เราจดทะเบียนสมรสกะผู้ชายคนนึง ซึ่งเราเองก้เพิ่งรู้จักได้ 5เดือน มีคนแนะนำให้รู้จักและก้เห็นว่าเขาเป็นคนดี เหตุผลที่จดทะเบียนเพราะคิดแค่อยากเปลี่ยนชื่อ-นามสกุล เพราะมีคนทักว่าเปลี่ยนแล้วชีวิตจะดีขึ้น เป็นคนเชื่อคนง่ายไง ไม่คิดให้ดีๆ แล้วไปจดก็ไม่ได้ปรึกษาใคร พ่อแม่รู้ที่หลังคือโกรธมาก และเราก้คิดว่าคงจะรักเขาได้สักวันนึง ก้อยู่กันมา เขาก็ดีตามใจเรา เราก้เหมือนจะสบาย คนภายนอกมองจะคิดว่ารักกันดี แต่จริงๆมันไม่ใช่แบบนั้นเราอึดอัดไม่ได้อยากอยู่กะผู้ชายคนนี้ เราไม่ค่อยมีมีอะไรกัน ต่างคนต่างนอน เราจะนอนที่หลังเพราะเราดูซีรี่หรือเล่นเกมส์ แต่จริงๆคือหลีกเลี่ยงการนอนด้วยกัน พอเราเริ่มอึดอัดมากจึงปรึกษาแม่ว่าอยากจะเลิก แต่แม่บอกก้เลือกเขามาแล้วจดทะเบียนไปแล้วให้ทนๆไป เราก้ทนๆให้เวลามันผ่านมา 3 ปีกว่า เราพยายามจะรักให้ความดีของเขา เราเรียนรู้เลยว่าอย่าทนอยู่หรือทนคบกะใครเพราะเขาไม่ได้ผิดอะไร หรือให้เลือกคนที่รักเราอย่าไปเลือกคนที่เรารัก มันใช่ไม่ได้เลย เพราะถ้าคน2คนไม่ได้รักกันยากนะคะที่จะอยุ่กันไปแล้วรักกันได้ ซึ่งความสัมพันธ์มันละเอียดอ่อนมาก พูดยากมาก ไม่ให้ทำร้ายใจเขา เราเข้าใจว่าทุกคนไม่ได้ดีทุกอย่างและไม่เลวทุกอย่างแค่เราต้องปรับและเรียนรู้กันไป เขามีข้อเสียที่เราไม่ชอบเยอะ แต่ลองปรับแล้วทัศนคติมันไม่ตรงกันคุยกันคนละภาษา เราจึงตัดสินใจหย่า โดยได้คุยกะพ่อแม่แล้วซึ่งตอนแรกพ่อแม่ก้ไม่ได้เห็นด้วยให้คิดดีๆ แต่ตอนนี้ท่านก้ให้เราคิดเองเลือกเองเพราะชีวิตของเรา เพื่อนๆก้ให้เลือกเองคิดเอง ตอนนี้ก้มีอยู่ในขั้นตอนหย่า ซึ่งสินสมรสนั้นยังแบ่งกันไม่ได้ เขาจึงยังไม่ยอมหย่า ตัวเราเองอยากให้จบแบบดีสวยงามไม่ทะเลาะกัน พอคุยเรื่องสินสมรสเราได้เห็นมุมที่เราไม่เคยเห็นในตัวเขา ได้รู้ในเรื่องที่เราไม่รู้เกี่ยวกับเขา จึงเข้าใจเลยว่าการจะให้ใครสักคนเข้ามาให้ชีวิตควรเลือกดีๆมองดีๆศึกษากันให้นานๆให้รู้สึกว่าคนนี้แหละคือคนที่เราจะอยู่ด้วยไปตลอดชีวิต จะทำอะไรควรปรึกษาพ่อแม่ให้ดี อย่าเชื่อคนง่าย