อย่างที่ตั้งคำถามละครับ ตอนที่ผมรู้ว่าผมมีเชื้อไวรัสตับอักเสบบี อะไรๆมันก็มืดไปหมด ไม่รู้จะบอกเรื่องนี้อะไรยังไงกับใครเลย
ผ่านมาได้สักพัก ผมเลยตัดสินใจบอกพี่ผมครับ พี่ผมมันก็บอกผมว่า แค่ไวรัสตับอักเสบบี ไม่ได้เป็น HIV ซะหน่อย
ซึ่งผมก็คิดแบบนั้นตามมันนะครับ ส่วนเชื้อ HIV ผมได้ตรวจเลือดทุกๆ 6 เดือน ผลเลือดก็ NEGATIVE ซึ่งทำให้ผมมั่นใจได้ละ ว่าผมไม่มีเชื้อ HIV แน่นอน
แต่ผมก็คิดว่า อ้าว มันก็เชื้อไวรัสเหมือนกัน แล้วมันจะต่างกันตรงไหน คนมีเชื้อ ยังไงสังคมก็ไม่ค่อยจะยอมรับคนมีเชื้อแบบเรา
สมัครงานที่ไหน ถ้าเขารู้ ว่าเรามีเชื้อไวรัสตับอักเสบบี ถึงไม่มีเชื้อ HIV เขาก็ไม่อยากรับเราเข้าทำงานอยู่ดี ( เป็นบางแห่งนะครับ )
แต่ผมก็ได้หาข้อมูลจากใน Internet หลายๆเว็บไซร์นะครับ ว่า เชื้อ ไวรัสตับอักเสบบี มันสามารถ หายได้ ถ้าเรารักษา ดูแลสุขภาพให้แข็งแรงอยู่เสมอ
มันก็จะมีภูมิคุ้มกันตามมาด้วย ซึ่งผมเป็นคนที่ชอบออกกำลังกายเสมอ ทุกวัน เข้าเล่นฟิตเนสบ่อยๆมา เรียกง่ายๆว่า บ้าเล่นเข้าขั้นเลยอะ 555+
ตอนนี้ผมก็ดูแลสุขภาพตัวเองให้แข็งแรงนะครับ ทานยาตรงเวลาทุกวันตามที่แพทย์ได้ให้ยามากิน ผมก็ได้แค่คิดว่า สักวัน ผมจะหายจากเชื้อตัวนี้
ปล. ต้องบอกก่อนว่า ผมเป็นเกย์ นะครับ อายุก็ 23 ละ พอรู้ว่ามีเชื้อตัวนี้อยู่ ผมไม่กล้าที่จะคบกับใครเลย ไม่กล้าแม้กระทั้งจะมี Sex กับใคร มันกลัวไปหมด
กลัวเขาจะติดเชื้อจากเรา กลัวเขารังเกียจเรา อย่างน้อยผมก็อยากมีเพื่อนที่เป็นแบบเรา คอยปรึกษาให้กันละกันได้ คุยเล่นกันก็ได้
ส่วนไอ้เรื่อง Sex นั้น อย่างที่บอก ผมกลัวไปแล้วครับ ไม่คิดจะมีอะไรกับใครแล้ว ถ้าไม่ใช่แฟนเรา แต่ก็ขึ้นอยู่อีกนะว่า ถ้าเกิดแฟนเรารุ้ว่าเรามีเชื้อตัวนี้
เขาจะยอมรับในตัวเราได้หรือเปล่า ถ้าใครได้ดู ซีรี่ย์ เรื่อง gay ok bangkok ก็คงต้องรู้จักกับนัท รับบทโดย เต๊งหนึ่ง นะครับ ซึ่งนัทเอง ก็มีเชื้อ HIV อยู่
ถึงแม้เขาจะมีเชื้อ HIV นะครับ เขาก็ยังทำตัวปกติ ดูแลสุขภาพตัวเอง ทานยาให้ตรงเวลา เขาเลือกที่จะบอกคนที่เขาชอบว่าเขามีเชื้อ HIV ซึ่งนั้นก็อยู่ที่ว่าคนที่เขาชอบนั้น จะยอมรับได้หรือเปล่า บางที่การที่เราเป็นแบบเนี้ย เราก็ไม่ได้ต้องการให้ใครมาสงสารเราหรอกนะ จริงมั้ย ?
ขอแค่ใครสักคนที่ยอมรับในตัวเราได้จริงๆ สักคนก็ยังดี ผมว่าผมโชคดีนะ ที่พี่ของผมยังให้กำลังใจตลอด สุดท้ายมันจะกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว
เราก็ต้องสู้กับมันต่อไป อย่าไปยอมแพ้อะไรง่ายๆ ถึงเป็นแบบนี้ ก็ไม่จำเป็นต้องไปยอมใครซะทุกคนนะครับ เป็นตัวของตัวเราเองเหอะ
ทำตัวให้มีความสุข แค่นั้นก็พอแล้ว ถ้าใครอยากคุยกับผม ก็ส่งข้อความเข้ามาคุยกันได้นะครับ ทำความรู้จักกันได้นะ คือเอาจริงๆ คำถามนี้ ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับรายละเอียดของคำถามเล้ย 55+
ระหว่าง HIV กับ ไวรัสตับอับเสบB ตัวไหนน่ากลัวกว่ากัน ?
ผ่านมาได้สักพัก ผมเลยตัดสินใจบอกพี่ผมครับ พี่ผมมันก็บอกผมว่า แค่ไวรัสตับอักเสบบี ไม่ได้เป็น HIV ซะหน่อย
ซึ่งผมก็คิดแบบนั้นตามมันนะครับ ส่วนเชื้อ HIV ผมได้ตรวจเลือดทุกๆ 6 เดือน ผลเลือดก็ NEGATIVE ซึ่งทำให้ผมมั่นใจได้ละ ว่าผมไม่มีเชื้อ HIV แน่นอน
แต่ผมก็คิดว่า อ้าว มันก็เชื้อไวรัสเหมือนกัน แล้วมันจะต่างกันตรงไหน คนมีเชื้อ ยังไงสังคมก็ไม่ค่อยจะยอมรับคนมีเชื้อแบบเรา
สมัครงานที่ไหน ถ้าเขารู้ ว่าเรามีเชื้อไวรัสตับอักเสบบี ถึงไม่มีเชื้อ HIV เขาก็ไม่อยากรับเราเข้าทำงานอยู่ดี ( เป็นบางแห่งนะครับ )
แต่ผมก็ได้หาข้อมูลจากใน Internet หลายๆเว็บไซร์นะครับ ว่า เชื้อ ไวรัสตับอักเสบบี มันสามารถ หายได้ ถ้าเรารักษา ดูแลสุขภาพให้แข็งแรงอยู่เสมอ
มันก็จะมีภูมิคุ้มกันตามมาด้วย ซึ่งผมเป็นคนที่ชอบออกกำลังกายเสมอ ทุกวัน เข้าเล่นฟิตเนสบ่อยๆมา เรียกง่ายๆว่า บ้าเล่นเข้าขั้นเลยอะ 555+
ตอนนี้ผมก็ดูแลสุขภาพตัวเองให้แข็งแรงนะครับ ทานยาตรงเวลาทุกวันตามที่แพทย์ได้ให้ยามากิน ผมก็ได้แค่คิดว่า สักวัน ผมจะหายจากเชื้อตัวนี้
ปล. ต้องบอกก่อนว่า ผมเป็นเกย์ นะครับ อายุก็ 23 ละ พอรู้ว่ามีเชื้อตัวนี้อยู่ ผมไม่กล้าที่จะคบกับใครเลย ไม่กล้าแม้กระทั้งจะมี Sex กับใคร มันกลัวไปหมด
กลัวเขาจะติดเชื้อจากเรา กลัวเขารังเกียจเรา อย่างน้อยผมก็อยากมีเพื่อนที่เป็นแบบเรา คอยปรึกษาให้กันละกันได้ คุยเล่นกันก็ได้
ส่วนไอ้เรื่อง Sex นั้น อย่างที่บอก ผมกลัวไปแล้วครับ ไม่คิดจะมีอะไรกับใครแล้ว ถ้าไม่ใช่แฟนเรา แต่ก็ขึ้นอยู่อีกนะว่า ถ้าเกิดแฟนเรารุ้ว่าเรามีเชื้อตัวนี้
เขาจะยอมรับในตัวเราได้หรือเปล่า ถ้าใครได้ดู ซีรี่ย์ เรื่อง gay ok bangkok ก็คงต้องรู้จักกับนัท รับบทโดย เต๊งหนึ่ง นะครับ ซึ่งนัทเอง ก็มีเชื้อ HIV อยู่
ถึงแม้เขาจะมีเชื้อ HIV นะครับ เขาก็ยังทำตัวปกติ ดูแลสุขภาพตัวเอง ทานยาให้ตรงเวลา เขาเลือกที่จะบอกคนที่เขาชอบว่าเขามีเชื้อ HIV ซึ่งนั้นก็อยู่ที่ว่าคนที่เขาชอบนั้น จะยอมรับได้หรือเปล่า บางที่การที่เราเป็นแบบเนี้ย เราก็ไม่ได้ต้องการให้ใครมาสงสารเราหรอกนะ จริงมั้ย ?
ขอแค่ใครสักคนที่ยอมรับในตัวเราได้จริงๆ สักคนก็ยังดี ผมว่าผมโชคดีนะ ที่พี่ของผมยังให้กำลังใจตลอด สุดท้ายมันจะกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว
เราก็ต้องสู้กับมันต่อไป อย่าไปยอมแพ้อะไรง่ายๆ ถึงเป็นแบบนี้ ก็ไม่จำเป็นต้องไปยอมใครซะทุกคนนะครับ เป็นตัวของตัวเราเองเหอะ
ทำตัวให้มีความสุข แค่นั้นก็พอแล้ว ถ้าใครอยากคุยกับผม ก็ส่งข้อความเข้ามาคุยกันได้นะครับ ทำความรู้จักกันได้นะ คือเอาจริงๆ คำถามนี้ ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับรายละเอียดของคำถามเล้ย 55+