สมัยก่อน ตำแหน่งผู้รักษาประตูในบ้านเรา มีเอกลักษณ์ที่โดดเด่น ที่สมัยนี้ไม่ค่อยเห็น
ศิริศักดิ์  แย้มแสง   คนนี้นายทวารจอมเหินหาว  ลูกเปิดจากปีกมาเมื่อไรแกคว้าได้ทุกลูก แถมตอนท่าลงพื้นยังทิ้งตัวลงอย่างสวยงาม
                          ห่อตัวลงทำให้ไม่กระทบกับคู่ต่อสู้ และลงกระทบพื้นสนามแบบไม่เจ็บตัว
สมปอง  นันทประภาศิลป์   คนนี้มีเอกลักษณ์ คือ เวลาลูกหลุดมาเดี่ยวๆ กับกองหน้า แล้วมาถึงตัวประตูก่อน แกจะรับบอลเข้าอกแล้วม้วนหน้า
                           เพื่อหนี้เท้ากองหน้าไม่ให้ปะทะกัน  แล้วบอลก็ไม่หลุดมือไปไหน สามารถลุกขึ้นมาเล่นต่อได้ทันที
นราศักดิ์  บุญเกลี้ยง  คล้าย ๆ กับสองคนแรก ออกมาตัดบอลกลางอากาศได้ดี แต่ไม่ทุกลูกเหมือนพี่เล็ก ศิริศักดิ์  ส่วนการตีลังกาม้วนหน้ารับบอล
                           ก็มีให้เห็นบ้างพอสมควร  แต่คนนี้ด้วยความเป็นทหาร ระเบียบวินัยดีเยี่ยมครับ

แต่สามคนนี้เป็นผู้รักษาประตูที่มีเอกลักษณ์โดดเด่นเป็นของตัวเองมาก ฝีมือทัดเทียมกัน ใครเป็นมือ 1 ทีมชาติก็ได้  ถ้าวัดตามฝีมือ
ผมให็ศิริศักดิ์ เบอร์  1, ตามด้วยนราศักดิ์ และสมปอง  ตามลำดับ  แต่พอศิริศักดิ์มีปัญหาด้านระเบียบวินัย เลยโดนตัดออกไป
เหลือแค่นราศักดิ์  สมปอง  ไม่ทราบว่าผู้รักษาประตูรุ่นหลังๆ นี่มีใครโดดเด่นเป็นเอกลักษณ์บ้างครับ