คนบางคนแก่แล้วนิสัยก็ยังไม่เปลี่ยนนะ ความคิด ทัศนะคติ ตรรกกะป่วยๆ ถึงเวลาเวรกรรมมันตามทัน จะมาเรียกร้องอะไรตอนนี้มันไม่มีทางคะ รอรับกรรมไปอย่างเดียวเถอะ

มีผู้ชายคนนึง เปนคนมักใหญ่ใฝ่สูง หัวสูง ห่วงหน้าตาภาพพจน์ อยากร่ำอยากรวย ทิ้งบ้านเกิดเมืองนอนไปทำงานต่างบ้านต่างเมือง แม้แต่แม่ตัวเองก็ไม่เคยกลับมาสนใจใยดี วันเวลาผ่านไป โชคชะตาก็พาผุ้ชายคนนั้นให้มามีความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนนึง เกิดเปนคำว่าครอบครัวในมุมมองของผู้หญิงคนหนึ่ง และเขาทั้งสองก็มีลูกด้วยกันถึงสองคน ด้วยความทะเยอทะทายของผุ้ชายคนนึงที่คิดถึงแต่ตัวเอง ไม่รู้มีหัวใจมีความรุ้สึกหรือเปล่า เขาปล่อยให้ผู้หญิงคนเดียวดูแลลูกทั้งสองคน ไม่เคยดูแล ทิ้งเงินไว้ให้แค่เงินก้อนเดียว กับคำหวาน ว่า ฉันจะดูแลเทอเอง เทอออกจากงานมาเลี้ยงลูกเถอะ และจากไปตามทางของตัวเอง แต่แล้วคำหวานก็หวานได้ไม่นาน เขาทำตามคำพูดตัวเองได้เพียงไม่นานก็บอกกับทุกคนว่าตัวเองต้องทำงานเพียงลำพัง มีตัวคนเดียว ไม่เคยมีใครช่วยเหลือเขาเลย !

ผุ้หญิงคนนึงเลี้ยงลูก2คน วันแล้ววันเล่า เดกน้อยร่ำเรียนปิดเทอมเปิดเทอมปิดเทอมเปิดเทอม จบมาด้วยทุนการศึกษากยศ. และเงินเก็บสะสมตลอดชีวิตของผู้เปนแม่ แม่ไม่เคยสอนให้เกลียดพ่อ ไม่เคยพูดเรื่องไม่ดี มีแต่สอนให้เคารพพ่อยังไงพ่อก็คือพ่อ ทุกปิดเทมอตอนประถม เดกน้อยเขียนจดหมายไปเล่าเรื่องราว ถ่ายรูปอัดใส่ซองจดหมายไปให้พ่อดู วันนึงจดหมายถูกส่งกลับมา รูปเดกน้อยถูกฉีก !! ใส่ซองส่งมาให้ดู และมีคำพูดประทับใจจากผุ้ชายคนนั้นอยุ่คำนึง ว่า "ฉันทำงานคนเดียว พวกคุณไม่เคยสนใจช่วยเหลือ คอยแต่แบมือขออย่างเดียว" วันเวลาผ่านไปเดกทั้งสองเติบโตเกือบจะ30ปีแล้ว ตอนนี้เดกทั้งสองเขายืนได้ด้วยลำแข้งตัวเองแล้ว

วันนี้ผู้หญิงคนนึงแก่ลงทุกวันๆ แต่เขาก็มีความสุขอยุ่กับลูกทั้งสองของเขา เฝ้ามองดูทุกก้าวการเติบโตของลูก ลูกทั้งสองเติบโตมีหน้าที่การงาน รับผิดชอบตัวเองได้และดูแลแม่ได้แล้ว ความทุกข์ความลำบากมันเหมือนพระจันทร์ที่กำลังจะลับขอบฟ้าลงไปแล้ว รอดวงอาทิตขึ้นมาส่องสว่าง

ชายคนนึงที่ห่วงแต่ตัวเอง วันนี้เขาก็มีแค่ตัวเองเท่านั้น ! เวลาผ่านไปอะไรๆก็เปลี่ยน สัจธรรมก็คือ บางสิ่งที่ใช่ในเวลานั้น พอเวลาผ่านไป สิ่งนั้นกลับไม่ใช่ ไม่จำเปนอีกต่อไป ! เดกน้อยทั้งสองกับผุ้หญิงตัวคนเดียววันนั้นที่ต้องการคำว่า พ่อ วันนี้สิ่งนั้นมันไม่จำเปนอีกต่อไปแล้ว มันไม่มีความจำเปนแล้วจิงๆ ในทางกลับกัน เรื่องตลกคือ ชายคนนึงที่ต้องการแต่อนาคตหน้าตาทางสังคมของตัวเอง โดยไม่สนใจคนข้างหลัง วันเวลาผ่านไปกลับพบว่าตัวเองไม่เหลือใคร แม้แต่เพื่อนฝูงที่เคยคิดว่าเปนสังคมของตัวเอง ตอนนี้กลับหันมาพยายามจะตามหาคำว่าครอบครัว ! เพื่ออะไร มันน่าลำใยมาก

ถ้าพูดว่าเวรกรรมมีจิง ก็คงจะเกิดกับชายคนนั้นแล้ว สำหรับฉันเชื่อในการกระทำ คนเราทำอย่างไรได้อย่างนั้น ผลเกิดจากเหตุ ฉันไม่เคยก่อกรรมเลวกับเขา ฉันก็อยู่ในส่วนของฉัน ในพื้นที่ของฉัน และทำหน้าที่ลูกที่ดีดูแลแม่ ผู้ที่เลี้ยงดูเรามาตลอดชีวิต ไม่ต้องมาพูดว่ายังไงเค้าก็คือพ่อ ฉันไม่ปฎิเสธแต่ก็จะไม่ขอทำอะไรทั้งสิ้นต่างคนต่างอยุ่ เหมือนที่ผ่านมานั้นแหละดีแล้ว เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาคุณก็ทำกับพวกเราเช่นนั้นเหมือนกัน ในวันที่คุณเข้มแข็งคุณก็อยุ่ของคุณไป แต่ในวันนี้ เปนวันที่ฉันเข้มแข็งฉันก็ขออยุ่ของฉันเช่นกัน

ช่วยไม่ได้นะ ! จงรู้ไว้ ว่าคุณไม่จำเป็น