ฟิค Drug crime (ชานแบค18+)

: ศพในห้องน้ำ

   ผมโทรศัพท์ไปหาแบคฮยอนตลอดทางตั้งแต่ออก
มาจากที่พัก แต่ปลายสายกลับไม่มีสัญญาณตอบ
รับอะไรกลับมาเลยสักนิด ในใจผมกระวนกระวาย
เป็นห่วงเพื่อนไปต่างๆ นานา จะเกิดเรื่องอะไรไม่ดี
ขึ้นกับแบคฮยอนรึเปล่านะ..

  "ไค! ขับรถไวๆ หน่อยดิ กูเป็นห่วงแบค"

  "เร็วแล้วเนี่ย ไม่อย่ากังวลหรอก แบคมันอึดจะ
ตายไป นั่งนิ่งๆ ได้แล้ว"

  ผมพยักหน้สรับอย่างคนใจลอย ทำไมในใจมัน
ถึงหดหู่แบบนี้นะ มืออุ่นๆ ของไคเอื้อมมาลูบหัวของ
ผมเบาๆ ราวกับปลอบโยน

  "ถ้าแบคเป็นอะไรขึ้นมากูจะโทษตัวเองอึก..ฮือ"
น้ำตาของผมเริ่มไหลพรั่งพรูออกมาด้วยความเสียใจ ในขณะหนึ่งผมจ้องมองออกไปนอกรถและพบ
ร่างของแบคฮยอนลอยไปมาตรงกลางถนน!!

  "แบค!!"

  "เฮ้ย!!"ไคเบรกรถอย่างกะทันหัน และหันมามอง
หน้าผมอย่างตกใจ ผมเปิดประตูรถลงไปและวิ่งไป
ยังเกาะกลางถนนโดยไม่สนใจเสียงร้องห้ามของไค
สักนิด

  "แบค..."ผมมองไปรอบๆ กายแต่กลับไม่เจอร่าง
ของแบคฮยอนเลย รอบตัวของผมปกคลุมไปด้วย
ความมืดและแสงไฟจากรถของไคที่อยู่อีกฝากหนึ่งของถนนสายนี้

  วาบ~ สันหลังผมเย็นวาบทันทีผมจึงรีบหันหลังไป
สิ่งที่ผมกำลังเผชิญหน้าอยู่คือ..แบคฮยอน

  "ไม่นะ..แบค"ใบหน้าของแบคฮยอนขาวซีดราวกับ
ศพไร้เลือด ดวงตาของเขาเหม่อยลอยเคว้งแบบไม่
ใช่ดวงตาของสิ่งที่ชีวิต และที่แย่ไปกว่านั้นคือตั้ง
แต่บริเวณท้องลงไปปรากฎรอยแผลและเลือดสดๆ
ที่ยังไหลไม่หยุด

  "อ่อก..อ่อก...กื๊ดดด"แบคฮยอนะพยายามพูดอะไร
บางอย่างกลัวผม แต่เมื่อเขาขยับปากเลือดสีแดงสด
ก็ไหลทะลักออกมา

  "ไม่นะไม่ กรี๊ดดดดดดด"


  "โด้ๆๆ เป็นอะไรฝันร้ายหรอ"ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาและ
พบว่าตัวเองยังคนนอนอยู่บนรถ หมายความว่าเมื่อกี้
ผมฝันไปหรอ..หรือแบคฮยอนจะมาลาผมกันนะ

  "ไค ฮืออออ"ผมสวมกอเคนรักแน่นตอนนี้ในใจผม
มันทั้งกลัว เสียใจ หวาดระแวงไปหมด

  "ไม่ต้องร้องนะ เราถึงโรงแรมเชลซีแล้ว รีบขึ้นไป
ดูกันดีกว่า"

  "อืม"ผมพยักหน้าเข้าใจก่อนจะรีบออกไปจากรถ
เพื่อขึ้นไปยังห้องพักของชานยอล

  รอก่อนนะแบคฮยอน อย่าเพิ่งเป็นอะไรนะ..



[Partชานยอล]

  ไม่รู้ว่าผมหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่พอผมตื่นนอน
มาก็พบว่านี้เป็นเวลาตีสี่แล้ว ยอมรัยเลยว่าตอนนี้หัว
ของผมยังมึนเมาสุดๆ เพราะฤทธิ์เฮโรอีนที่ผมเสพ
ไปเมื่อช่วงค่ำ

  "แบคฮยอน.."ผมเอ่ยเรียกชื่อคนรักเมื่อพบว่าเขา
ลุกหายไปจากเตียงเสียแล้ว สงสัยไปจ่ายตลาดมา
ทำกับข้าวเช้ามั้ง ผมล้มตัวลงไปนอนกับเตียงแล้ว
หยิบหมอนหนุนหัวของแบคฮยอนขึ้นมาสูดดม

  "หอมจัง" วันนี้ผมนัดกับแบคฮยอนว่าเราจะไปเดต
กันในเมือง และตอนเย็นๆ เราจะไปนั่งรถเล่นกันที่
ชานเมืองหรืออาจจะไปไกลถึงทะเลเลยด้วยซ้ำ
แค่คิดก็มีความสุจแล้วเว้ยเห้ย

  ผมลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงแล้วเอื้อมมือไปหยิบเฮโรอีนขึ้นมาเสพ มันเป็นกิจวัตปกติสำหรับผมไปแล้วล่ะ
ครับที่ตื่นมาเสพทุกเช้า ถ้าผมขาดยาไปนานร่าง
กายของผมแย่แน่ๆ

  ผมใช้เวลาสูบร่วมสิบห้านาทีจนรู้สึกมึนเมาได้ที
จึงค่อยๆ ลุกขึ้นยืนและเดินไปเข้าห้องน้ำเพราะรู้สึก
จะปวดปัสสวะ

  ผมชะงักหน้าห้องน้ำเล็กน้อยเมื่อเห็นคราบเลือด
เกรอะกรังอยู่ที่ประตูห้องน้ำ สงสัยจะเมาหนักมาก
ไปเลยเห็นภาพหลอนแน่ๆ ผมสะบัดหัวแรงๆ ก่อนจะ
เอื้อมมือไปบิดลูกบิดเบาๆ และเปิดมันออก

  กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งออกมาทันที ผมปิดจมูก
ด้วยความรู้สึกที่อยากจะคลื่นไส้ตลอดเวลา

  แคร้ง! เท้าของผมไปเตะกับอะำรบางอย่างที่พื้น
และพบว่าเป็นมีดเล่มยาวเปรอะเลือด ผมหยิบขึ้นมา
พลิกดูด้วยความมึนงง เมื่อคืนผมเอามีดมากรีดแขน
ตัวเองหรอกรืออะไร.. บนพื้นกระเบื้องสีขาวตอนนี้มี
รอยเลือดที่ยังไม่แห้งดีเป็นทางยาวไปถึงหลังม่าน
ตรงอ่างอาบน้ำ

  "อะไรกันวะ"ผมลุกขึ้นและค่อยๆเดินโซเซไปที่อ่าง
อาบน้ำหลังม่าน ยิ่งเดินใกล้ไปมากเท่าไหร่กลิ่นคาว
เลือดก็ยิ่งแรงขึ้นเรื่อยๆ หัวใจของผมเต้นรัวแรงมาก
ยิ่งขึ้น ผมเอื้อมมือไปจับม่านเอาไว้ก่อนจะตัดสินใจ
รูดเปิดออก...

  "....."

  ไม่นะ..แบคฮยอน

  ผมยืนนิ่งราวกับหุ่นเมื่อเห็นร่างของแบคฮยอนนอน
จมกองเลือดอยู่ในอ่างน้ำ ดวงตาของเขาเบิกกว้าง
ด้วยความทรมาน

  "แบคฮยอน!!!" ผมถลาเข้าไปดึงร่างอันเย็นชืดของ
แบคฮยอนมากอดไว้แน่น โดยไม่สนใจว่าเลือดของ
เขามันจะมาเปนอะเปื้อนเสื้อผ้าของผม

  "ฟื้นขึ้นมาสิ ฟื้นขึ้นมาแบคฮยอน! อย่านอน
นิ่งแบบนี้ ฮือออ"ผมเขย่าร่างอีกฝ่ายเพื่อหวังจะให้
เขาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง แต่เปล่าเลย..ไม่ฟื้นแล้วสินะ

  "แบค..ทำไมทำแบบนี้ ใครเป็นคนฆ่า แบค
ฟื้นขึ้นมาหากูก่อน กูรักนะแบค แบคได้ยิน
มั้ยว่ากูรัก!!"

  เหมือนถูกทุบหัวแรงๆ มันทรมานมากที่ต้องมา
เห็นคนรักในสภาพแบบนี้ ผมควรทำยังไงดี ผมไม่
สามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ถ้าไม่มีแบคฮยอน ทำไม
ความรักของผมมันต้องกลายมาเป็นแบบนี้ หรือมัน
เป็นเวรกรรมที่ผมทำกับคนอื่นเอาไว้นะ เรื่องมันถึง
ได้ตกมาถึงคนรักของผม

  แอ๊ดด ผมหันไปมองที่ประตูห้องน้ำและพบว่าไอ้ไค
กับแฟนของมันยืนตกใจอยู่ตรงนั้น ตอนนี้ผมไม่สน
ใจใครอีกแล้วนอกจากได้อยู่กับแบคฮยอนนานๆแบบนี้เป็นครั้งสุดท้ายของชีวิต...




  [ข่าวด่วน..เมื่อเวลาตีห้าครึ่งที่ผ่านมาตำรวจได้
รับแจ้งเกิดเหตุว่ามีการฆาตกรรมเกิดขึ้นที่โรงแรมเชลซี โดนผู้ตายก็คือ บยอน แบคฮยอนคนรักของ
มือเบสชื่อดังปาร์ค ชานยอน และตำรวจได้สรุปว่า
ผู้ต้องสงสัยที่เป็นคนลงมือสังหารโหดในครั้งนี้ก็คือ
ปาร์ค ชานยอล...]

  เซฮุนกดรีโหมดปิดโทรทัศน์อย่างสบายใจ เป็นไป
ตามแผนของเขาทุกอย่าง จะว่าไปก็น่าสงสารแบค
ฮยอนนะที่ต้องมาตายแบบนี้

  "เซฮุน"เสียงหวานๆ ของลู่หานดังขึ้น เขาหันไป
มองคนรักของตนที่กำลังเดินถือถาดอาหารเช้ามาให้ ร่างเล็กส่งยิ้มให้ก่อนจะเดินมานั่งลงข้างๆ

  "กินเยอะๆ นะ.."

  "อืม..เนื้อทอดฝีมือลู่นี้อร่อยมากเลยนะครับ"เซฮุน
หันไปหอมแก้มอีกฝ่ายเบาๆ

  "อร่อย เดี๋ยวลู่ทำให้กินทุกวันเลย พอดีลู่ได้'เนื้อ'
มาเยอะเลยอ่ะ"

  "ว่าแต่ไอ้คริสมันหายหัวไปไหนนะ ไม่เห็นเลย"

  "ลู่ก็ไม่รู้เหมือนกัน..บางทีคริสคงไม่กลับมาแล้วก็
เป็นได้"

  ลู่หานแสยะยิ้มก่อนจะลุกเดินลงไปยังห้องเก็บของ
ชั้นใต้ดินของบ้าน ร่างไร้ลมหายใจของคริสนอนตา
เหลือกอยู่กับพื้นห้อง เนื้อบางส่วนของศพหายไป
มันไม่ได้ไปไหนหรอก มันก็อยู่ในถาดอาหารเช้า
ของเซฮุนนั่นแหละ

  "กูเกลียดวงของ กูเกลียดพวกทั้งวง พวก
สมควรตายๆห่ากันไปซะ555555"

  สมัยก่อนที่ลู่หานยังไม่ได้มาเป็นสมาชิกวงใน
ปัจจุบันเขาก็สนิทกับคริสอยู่แล้วและมาเล่นที่ห้อง
ซ้อมบ่อยๆ ในตอนนั้นเองที่เขาเริ่มแบบชอบชานยอลแต่เขารู้ดีว่าชานไม่ได้ชอบเขา และคืนที่เลวร้ายก็มาถึงหลัง
จากที่พวกมันเล่นดนตรีกันเสร็จ ไอ้คริสก็ล่อลวง
เขาไปให้คนในวงข่มขืน และอัดคลิปแบล็คเมล์เอา
ไว้ ลู่หานเก็บความแค้นที่ถูกเหยียบย้ำมาเป็นปีๆ
ก่อนจะได้มีโอกาสเข้ามาอยู่ในวง และที่เข้ามาครั้ง
นี้เพราะเขาต้องการจะแก้แค้นทุกคนให้ตกตายตามกันไปต่างหาก

  "รายต่อไป ก็สินะ..เซฮุน"ลู่หานแสยะยิ้มเบาๆ
แล้วเหน็บมีดไว้ด้านหลัง

  "หึๆๆๆๆ ฮะๆๆๆ"เขาหัวเราะบ้าคลั่งราวกันคนบ้าคน
วิกลจริต หรือบางทีลู่หานอาจจะไม่ปกติมาตั้งแต่
แรกแล้วก็เป็นไปได้


ตัด (กรรไกร)(กรรไกร)(กรรไกร)


ยังไม่จบหรอก..มันยังมีต่อนะอย่าเพิ่งแอนตี้ฟิคนี้
กันเลย เชื่อเถอะยังไม่จบแน่ๆรอลุ้น