มีหลายครั้งที่ฝันว่าตัวเองตาย แต่ละครั้งฝันคล้ายๆกัน แล้วครั้งนี้ก็เหมือนทุกครั้งที่ฝัน ฝันว่า "ไปสัมนากับที่ทำงาน"
แต่เพราะอยากเอาลูกไปด้วยเลยทำให้ไม่ได้ไปรถทัวร์ของบริษัท จึงตัดสินใจขับรถไปเองโดยมีข้อมูลแผนที่
และข้อมูลการจองโรงแรมจากเพื่อนในบริษัทเรียบร้อยครบ เช้าวันเดินทาง ก็ได้ออกเดินทางตามปกติขับรถ
ออกจากกรุงเทพ ฯ พร้อมกับมีลูกนั่งไปข้างๆด้วย ขับรถมาถึงจุดรวมพลของบริษัที่มอเตอร์เวย์ แต่ก็ไม่เห็นว่า
จะมีรถทัวร์สักคัน เมื่อไม่เห็นใครเลย ก็ไลน์ไปหาเพื่อนแต่ไม่มีใครตอบไลน์ เลยคิดเอาเองในใจว่าน่าจะเต้น
โป้งฉึ่งกันบนรถสนุกอยู่ละมั้ง เลยขับมาเรื่องจนได้ครึ่งทาง จึงตัดสินใจโทรหาเพื่อนว่าถึงที่พักหรือยัง เพราะ
มีความรู้สึกตัวเองจะหลงทาง โทรอยู่นานสองนาน โทรจนเพื่อนรับสาย
เรา : โทรไปไม่รับ ไลน์ไม่อ่าน จะบอกว่า กุน่าจะหลงทางนะ เลยรีสอร์ทมาไกลวะ เอาไงดี หรือจะพักที่นี่ก่อน
เสียเงินเองก่อน ค่อยไปร่วมกิจกรรมพรุ่งนี้จะได้ไหม นี่ก็มืดแล้วด้วย ลูกกูงอแงมากด้วย สงสารลูก เอาตามนี้นะ
เพื่อน : เออโทษทีเต้นมันส์จริงๆ งั้นหาที่พักเลย กุแจ้ง HR ให้
           เมื่อจบจากการสนทนาทางโทรศัพท์ ก็มุ่งหน้าหาที่พัก ในเวลาเดียวกัน ลูกเล่นโทรศัพท์จนหลับไป
แถมโทรศัพท์ยังแบตหมดด้วย ก็ไม่คิดอะไรคิดว่าคงไม่มีใครติดต่อเข้ามาหรอก เพราะบอกเพื่อนไปแล้วว่าจะ
หาพักแถวนี้ก่อน ได้ที่พักเข้าเช็คอินแล้ว ตอนแรกพนักงานจะไม่ให้ช็คอิน เพราะดึกมากแล้ว และมีคนจองห้อง
ไว้แล้วไม่มีห้องว่างเลย แต่บอกเขาว่านอนแค่คืนนี้ คืนเดียวเท่านั้น ในวันพรุ่งนี้เช้าก็จะไปเลยคงไม่อยู่จนถึงเที่ยง
พอรุ่งเช้าก็ขับรถตามแผนที่เหมือนเดิม แต่เหมือนวนกลับไปตรงที่เมื่อวานที่ได้จอดรถโทรหาเพื่อนที่บอกว่าหลง
ตรงนั้นเป็นทางกลับรถในระหว่างที่จอดข้างทางดูแผนที่ ลูกก็ชี้ให้ดูถนนฝั่งตรงข้ามมีรถบัส 2 ชั้นจอดอยู่ แต่คน
บนรถไม่มีเลย มีคนลงมาอยู่ข้างถนนหมดก็เลยตัดสินใจกลับรถตรงทางกลับตรงนั้นเพื่อไปดู ภาพที่เห็นนั้น คือ
รถสีน้ำเงินหน้ารถพังยับ สภานพศพในรถดูไม่ได้ มองเห็นไม่ชัด ทำให้ต้องลงไปดูเห็นภาพตัวเอง กอดลูก กำมือถือ
คอหักตายคารถพอเห็นแบบนั้นก็ถึงกับทรุด แล้วภาพคนที่มุง คือ เพื่อนที่ทำงาน หลายคนร้องไห้ และมีเพื่อน"ชื่อเบิร์ด"
คนเดียวที่เข้ามาช่วยมูลนิธิงัดรถเอาศพออก และพอเสร็จเบิร์ดก็โทรบอกเพื่อนอีกคน "ชื่ออิ๋วและโจ้"ว่ามดตายแล้วตาย
พร้อมลูก งานศพถูกจัดขึ้นอย่างรวดเร็ว แม่ น้อง หรือใครๆร้องไห้จนวันเผาเราเองเหมือนยังไม่อยากตาย สุดท้ายเพื่อน
ที่บวชหน้าไฟให้มีหลายคน แต่ในฝันจำไม่ได้เลยว่าใครบ้าง จำได้แค่ว่า"โจ้" บวชหน้าไฟให้กุ แต่ไม่มีเงาหัวมัน
เหมือนเป็นลางบอกอะไรสักอย่าง ทั้งที่เพื่อนบวชอยู่ในผ้าเหลืองแต่ไม่มีเงาหัว ส่วนอิ๋วร้องไห้จนเหมือนคนขาดสติ
"เบิร์ดกับพี่ใหญ่"ช่วยแม่เก็บเถ้ากระดูก ไปลอยอังคาร มาตื่นตออนที่เสียงโทรศัพท์จากที่บ้านดังขึ้น เล่าให้คนปลาย
สายฟัง เขาอึ้งแล้วไม่พูดอะไร
          ที่เล่าได้เกือบครบถ้วน เพราะเมื่อเล่าให้ที่บ้านฟังแล้วก็บันทึกไว้ในเฟสบุ้คด้วย แต่ก็เหมือนทำให้แม่กังวล
เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นแล้วทำให้ตื่นจากฝัน คือ แม่ แม่โทรมาหาตามปกติเหมือนทุกวัน จริงๆ 21.30 ยังไม่ใช้เวลานอน
เหนื่อยงานเลยเผลอหลับไปค่ะ หลับไปทั้งชุดทำงาน น้ำท่าก็ไม่ได้อาบ แต่ฟังจากเสียงแม่ที่โต้ตอบหลังจากฟังความฝัน.
ของเราแล้วนั้น เสียงแม่ดูเป็นกังวล แม่ให้ไปทำบุญ ให้สวดมนต์ ให้บอกเพื่อนที่มีชื่อในฝันนั้นทำบุญด้วย กลายเป็นทำให้
แม่ห่วงเรามากไปกว่าเดิม  ไม่เคยคิดว่าจะฝันน่ากลัวแบบนี้เลย แต่ก็ฝันทำนองนี้มาหลายครั้ง บางช่วงบางตอนของความฝัน
ครั้งนี้ก็มีไปโผล่ในความฝันครั้งอื่นๆด้วย เลยไม่รู้ว่าทำไมต้องฝันแบบนี้มันน่ากลัวเกินไป ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคนที่เข้ามาอ่านค่ะ