มีครั้งนึงระหว่างผมบวชที่บ้านเกิด บวชประมาณเกือบสามเดือน ก็ปิดบ้านไว้ มีรั้วรอบขอบชิด บ้านมีลานโล่งๆ จอดรถได้เต็มที่สิบกว่าคัน ประตูหน้าบ้านผมก็ใส่กุญแจไว้น่ะ มีวันนึง มีงานศพคนในหมู่บ้านนี้หล่ะ จัดงานสามวัน จัดงานศพที่บ้านน่ะครับ เขาก็นิมนต์ผมไปสวดทุกคืน จนวันเผาต้องลาศพออกจากบ้านไปป่าช้า ซึ่งทางไปป่าช้าผ่านทางบ้านผมพอดี
ระะหว่างเดินผ่านหน้าบ้าน..แม่เจ้า
ประตูหน้าบ้านผมโดนเปิดทิ้งไว้ มีรถยนต์สิบกว่าคันจอดในลานบ้านผม ทั้งกระบะ ทั้งมอเตอร์ไชต์ จอดเต็มลานเลย
ตอนนั้นผมเดือดมากครับ จะถือว่าหมู่บ้านมีงานแล้วเอารถมาจอดบ้านคนอื่นได้ยังไง
ตอนนั้นเดือดมากครับ พยายามทำใจให้สงบบวชเป็นพระอยู่ด้วย จนเผาศพที่ป่าช้าเสร็จ ก็จะมีชาวบ้านรับพระมาส่งที่วัดก่อน
มาถึงผมก็รีบเดินไปที่บ้าน ดูกุญแจบ้าน แม่เจ้าดุญแจบ้านผมโดนตัดครับ ตอนนั้นเดือนเลย ขึ้นเลยครับ ผมปิดประตูหน้าบ้านเอากุญแจอีกดอกมาล๊อกเลยไม่ให้รถออกสักคัน ยืนรอจนชาวบ้านกลับมาถามหาตัวการว่าใครใช้ให้เอารถมาจอดในบ้านผม
แถมยังตัดกุญแจบ้านอีก ขอก็ไม่ขอสักคำ บวชก็อยู่ที่วัดตลอดแถมยังมาสวดศพทุกคืน ทำไมไม่ขอกันแบบนี้มันเท่ากับบุกรุกเลย
ตอนนันหน้าจ๋อยกันทุกคนครับ มีการบอกผมมาด้วยน่ะ. ว่าคนกันเองจอดหน่อยไม่ได้เหรอ.
ผมเลยบอกไปว่า คนกันเองทำไมไม่บอกกล่าวกันหล่ะ คุณเป็นใคร. รู้จักผมเหรอ ผมรู้จักคุณไหม จนสุดท้ายลุงผมที่เป็นผู้ใหญ่บ้านมามุงด้วยเลยถามหาใครเป็นคนตัดกุญแจ ก็ไม่มีใครรับ. เลยเก็บตังคนที่เอารถมาจอดในบ้านผม. คนละสิบบาทเอาไปซื้อกุญแจมาให้ผมใหม่
จนทุกวันนี้ชื่อเสียงผมลือลั้นทั้งหมู่บ้านเพราะเรื่องนี้หล่ะครับ. ว่าผมงกที่แค่จอดรถก็จอดไม่ได้...
ทุกปีเวลาผมกลับบ้านพวกชาวบ้านก็จะแซวผมแบบนี้ตลอด จนหลังๆผมก็บอกว่า วันหลังจะเอาสิบล้อไปจอดปิดหน้าบ้านป้าง...แกก็เลยเงียบครับ...