ตั้งแต่ผมโสดมาหลายเดือน เกินครึ่งปีก็ว่าได้ ที่โสดนานก็เพราะอยากจะจริงจังกับใครสักคน เพราะอดีตผมก้ไม่ได้ดี เลิศหรู เห็นความรักเป็นของเล่นบ้าง คุยหลายคนบ้าง คบซ้อนบ้าง เพราะช่วงนั้น มันเป็นช่วงที่ผมคิดว่าสนุกที่สุดในชีวิตล่ะ (ช่วงมัธยมปลาย) พอผมเข้ามหาลัยก้เจอกับผุ้คนมากมาย แต่วันนึงผมได้ยินคำ คำนึงจากปากแม่ว่า " คบกับใครสักคนจิงจังได้แล้ว ลองคิดแลถ้าเค้ามาทำกับลูกสาวเราแบบนั้นเราอิรู้สึกยังไง ?  " ประโยคนั้นทำให้ผมนอนคิดอยุ่หลายวัน จนผมคิดว่า ผมต้องหาใครสักคน คบแบบจริงจังได้แล้ว เพราะ อายุ ก้ย่างเข้าเลข 2 แล้ว ผมตัดสินไม่ไม่คบกับใครมาเป็นครึ่งปี เพราะผมคิดว่าถ้าหากผมจะคบกับใครต่อไปนี้ ผมจะจริงจัง ไม่คบแบบเล่น ๆ เหมือนเมื่อก่อน แล้วผมก้ได้เจอน้องคนหนึงในช่วงปลายปี 59 ผมก็ได้คุยกับน้องเค้า คุยยุเกือบเดือน(น้องเค้าชวนคอลข้ามปี 555 คนเเรกเลย) และแล้วในช่วงเดือน มกราคม 60 เราก็ได้เป็นแฟนกัน ผมคิดว่า ผญ คนนี้แหละผมจะจิงจังให้มากที่สุด จะคุยกับน้องเค้าคนเดียว และในช่วงที่คุยกับน้องเค้าผมก้ไม่คุยกับใคร เพราะผมคิดว่าแก้ไขอดีตไม่ได้ แต่สร้างปัจจุบันได้ ผมยอมทำทุกอย่างให้กับน้องเค้า แต่ช่วงหลัง ๆ เราก้ทะเลาะกันบ่อย และผมก้ง้อน้องเค้าทุกครั้งจนได้คืนดีกันแล้วไม่กี่วันที่ผ่านมานี่ ก้ได้ไปดูหนังกันกับน้องเค้า ผมคิดว่ามันคงไม่มีแล้วแหละที่ที่ทะเลาะกัน แต่แล้วมันก้ได้แค่คิด...เพราะสุดท้ายเราก้ทะเลาะกัน จนน้องเค้าไม่คุยกับผม...ผมไม่รุ่ว่าทำไหรผิดทั้ง ๆ ที่ผมไม่เคยแอบคุยกับใคร ผมไม่ขวนขวายหาใครมาคุย หลายคนอาจคิดว่าเป็นระยะสั้น ๆ แต่ผมว่าสำหรับผม ผมว่ามันเป็นช่วงเวลาที่มีความหมาย มีความสุข น้องเค้ามาลักยิ้มที่แก้มขวา
#ถ้าน้องยังไม่หมดรักกันที น้องกลับมาได้มั้ย ยังรออยู่ 😪"
#ที่สำคัญตอนนี้น้องเค้าบล้อคเฟส ไลน์ไปไม่อ่าน โทรก้ตั้งโอนสาย 😞"
#แบบนี้เค้าเรียกหมดใจหรือป่าว 😫"