ยี่สิบปีที่แล้วไม่อยากแต่งค่ะ.   แฟนขอแต่งงานตอนอายุ 22.  ไม่อยากแต่งเลยสักนิดเดียว ไม่อยากแต่งไม่อยากมีลูก.   รู้สึกการแต่งงานคือภาระอันหนักอึ้ง.  จริงๆแปลกใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมไม่อยากแต่งทั้งๆที่เรามาจากครอบครัวที่อบอุ่น.   พ่อแม่รักกันดี.   ไม่ได้มีปมอะไรเรื่องการหย่าร้างเลย.    สุดท้ายเลิกกันไป เราก็หันไปคบทอม. ก็รักๆเลิกๆไป. จนตอนนี้ล่าสุดมีแฟนเป็นผู้ชาย. เราอยากแต่งงานมาก.  อยากแต่งงานอยากมีลูกตอนอายุ 42.     คืออะไรที่ไม่เคยอยากตอนสาวๆ มาอยากทำตอนนี้หมดแหล่ะ.  ด้วยวัยและด้วยความคิดที่มันเปลี่ยนไปหมด