เลิกกับเค้านานละครับแต่ยังรักเค้าอยู่ ตอนนี้จะ เก้าเดือนละครับที่เลิกกัน แฟนเก่านี้เปนโบท ครับ
เลิกไปด้วย การเค้าบอกผมว่าดีเกินไป ดูตลกมาก ผมยังไม่เข้าใจเลยยย คือเรื่องที่ยากที่สุดคือทุกวันนี้เขายังวนเวียนอยู่ชีวิตผม โดยเรียนสาขาเดียวกันคณะเดียวกันแต่คนละห้องเฉยๆ นิสัยของเขาเงียบๆ ไม่ค่อยพูดมีอะไรเก็บไว้ในใจ แต่เขามีเพื่อนเปนผู้ชายไม่ค่อยมีเพื่อนผู้หญิง แต่ปัจจุบันนี้ น่าจะโสดไม่งั้นก็มีคนคุย
สำหรับผมแล้ว ผมยังอยากให้เขากลับมา ตอนคบกัน ผมให้ได้แทบทุกอย่างอยากได้อะไรบอก อยากไปไหนก็ไป ยอมทุกอย่าง มันอาจเปนเหตุผมที่ทำให้เขาเบื่อผมก็ได้เลยอยากเลิกตลอดเวลาที่คบกันผมนี้อยู่กับเขาตลอดๆไม่ได้แยกกันเลยยตัวติดกันมากครับ อยู่ๆก็อยากเลิกผมเลยย งง ทุกวันนี้มีคนเข้ามาหาผมนะ ทักมาคุยเยอะแยะ แต่ผม ไม่เลือกใครสักคน เพราะผมติดอยู่กับคนนี้ ไม่ไหนไม่ได้ เปนคนแรกที่ผมออกจากบ้านอยู่ด้วยกัน เพราะผมเปนคนยอมไง เขาอยากให้อยู่ผมก็อยู่อีกอย่างทางบ้านของผมโอเคกับเขามากครับ ถึงกับว่าชวนไปกินข้าวชวนไปเที่ยว พ่อแม่ผมนี้โหวดชอบมากแต่อยู่ดีๆทุกอย่างมันก็พังลงโดยที่คืนนั้นผมบอกเขาว่าจะกลับไปนอนบ้านนะจะกลับไปนอนกลับแม่ ทุกเช้าเค้าจะทักมา ตื่นละนะ ไปมอละ อย่างนั้นอย่างงี้แต่ผมตื่นเช้ามา ไม่มีข้อความเค้า ผมเลยคิดในใจคงไม่ตื่นมั้ง ไม่งั้นก็ลืม ตั้งเช้าแปดโมง จนบ่ายสองเค้าทักมาบอก ขอโทษนะที่ไม่ได้ทักไป เคๆไม่เปนรัย ละหายไปไหน ประโยคที่เค้าตอบกลับมาคือ เราหยุดความสัมพัน กันแค่นี้ดีกว่า เราว่านายดีเกินไป อ่าวทำไมเปนงั้น อยุ่ดีก็เปนแบบนี้เมื่อวานยังดีกันอยู่ ผมนี้ทำอะไรไม่ถุเลยอะไรทึ่เคยวางไว้ ล้มหมด ผมนี้ร้องไห้เสียใจยกใหญ่อยู่ดีทำไมเปนแบบ นี้ มันเปนคำตอบที่ฟังไม่ขึ้น อีกอย่างเขาเปนคนนิสัยเงียบไงเลยทำอะไรไม่ได้ จนผม เลิกกันได้สัก สาม สันผมกลับไปเก็บของออกจากห้องเค้า เขายังกอดยังอยากไปกลับไปเปนสถานะเพื่อน แต่สำหรับเรามันไม่ใช่จริงๆ เพราะครั้งแรงที่เราเจอกันคือก่อนเข้าเรียน ละมาเจออีกทีคือมาเจอตอนมหาลัยไม่น่าเชื่อว่าเราจะได้เจอกัน ยอมรับนะว่าผมชอบเค้าครั้งแรก เจอ แต่ คงไม่ได้เจอกันละแหละ แต่มาเจอตอนต่อมหาลัยผมเลยตัดสินจีบเค้า ละก็ติดด้วย แต่การเริ่มต้นของผมมันไม่ใช่เริ่มคำว่าเพื่อนไง มันเริ่มคำว่า ชอบ ทุกวันนี้ผมเองที่เปนคนละอายใจไม่กล้าเจอหน้า เจออะไร หรือใครพูดถึงเค้าเรานี้ เหนความสำคัญเปนอันดับแรก เพื่อนผมก้็ด่าว่าผมเตือนผม แต่ผมก็ยังไม่ลืม ยังรักเหมือนเดิม ไม่มีใครมาแทนที่ได้ คงเหมือนคำโบราณที่บอกว่า ความรักทำให้คนโง่ได้ สำหรับผมแล้ว จริงเลยยแหละ ผมยังอยากคุยอยากเจออยากทำอะไรหลายๆอย่างที่วางไว้อยากจะหยุดที่คนคนนี้จริงๆ ผมอยากกับไปเริ่มต้นใหม่ ทำยังไงดีครับ ปลถ้าเขียน งง ข้อโทษด้วยนะครับอาจมีวัยรุ่นบางปะปนกันไป ขอ อภัยไว้นะที่นี้ด้วยนะครับ
ทำยังไงให้แฟนเก่ากลับมา ( เกย์ )
เลิกไปด้วย การเค้าบอกผมว่าดีเกินไป ดูตลกมาก ผมยังไม่เข้าใจเลยยย คือเรื่องที่ยากที่สุดคือทุกวันนี้เขายังวนเวียนอยู่ชีวิตผม โดยเรียนสาขาเดียวกันคณะเดียวกันแต่คนละห้องเฉยๆ นิสัยของเขาเงียบๆ ไม่ค่อยพูดมีอะไรเก็บไว้ในใจ แต่เขามีเพื่อนเปนผู้ชายไม่ค่อยมีเพื่อนผู้หญิง แต่ปัจจุบันนี้ น่าจะโสดไม่งั้นก็มีคนคุย
สำหรับผมแล้ว ผมยังอยากให้เขากลับมา ตอนคบกัน ผมให้ได้แทบทุกอย่างอยากได้อะไรบอก อยากไปไหนก็ไป ยอมทุกอย่าง มันอาจเปนเหตุผมที่ทำให้เขาเบื่อผมก็ได้เลยอยากเลิกตลอดเวลาที่คบกันผมนี้อยู่กับเขาตลอดๆไม่ได้แยกกันเลยยตัวติดกันมากครับ อยู่ๆก็อยากเลิกผมเลยย งง ทุกวันนี้มีคนเข้ามาหาผมนะ ทักมาคุยเยอะแยะ แต่ผม ไม่เลือกใครสักคน เพราะผมติดอยู่กับคนนี้ ไม่ไหนไม่ได้ เปนคนแรกที่ผมออกจากบ้านอยู่ด้วยกัน เพราะผมเปนคนยอมไง เขาอยากให้อยู่ผมก็อยู่อีกอย่างทางบ้านของผมโอเคกับเขามากครับ ถึงกับว่าชวนไปกินข้าวชวนไปเที่ยว พ่อแม่ผมนี้โหวดชอบมากแต่อยู่ดีๆทุกอย่างมันก็พังลงโดยที่คืนนั้นผมบอกเขาว่าจะกลับไปนอนบ้านนะจะกลับไปนอนกลับแม่ ทุกเช้าเค้าจะทักมา ตื่นละนะ ไปมอละ อย่างนั้นอย่างงี้แต่ผมตื่นเช้ามา ไม่มีข้อความเค้า ผมเลยคิดในใจคงไม่ตื่นมั้ง ไม่งั้นก็ลืม ตั้งเช้าแปดโมง จนบ่ายสองเค้าทักมาบอก ขอโทษนะที่ไม่ได้ทักไป เคๆไม่เปนรัย ละหายไปไหน ประโยคที่เค้าตอบกลับมาคือ เราหยุดความสัมพัน กันแค่นี้ดีกว่า เราว่านายดีเกินไป อ่าวทำไมเปนงั้น อยุ่ดีก็เปนแบบนี้เมื่อวานยังดีกันอยู่ ผมนี้ทำอะไรไม่ถุเลยอะไรทึ่เคยวางไว้ ล้มหมด ผมนี้ร้องไห้เสียใจยกใหญ่อยู่ดีทำไมเปนแบบ นี้ มันเปนคำตอบที่ฟังไม่ขึ้น อีกอย่างเขาเปนคนนิสัยเงียบไงเลยทำอะไรไม่ได้ จนผม เลิกกันได้สัก สาม สันผมกลับไปเก็บของออกจากห้องเค้า เขายังกอดยังอยากไปกลับไปเปนสถานะเพื่อน แต่สำหรับเรามันไม่ใช่จริงๆ เพราะครั้งแรงที่เราเจอกันคือก่อนเข้าเรียน ละมาเจออีกทีคือมาเจอตอนมหาลัยไม่น่าเชื่อว่าเราจะได้เจอกัน ยอมรับนะว่าผมชอบเค้าครั้งแรก เจอ แต่ คงไม่ได้เจอกันละแหละ แต่มาเจอตอนต่อมหาลัยผมเลยตัดสินจีบเค้า ละก็ติดด้วย แต่การเริ่มต้นของผมมันไม่ใช่เริ่มคำว่าเพื่อนไง มันเริ่มคำว่า ชอบ ทุกวันนี้ผมเองที่เปนคนละอายใจไม่กล้าเจอหน้า เจออะไร หรือใครพูดถึงเค้าเรานี้ เหนความสำคัญเปนอันดับแรก เพื่อนผมก้็ด่าว่าผมเตือนผม แต่ผมก็ยังไม่ลืม ยังรักเหมือนเดิม ไม่มีใครมาแทนที่ได้ คงเหมือนคำโบราณที่บอกว่า ความรักทำให้คนโง่ได้ สำหรับผมแล้ว จริงเลยยแหละ ผมยังอยากคุยอยากเจออยากทำอะไรหลายๆอย่างที่วางไว้อยากจะหยุดที่คนคนนี้จริงๆ ผมอยากกับไปเริ่มต้นใหม่ ทำยังไงดีครับ ปลถ้าเขียน งง ข้อโทษด้วยนะครับอาจมีวัยรุ่นบางปะปนกันไป ขอ อภัยไว้นะที่นี้ด้วยนะครับ