เราคบกับแฟนมาได้เกือบ 3 ปีแล้ว เขาก็เป็นคนดีค่ะ เข้ากับครอบครัวเราได้ เราเองก็เข้ากับครอบครัวเขาได้ ตั้งแต่คบกันมาแทบไม่มีปัญหาหรือเรื่องทะเลาะกันหนักๆ เลย เขาเองก็เทคแคร์เรา ให้เกียรติเราตลอด
ประเด็นที่มาตั้งกระทู้นี้คือเมื่ออาทิตย์ก่อนเขาขอเราแต่งงาน แต่เราไม่อยากแต่ง
มันเป็นปัญหาของเราเอง เราไม่อยากสร้างครอบครัว เรากลัวการมีครอบครัว เราโตมากับสภาพสังคมที่มีการหย่าร้าง ผัวนอกใจเมียไปมีเมียน้อยหรือนอกกายไปกินผู้หญิงขายตัว ตามตรงเราเกลียดพวกผู้ชายสกปรกพวกนี้
การที่เราโตมาแบบนี้ เจอประสบการณ์ของคนรอบข้างมันทำให้เรากลัวว่าถ้าวันนึงแต่งงานไป สามีเรานอกใจหรือนอกกายไปหาผู้หญิงคนอื่น ถ้าวันนึงเรามีลูกแล้วต้องหย่าร้าง ชีวิตเราจะเป็นยังไง
พอเขาขอแต่งงาน เราเองก็นิ่งไป บอกเขาว่าขอใช้เวลาคิดดูก่อน เขาก็โอเค แต่เรารู้มาว่าครอบครัวเขาอยากให้รีบแต่งงาน แม่เขาอยากอุ้มหลานเพราะท่านเองก็อายุมากแล้ว
เราสงสารแฟนที่โชคร้ายมาคบกับเรา โชคร้ายที่คิดจะสร้างครอบครัวกับคนที่กลัวการมีครอบครัวอย่างเรา เราอยากบอกเขาตามตรงว่าเราไม่อยากมีครอบครัว อยากให้เขาไปหาคนใหม่ ไปหาคนที่ดีกว่าเรา เรารู้ว่าตัวเองเห็นแก่ตัวมาก แต่เราก็ไม่รู้จะทำยังไง เราไม่อยากโกหกว่าตอนนี้เรายังไม่พร้อม เราไม่อยากให้เขารอ
ชีวิตเราไม่เหมาะกับการมีใครจริงๆ เราควรบอกเลิกเขายังไง เราไม่อยากให้เขาเสียความรู้สึกกับเหตุผลการบอกเลิกของเรา ทุกวันนี้เราเองก็มองหน้าแฟนแทบไม่ติด ยิ้มให้ไม่เต็มปาก ความรู้สึกผิดท่วมท้นอยู่ในอก อยากบอกเลิกแต่ปากก็หนักเกิน
เราสารภาพเลยนะว่ารักแฟนไม่เต็ม 100% เรายั้งตัวเองไว้เสมอ เผื่อใจไว้ตลอดเวลาคบกับใคร
เราไม่รู้จะเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาใคร จะปรึกษาแม่แล้วเล่าสาเหตุว่าทำไมไม่อยากมีครอบครัว เราก็กลัวท่านจะโทษตัวเองที่ทำให้เราโตกับสิ่งแวดล้อมแบบนี้แล้วทำให้เป็นปมในใจของเรา
ชีวิตเรากลัวไปทุกอย่าง เรายอมรับว่าเรากลัวมากจริงๆ เรากลัวว่าเราจะผิดหวัง เรากลัวว่าเราจะเป็นเหมือนคนรอบข้าง เราว่าจะไม่มีความสุขกับชีวิตคู่
ทำยังไงให้กล้าบอกเลิกแฟนคะ เราไม่อยากให้เขาเสียใจแต่ก็ไม่อยากให้เขาอยู่กับเราแล้ว (เรื่องเขาขอแต่งงาน เรายังไม่ได้บอกใครทั้งนั้นเลยค่ะ)