ในส่วนของเนื้อกระทู้นี้ขอขอบคุณอย่างสูง จากในโพสของคุณ "Yupa Chernysheva" หรือ "คุณครูยุ" ที่ได้โพสเฟสบุ๊คลงในกลุ่ม ''สมาคมภริยาคุณหลวง" (ผมเองเป็นหนึ่งในสมาชิกของกลุ่มนี้ครับ) ซึ่งทางคุณครูยุได้โพสแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับ" เป๊ก ผลิตโชค อายนบุตร ในแง่มุมต่างๆ"



Hello 30 up Palit Fan club
วัยพวกเราเนี่ยเป็นวัยที่คุยกันถูกคอ มีความเป็นผู้ใหญ่
มีความคิดวิจารณญานในเรื่องต่างๆ พอสมควร
วันนี้จะมาพูดถึงผลิตในแง่ต่างๆ ให้ทุกคนได้ฟัง
แล้วเอาไปคิด...เอาไปวิเคราะห์ตาม โตๆ กันแล้วเนอะ
มีความคิดเป็นของตัวเอง
1.พูดจากมุมมองของคนเป็นครูสอนภาษาอังกฤษ ที่ฟังเพลงอังกฤษ ที่เสพงานเพลงฝรั่งซะเป็นส่วนมาก
- ที่ผลิตร้องออกมามันเป็นฝรั่งไปหมด ไม่มีสำเนียงไทยปนอยู่เลย แสดงว่าร้องเป็นประจำ ร้องจนเป็นเรื่องปกติ ทำให้เห็นว่า เวลาเขาร้องเพลงสากลเนี่ย..ความสามารถมันล้น ศักยภาพมันเกินจากเพลงไทยที่ค่ายทำให้เขาน่ะค่ะ.. เหมือนศักยภาพมันถูกกดเอาไว้ พอได้ร้องแบบที่ตัวเองชอบ แล้วร้องสมกับศักยภาพที่ตัวเองมี...อะไรๆ มันเลยพุ่งอย่างที่เราเห็น ที่ตลกคือทำไมแกรมมี่ถึงไม่รู้ว่าตัวเองมีศิลปินเก่งขนาดนี้...เพลียแทน..ต้องให้ workpoint มาทำให้เห็น..ตูจะบ้าตาย
มาขนาดนี้แล้ว...เป็นเรานะ จะระดมคนเก่งๆ ฝีมือถึงๆ มาทำงานเพลงให้เป๊กไปเลย
-ในฐานะคนชอบฟังเพลงฝรั่ง: ฝรั่งเขามีคำพูดหนึ่งว่า
"ทุกสิบปีจะมีศิลปินเกิดใหม่ 1 คน" ความหมายคือ
10 ปีจะมีแค่คนเดียว ที่จะสามารถสร้างปรากฎการณ์ สร้างงานเพลงออกมาแล้วมันจะตราตรึงใจคน ...เป็นของจริง ... สื่อฝรั่งบอกว่า ฝั่งอังกฤษ คือ Adel ฝั่งอเมริกาก็ Beyonce' บ้านเราก็เป๊ก กับ ทอมนี่แหละค่ะ
ถ้าว่ากันด้วยความเป็นศิลปินตัวจริง
2. ขอพูดในฐานะที่เป็นคนธรรมดาคนหนึ่งแล้วสมมุติว่าตัวเราเองทุกคนเป็นเป๊กตลอด10 ปี สมมุติเล่นๆ แล้วค่อยๆ คิดตามนะคะ
- ถ้าเป็นเรา อยากหล่อ อยากสวยแล้วไปทำดั้ง..แต่หมอดันไม่เก่ง ทำแล้วมันออกมาไม่ดี ร้องเพลงก็ต้องร้อง ต้องออกไปเจอผู้เจอคน เพราะเป็นงานที่ตัวรัก
แต่คนกลับมองเป็นตัวปะหลาด นี่ก็ทนให้เขาว่าเขาแซะ
เพราะสื่อช่างมีอิทธิพลเหลือเกิน ทำไงได้..ทนและทนต่อไป เลือดก็ต้องไปถ่าย บางเทปที่เห็นก็ผอมกะหร่อง
กะแหร่ง เหมือนจะไม่มีแรง งานก็ไม่ค่อยมี
เป็นเราทำไงคะ? เป็นศิลปินต่างชาติ ทำไงคะ?
อ๋อ..ก็เป็นโรคซึมเศร้าไง...พอเศร้าแล้วก็ไปเสพยา..
เสพยาเกินขนาด...ไม่ต้องเดาต่อนะว่าจะเกิดอะไรขึ้น
แต่ผลิตคืออะไร?????????
ไม่เศร้า... ไม่คิดมาก...ใครอยากด่ากู...ด่าไป
กูก็จะร้องเพลงของกูไป มีคนฟัง20คนกูก็จะร้อง
งานจมูกไม่ดี...กูก็ไปเแก้
ผอมกะหร่องกะแหร่ง...กูก็ไปเข้าฟิตเนต
ป่วยบ่อย..กูก็ไปหาหมอ... ไม่เศร้า...ไม่เครียด
งานไม่มี..เอ้อดีเลย..กูจะไปขึ้นเหนือล่องใต้...ปลีกวิเวก..แสวงหาความหมายของชีวิต
.......โอ้พระเจ้า..... คืออะไร????
ทีนี้มาทางสายบุญกันบ้าง(คนวัย30 up อย่างเราเชื่อมากนะเรื่องนี้)
คนเราเนี่ยนะ...พระท่านว่าไว้...พอสั่งสมบุญบารมีมาถึงจุดจุดหนึ่งที่ตะบะมันแก่กล้าแล้ว ทนได้ทุกแรงเสียดทานมาเป็นสิบๆ ปี ทีนี้อะไรก็ฉุดไม่อยู่แล้ว
สั้นๆ คือ บุญเขาถึงแล้ว อานิสงฆ์จากที่เขาไม่เคยตอบโต้ใคร ไม่ตอบโต้สื่อ ไม่ด่าใครเลย ให้ตายเถอะ...
ดูง่ายๆ เลยว่าบุญถึงยังไง
ทรงผมที่ได้จากการโกนหัวไปบวช...ไม่ผ่าน designer ใดๆ แต่มันกลับดูดีสุดๆ แม้เจ้าตัวจะไม่มั่นใจก็ตาม
คนบ้าอะไรโกนหัวก็ยังหล่อ เนี่ย..เรียกว่าบุญถึง
3.ขอพูดในฐานะเป็นคุณแม่ลูกสาม ที่มองเห็นความงดงามของผู้ชายคนนี้..คนที่ชื่อผลิตโชค
คนเป็นพ่อเป็นแม่วัย30อัพอย่างพวกเรา จะรู้เลยว่าการเลี้ยงลูกให้เป็นทั้งคนดี คนเก่ง เป็นคนที่มีความสุขนั้นมันไม่ง่ายเลย.. แต่ผลิตโชค ทำให้คนเป็นพ่อเป็นแม่อย่างเราๆ มีกำลังใจที่จะเลี้ยงลูกต่อไป โดยมีเขาเป็นตัวอย่าง...ตัวอย่างในแง่ของ...
........ผลิตโชค.....ผู้มี......
- ความไม่ย่อท้อต่อความยากลำบากและอุปสรรคที่เข้ามาทดสอบชีวิตครั้งแล้วครั้งเล่า
.........ผลิตโชค.....ผู้มี......
- ความรักในสิ่งที่ทำแล้วยึดมั่นกับความฝันของตัวเองเมื่อได้ทำก็ทำจนสุดความสามารถ
......ผลิตโชค.....ผู้มี....
- ความเข้มแข็ง และ อ่อนโยนในคนคนเดียวกัน
แด่ผลิตโชค
เขียนโดยครูยุภาภรณ์ เชอนิเชฟ
/ครูสอนภาษาอังกฤษ/นักฟังเพลง/คุณแม่ลูกสาม
10/04/2017
มั๊วววววววว
ขอขอบคุณโพสในกลุ่ม "สมาคมภริยาคุณหลวง" จากคุณ Yupa Chernysheva มากๆครับ ^^