผมไม่เข้าข้างใครนะครับ ผมไม่ค่อยสนเพราะคิดว่ามันเป็นเรื่องผู้ใหญ่ ผมจึงกลับมานอนต่อครับ จากนั้น เขาใช้ผมไป เก็บเศษกระจก ซึ่ง ... ผมไม่ได้เป็นคนทำเลย ถ้าแตกตามธรรมชาติผมเก็บให้ได้ครับ แต่นี่ คืออารมณ์ชั่ววูปของแก โดยที่ผมมีคำถามในใจ ว่า ทำทำไม ? ทำแล้ว ได้อะไร ? มันถูกไหม ? ซึ่งผมคิดไว้ในใจนะครับ
จากนั้นผมก็นั่งเก็บเศษกระจกอยู่หน้าบ้าน แล้วมันบาดนิ้วผม ผมก็ยิ้มให้กับแผล เพราะคิดว่า เออไม่เป็นไรทำเพื่อพ่อ ปกติผมเป็นคนใจร้อนครับ แต่เก็บอารมณ์ได้ดีพอผมควร ตอนเช้าผ่านไปแบบ เคืองนิดๆ แต่ด้วยความเป็นพ่อ จึงไม่คิดอะไร (แอบเสียดายกระจก ) จากนั้นแกก็จะมาเปิดประตูห้องผม แต่ผมล็อค ซึ่งปกติผมเป็นคนชอบล็อกห้องครับ ชอบความเป็นส่วนตัว ประตูเป็นประตูกระจกใสๆ นะครับ จากนั้นแกก็มาพูดใส่ว่า ไอ้นี่ก็ล็อคดีจัง กูจะทุบเอาซักวัน (ผมคิดในใจครับ ถ้าทุบเอาหมัดนะทุบ บาดแผลจะได้สอนให้รู้หน่อย ) ซึ่งจากนั้นผมก็เดินออกห้องไปครับ ผมเริ่มมีปากเสียง ผมถามแกว่าพังทำไม ในเมื่อคนเก็บมันผม แล้วจะพังทำไม ในเมื่อมันก็อยู่ดีๆ ทำไมอารมณ์เสียต้องทำลายข้าวของ คำที่เด็ดสุดครับ " โตป่านนี้แล้วทำไมคิดไม่ได้ " ผมถอนหงอกเข้าไปเต็มๆ ครับ ผมว่าแกต้องเคืองผมไม่น้อยแน่ๆ ...
พอช่วงเกือบเย็น
ผมไปนั่งกินหมูกระทะกับครอบครัวของแม่ กับน้องสาว โดยที่พ่ออยู่ที่บ้าน เนื่องจากผมเป็นห่วงว่าแกจะน้อยใจ ว่าไม่ชวนอะไรงี้ แต่ด้วยที่แก ทะเลาะกับ ทางด้านยาย (แกทะเลาะกับทุกคนแหละครับมีปัญหาไปเรื่อย)
ด้วยความที่ผมเป็นห่วง
ผมจึงเดินกลับเข้ามา กลายเป็นว่า มาให้แกด่าครับ ซึ่งแกด่าแม่ของผม ผ่านผมเหมือนจะเก็บกด ยังด่าไม่สะใจจึงมาลงที่ผมครับ บลาๆด้วยความ ที่ผมรู้ขีดจำกัดตัวเองว่า ถ้าโดนบ่นอีกนิดนึงผมเถียงแน่ๆ เพราะมันไม่ใช่เรื่องที่เด็กอย่างผมต้องมารู้เรื่อง ผมจึงเดินหนีครับ ประมาณว่าเข้าห้องดีกว่า..
พอตกเย็น แกก็ใช้ผมไปเติมตังโทรศัพท์ให้ ผมก็ไปครับซื้อ ของกินมาฝากแกด้วย ด้วยความเป็นห่วง
คือ ไม่มีคนอยู่บ้านเลยครับ แม่กับน้องไปอยู่บ้านยายหมด ผมจึงซื้อของมาให้แก แล้วก็มานอนในห้องครับ จากนั้นแกก็ตามเข้ามานอนด้วย ผมก็นอนเล่นโทรศัพท์ไปครับ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ซึ่งผมก็เก็บกดมาตั่งแต่เช้าแล้วเหมือนกัน โดยปกติเป็นคนเก็บกดครับ แต่เก็บเก่งมาก ซึ่งถ้าระเบิดคือ หน้าไหนใครกูก็ไม่กลัว
พอช่วงดึก ผมนอนอยู่ข้างบนครับ เพราะห้องส่วนตัวผมโดนยึด
แกก็เหมือนเก็บกดขึ้นมาด่าน้องครับ ปกติถ้าน้องทำผิดแกจะบอกดีๆ แต่วันนี้แกมาแนว โหดครับ เอะอะจะฟาด จะทำร้ายร่างกาย น้องผมเป็นผู้หญิง ผมนอนกอดน้องตามประสา พี่น้อง อยู่ดีๆ ก็ต้องมาฟังแกบ่นครับ ผมจึงเดินออกห้อง เพราะ มันไม่ใช่เรื่องของผมครับ และ ผมรู้ว่าผมต้องปกป้องน้องแน่ๆ ถ้าแกมาพูดแนวแบบนี้กับน้อง ผมจึงลุกเดินออกห้องลงไปข้างล่าง แกตะโกนตามมาครับ
พ่อ : มืงอย่ามาทำนิสัยยังงี้กับกูนะ
ผม : ผมเงียบครับ (คือตอนนี้เหมือนระเบิดจะลงแล้วครับ จากเก็บกดมามากๆ ที่ตอนเช้าแก ด่าแม่ และทำลายข้าวของ เวลาแกดุ แม่กับน้อง แกเก่งมากๆ ครับออกแนวนักเลงเลย ตำรวจไม่กลัว คำพูดใหญ่โตมากครับ ไม่กลัวคุกบลาๆ )
พ่อ : แกก็ด่าตามมาข้างหลังครับ
จากนั้น ผมระเบิดลงแล้วครับจากเก็บกดมาทั้งวัน เดินขึ้นไปบนบ้านครับ พร้อมพูดว่า " ทำไม " ออกแนวนักเลงครับ แล้วมองหน้าแก
ผม : ทำไม ? เป็นพ่อจะทำไรก็ได้หรอ หรือจะพังอะไรอีก
ผม : บอกน้องดีๆ ก็ได้ม้ะ อารมณ์เสียมาแล้ว จะ พาลใส่ลูกทำไม แค่นี้คิดไม่เป็นหรอโตเอาขนาดนี้ (ถอนหงอกเต็มๆ ครับ )
พ่อ แกก็ออกท่าทางนักเลงมากครับ ซึ่งผมก็แอบสั่น แกก็ตะคอกว่าไม่ได้ด่าน้อง ซึ่ง ผมเถียงครับ
ตอนนั้นน้องผมกลัวมาก ผมจึงพูดกับน้องว่า ... แกด่ามั้ย ไม่ต้องกลัว พี่อยู่ พูดมา ด่า หรือ ไม่ด่า ไม่ต้องกลัว
น้องผมก็เงียบครับ ซึ่งมันกลัวพ่อเพราะคนในบ้านรู้ว่าแกเป็นคนยังไง (ซึ่งผมปกป้องน้องไปเต็มๆ ครับ )
ผม : กูจะฟาด นี่ไมไ่ด้เรียกด่า เรียกดุหรอ (จากนั้นแกเงียบครับ)
ผม : คิดว่าเป็นพ่อจะทำไรก็ได้หรอ กับผู้หญิงนี่เก่งหรอ ตั่งแต่เมื่อเช้าแล้ว ถามหน่อยว่า ทำแล้วได้อะไร ทำเพื่อไร ฝนตกแล้วมันสาดเข้าบ้านเปียก แล้วเป็นไงทีนี้ ใครจะรับผิดชอบ ก็จะไม่ใช่พ่อหรอ (ผมเอาคำถามคาใจออกมาเลยครับ ซึ่งท่าทีผมหาเรืองมากๆ แต่ผมคุมตัวเองไม่อยู่ครับ )
แกสอนผมมาตลอดครับ ว่าอย่าสูบบุหรี่ อย่าติดเหล้า อย่าคบเพื่อนไม่ดีบลาๆ แต่แก ดันทำทุกเรื่องที่สอนครับ แต่ผมไม่คิดอะไรมากครับ อะไรดีก็ควรทำ ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ แต่ก็แอบสงสัยว่า คนที่สอนกู ยังทำ แล้วจะสอนทำไม ในเมื่อแบบอย่างมันก็อยู่ในบ้าน
- จากนั้นทะเลาะกันหนักมากครับจน ตัดพ่อตัดลูกกันเลยครับ ซึ่งผมเงียบ แล้วให้แกด่า จนแกบอก กูไม่อยากคุยกับมืงแล้วจะไปไหนก็ไป แล้วผมก็เดินลงมาครับ
- ผมเป็นลูกที่แย่มากเลยหรอครับ ?
- เด็กไม่มีสิทธิสอนคนที่อายุมากกว่าหรอครับ ในเมื่อ เด็กมันคิดได้กว่า ?
- หรือว่าผมเป็นเด็ก อะไรผิดผมก็ต้องมองว่าถูกยังงี้หรอครับ ผมรับไม่ได้ครับ เวลาทะเลาะกันแล้วต้องทำลายข้าวของ ต้อง ขู่ทำร้ายร่างกายแม่
- ด่าแม่ของผม แช่งแม่ของผม ผ่านตัวผม ถ้าไม่เป็นผมไม่รู้หรอกครับ
- ผมพยายามหลักเลี่ยงปัญหาโดยการเดินหนีครับ เพราะผมรู้ว่าถ้าผมอยู่ผมต้องระเบิดเอาแน่ๆ แต่ผมดันเก็บอาการไม่อยู่ครับ หลังจากได้ยินคำด่าของแกลอยตามหลังมา
- คำด่าแกด่าแรงมากๆ เลยนะครับเวลาด่า แช่งแม่ผมให้ตา* ต่อหน้าผมก็มี
ปล . ผมเป็นเด็กที่แย่เอามากๆครับ ที่ทะเลาะกับพ่อตัวเองได้ ที่เก็บอารมณ์ไม่อยู่ ผมพยายามที่สุดแล้วครับ แต่เรื่องนี้มันบีบจริงๆ
* แต่ถึงยังไงผมก็รักแกครับ ยังเคารพ ไม่ได้โกรธแกเลย แต่แค่อยากให้แกคิดครับ ว่าสิ่งที่แกทำมันไม่ถูกต้อง
เลยอยากจะถามทุกคนว่า ผมเป็นลูกที่แย่มากเลยสินะครับ ผมขอโทษครับ.