ผมเป็นข้าราชการครูในโรงเรียนเรียนมัธยมเล็กๆประจำอำเภอครับ ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังถูกข่มเหงถูกรังแกจากผู้บริหารบ้าอำนาจ สาเหตุคือผมถูกผู้บริหารท่านนี้ต่อว่ากลางที่ประชุมว่าเป็นครูที่ไม่มีความรู้ความสามารถ ผมเสียคาวมรู้สึกผมโกรธมากนับตั้งแต่นั้นมาผมก็นิ่งเฉยพยายามออกห่างไม่ไปสุงสิงถ้าไม่มีกิจธุระจำเป็นจริงๆ ทำงานงานตามหน้าที่ของผม จนมีอยู่วันหนึ่งผมเขียนใบลากิจส่วนตัว 3 วันเพราะติดต้องไปทำธุระที่ต่างจังหวัด แต่วันลาของผมดันไปตรงกับวันที่โรงเรียนจัดประชุมอบรม ซึ้งผมไม่ทราบล่วงหน้าว่าจะจัดประชุมในวันนั้น ผมถูกผู้บริหารท่านนั้นเซ็นไม่อนุญาตให้ลากิจส่วนตัว ผมจึงทำบันทึกข้อความชี้แจงสาเหตุการลากิจครั้งนี้ขึ้นไปให้ทราบอีกฉบับนึง ผมถูกเรียกเข้าพบผู้บริหารท่านนี้ส่วนตัวครับถูกต่อว่าว่าทำไม่ไม่ทำตามระเบียบไม่ส่งใบลาล่วงหน้า ทั้งๆที่ผมเขียนใบลาส่งให้พนักงานธุรการนำเสนอให้ท่านผู้นี้พิจารณา 2 วันแรกก่อนที่จะถึงวันลาแล้ว ผมถูกตบโต๊ะใส่พร้อมพูดว่า "ก็กูเพิ่งได้รับวันนี้" แต่มันไม่เป็นความจริงครับเพราะถ้าท่านได้รับใบลาของผมในวันนี้แล้วเมื่อวานนี้หัวหน้ากลุ่มสาระการเรียนรู้จะโทรมาหาผมแต่เช้าบอกว่าผู้บริหารไม่อนุมัติให้ลากิจส่วนตัวได้อย่างไรแสดงว่าท่านต้องทราบตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ผมถูกต่อว่าอีกว่าในเมื่อไม่อนุญาตให้ลาแล้วทำไมจึงต้องเขียนบันทึกข้อความชี้แจงเหตุผลการลาขึ้นมาอีก "ถ้าเป็นคนอื่นคงว่าไอ้นี่กวนตีนดีเหมือนกัน แล้วทำไมไม่เดินมาเองเดินมาบอกไม่ได้หรอทำไมต้องให้พนักงานธุรการถือใบลามาให้" ระหว่างที่ถูกเรียกพบผมไม่ได้ปริปากทุ่มเถียงสักคำผมแค่อธิบายว่าผมได้ส่งใบลาล่วงหน้าก่อนวันลาไปตามระเบียบผมได้แต่นิ่งทนนั้งดูกิริยาต่ำทรามคำพูดหยาบที่เขาพูดกับผม สุดท้ายเขายอมอนุญาตให้ผมลาได้เพราะกลัวผมจะเอาชื่อเขาไปต่อว่าเสียๆหายๆ ซึ้งผมคาใจว่าผมผิดอะไรทั้งๆที่ผมก็ทำตามระเบียบทุกอย่าง ผมรู้สึกเหมือนว่าเขาต้องการข่มผมต้องการเล่นแง่กับผมให้ผมประจบระแจงสอพลอ ซึ้งผมทำไม่ได้นิสัยส่วนตัวผมคือถ้าทำดีกับผมผมก็ดีสุดใจและจะดีกลับให้มากกว่าแต่ถ้าร้ายมาผมก็จะไม่สนใจพยายามออกห่างไม่ไปสุงสิงไม่พบปะถ้าไม่มีกิจธุระที่จำเป็นจริงๆผมตีสองหน้าไม่เป็น ตลอดระยะเวลาปีกว่าผมมีชีวิตในการทำงานในโรงเรียนเรียนนี้อย่างไม่ค่อยจะมีความสุขเท่าไร