เรากับแฟนอายุเกือบ30กันทั้งคู่ค่ะ มีหน้าที่การงานดี แต่กำลังเรียนต่อกันทั้งคู่ ซึ่งเรียนค่อนข้างหนักและไม่มีเวลาเท่าไหร่
เราท้องได้สองเดือนแล้ว แต่มารู้ว่าท้องตอนที่แฟนบอกเลิกเราแล้ว เราเลิกกันเพราะทะเลาะกันบ่อย ไม่เข้าใจกัน แฟนเป็นคนบอกเลิกค่ะ เราก็เสียใจมากนะ
ทีนี้พอรู้ส่าท้องเราก็บอกเค้า เค้าบอกให้ไปเอาออก เค้าจะหายา หาที่เอาออกให้ แล้วพอเอาออกแล้วให้เราเลิกยุ่งกันอีก เพราะเค้าคงไม่มีทางกลับมาคบกับเราอีกแล้ว
แต่เราไม่อยากทำเลย คือเราทำไม่ได้จริงๆ เราเลยบอกเค้าว่าเราจะเก็บไว้
เค้าโกรธเราค่ะ บอกว่าลูกไม่ได้เกิดจากความรัก เป็นความผิดพลาดของเราทั้งคู่ การที่เราเก็บไว้มันจะยิ่งทำให้ยืดเวลา จะยิ่งปล่อยให้ปัญหามันไม่จบสักที เค้าบอกว่าเราพยายามถ่วงเวลาไม่เอาออกเพราะอยากให้เค้ากลับมา
เราก็ไม่อยากทำ เราเลยไม่ได้ทำตามที่เค้าบอก ก็ทะเลาะกันครั้งใหญ่จนสุดท้ายก็ไม่ได้คุยกันอีก ต่างคนต่างหายกันไป
ทีนี้มีวันนึงเราตกเลือดค่ะ ออกมาเยอะพอควร เราเลยโทรไปบอกเค้าว่าเราเลือดออก เราปวดท้องด้วย เค้าตอบกลับมาว่า มีอะไรอีก ต้องการอะไรจากเค้าอีก จะมายุ่งกับเค้าอีกทำไม พูดจาตะคอกใส่เรา
เราก็เลยคิดในตอนนั้นเลยว่า เราคงต้องเป็นsingle momจริงๆแล้วล่ะ เราคงไม่อยากให้เค้ามาเป็นพ่อของลูกจริงๆ
เราก็เลยต้องไปหาหมอคนเดียว เรายังไม่ได้บอกที่บ้านนะคะ แต่กำลังจะบอกช่วงสงกรานต์นี้
แต่พอเห็นคนอื่นที่มากับสามี มีคนดูแล แล้วก็รู้สึกแย่มากๆเลย ร้องไห้อยู่ทุกวัน รู้ว่ามันไม่ดีกับลูกแต่เราก็ไม่ไหวจริงๆค่ะ
มันเหนื่อยมากจริงๆ เราคิดถูกแล้วใช่มั้ยคะที่อุ้มท้องน้องต่อไป เหนื่อยมากจริงๆ
แล้วถ้าลูกเราคลอดออกมา แล้วเราไม่ได้ใส่ชื่อพ่อเค้าลงในใบเกิดค้าก็จะไม่มีสิทธิอะไรในตัวลูกใช่มั้ยคะ เรากลัวว่าสักวันนึงเค้าจะเปลี่ยนใจแล้วกลับมาหา กลับมาเลี้ยงลูก ซึ่งเราไม่อยากให้เค้ามายุ่งกับเราและลูกอีกค่ะ