เราคบกับแฟนที่เป็นชาวต่างชาติมาสามปีกว่าแล้วค่ะ
ยอมรับว่าเราเจอกันในเว็บไซต์แห่งหนึ่งที่เคยฮิตแต่คนไม่เล่นกันแลัว
แฟนเราเป็นคนปากีสถานค่ะ ตอนแรกก็ไม่คิดอะไรมาก คุยเฉยๆ
แค่อยากฝึกภาษาอังกฤษ แถมผู้ชายหนัาตาไม่หล่อใครจะชอบลง
แต่คุยไปก็เริ่มเห็นหัวใจบริสุทธิ์เท่าที่ชายคนหนึ่งจะมีได้
สามเดือนจากนั้นจึงตกลงคบกัน
เป็นแฟนกัน มีหึง มีหวง มีงอน มีโกรธ มีหวาน มีสุข มีทุกอย่าง
แต่ทุกขั้นตอนผ่านวิดีโอคอลและการแชททั้งหมด
เห็นหน้ากัน คุยกัน แต่ไม่เคยสัมผัสกัน
เราบอกรักกันตลอดเวลา ทุกครั้งที่คุย เขาเป็นคนอ่อนไหว
ขี้งอนบ้าง แต่ก็ใส่ใจ เวลาเรางอนก็ง้อตลอด
เคยส่งของข้ามประเทศมาให้ เราดีใจมาก เราก็ส่งไปให้เหมือนกัน
เป็นความรักที่หวานแหววและเต็มไปด้วยความหวัง
หวังค่ะ หวังว่าสักวันเค้าจะมาหา สักวันเค้าจะย้ายมาแล้วแต่งงานด้วย
แต่เค้าก็พูดกับเราแต่แรกแล้ว เค้าอยากมาหา
ถ้าทำงานเก็บเงินมาได้เค้าจะมา
แต่ให้แต่งงานแล้วอยู่ในไทย เค้าทำไม่ได้
เค้าทิ้งครอบครัวเค้าไม่ได้
เรายอมรับค่ะ เราหลอกตัวเอง ต้องได้สิ สักวันเค้าต้องมา
ตั้งแต่ ต.ค. 2556 เราคบกับเค้า ดูนานนะ
จนเมื่อไม่นานนี้เราได้เจอกับใครคนนึงที่ทำให้เราหวั่นไหว
เรากับเค้าคนใหม่ นัดเจอกัน ใกล้ชิดกัน
เป็นเวลาสองสัปดาห์ที่เรารู้สึกว่าผิดบาปมาก
เพราะเรามีผู้ชายสองคนพร้อมกัน
เราอาจจะผิดแต่เราก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่ง
อยากอยู่กับใครสักคนที่สัมผัสได้
แค่สเงสัปดาห์เท่านั้น คนใหม่เค้าไม่ได้รับได้กับสิ่งที่เราเป็นทุกอย่าง
เค้าทิ้งเรา
เรากลับมามองแฟนเราอีกครั้ง
ตอนนี้เหลือแค่เรากับเค้า แต่ความรู้สึกมันเปลี่ยนไปแล้ว
ถามว่ารักมั้ย ก็ยังรัก แต่ถามว่าเหมือนเดิมมั้ย ไม่
รักไม่เท่าเดิม แต่ก็ยังรักและหวังดีเสมอ
เรารู้เค้าเจ็บปวด เค้าหายไปจากชีวิตเราเลย
เราบอกเค้านะ รักเหมือนเดิม คุยได้เหมือนเดิม
ทุกอย่างได้เหมือนเดิม แค่ลดสถานะมาเป็นเพื่อนเท่านั้น
อาจจะดูเหมือนเราใจร้าย แต่เราก็เจ็บปวด
เราเห็นเค้าออนไลน์จุดเขียวๆแต่เราไม่กลัาทัก
กลัวจะไปทำรัายจิตใจเค้าซ้ำ ทั้งที่ใจก็คิดถึงมาก
เราอยู่ในความสัมพันธ์ที่รัก แต่แต่งงานด้วยก็ไม่ได้
ให้เลิกติดต่อ. เลิกไปเลย เราก็ทำไม่ได้
เปิดใจให้คนอื่น ถัามีเค้าอยู่ก็ทำไม่ได้
ไม่ว่าทางไหนก็เจ็บ
ให้เราไปอยู่กับเค้า เราก็ทิ้งครอบครัวเราไม่ได้เหมือนกัน
ตอนนี้เราก็ไม่เหลือใครแล้ว โสดสนิท อกหักร้อยเปอร์เซ็น
คิดถึงนะ แต่ไม่อยากทำให้เธอเจ็บปวดไปมากกว่าเดิม
คนบอกเลิก...ไม่ใช่ไม่เจ็บ
คนบอกเลิก...ไม่ใช่ไม่เจ็บ
ยอมรับว่าเราเจอกันในเว็บไซต์แห่งหนึ่งที่เคยฮิตแต่คนไม่เล่นกันแลัว
แฟนเราเป็นคนปากีสถานค่ะ ตอนแรกก็ไม่คิดอะไรมาก คุยเฉยๆ
แค่อยากฝึกภาษาอังกฤษ แถมผู้ชายหนัาตาไม่หล่อใครจะชอบลง
แต่คุยไปก็เริ่มเห็นหัวใจบริสุทธิ์เท่าที่ชายคนหนึ่งจะมีได้
สามเดือนจากนั้นจึงตกลงคบกัน
เป็นแฟนกัน มีหึง มีหวง มีงอน มีโกรธ มีหวาน มีสุข มีทุกอย่าง
แต่ทุกขั้นตอนผ่านวิดีโอคอลและการแชททั้งหมด
เห็นหน้ากัน คุยกัน แต่ไม่เคยสัมผัสกัน
เราบอกรักกันตลอดเวลา ทุกครั้งที่คุย เขาเป็นคนอ่อนไหว
ขี้งอนบ้าง แต่ก็ใส่ใจ เวลาเรางอนก็ง้อตลอด
เคยส่งของข้ามประเทศมาให้ เราดีใจมาก เราก็ส่งไปให้เหมือนกัน
เป็นความรักที่หวานแหววและเต็มไปด้วยความหวัง
หวังค่ะ หวังว่าสักวันเค้าจะมาหา สักวันเค้าจะย้ายมาแล้วแต่งงานด้วย
แต่เค้าก็พูดกับเราแต่แรกแล้ว เค้าอยากมาหา
ถ้าทำงานเก็บเงินมาได้เค้าจะมา
แต่ให้แต่งงานแล้วอยู่ในไทย เค้าทำไม่ได้
เค้าทิ้งครอบครัวเค้าไม่ได้
เรายอมรับค่ะ เราหลอกตัวเอง ต้องได้สิ สักวันเค้าต้องมา
ตั้งแต่ ต.ค. 2556 เราคบกับเค้า ดูนานนะ
จนเมื่อไม่นานนี้เราได้เจอกับใครคนนึงที่ทำให้เราหวั่นไหว
เรากับเค้าคนใหม่ นัดเจอกัน ใกล้ชิดกัน
เป็นเวลาสองสัปดาห์ที่เรารู้สึกว่าผิดบาปมาก
เพราะเรามีผู้ชายสองคนพร้อมกัน
เราอาจจะผิดแต่เราก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่ง
อยากอยู่กับใครสักคนที่สัมผัสได้
แค่สเงสัปดาห์เท่านั้น คนใหม่เค้าไม่ได้รับได้กับสิ่งที่เราเป็นทุกอย่าง
เค้าทิ้งเรา
เรากลับมามองแฟนเราอีกครั้ง
ตอนนี้เหลือแค่เรากับเค้า แต่ความรู้สึกมันเปลี่ยนไปแล้ว
ถามว่ารักมั้ย ก็ยังรัก แต่ถามว่าเหมือนเดิมมั้ย ไม่
รักไม่เท่าเดิม แต่ก็ยังรักและหวังดีเสมอ
เรารู้เค้าเจ็บปวด เค้าหายไปจากชีวิตเราเลย
เราบอกเค้านะ รักเหมือนเดิม คุยได้เหมือนเดิม
ทุกอย่างได้เหมือนเดิม แค่ลดสถานะมาเป็นเพื่อนเท่านั้น
อาจจะดูเหมือนเราใจร้าย แต่เราก็เจ็บปวด
เราเห็นเค้าออนไลน์จุดเขียวๆแต่เราไม่กลัาทัก
กลัวจะไปทำรัายจิตใจเค้าซ้ำ ทั้งที่ใจก็คิดถึงมาก
เราอยู่ในความสัมพันธ์ที่รัก แต่แต่งงานด้วยก็ไม่ได้
ให้เลิกติดต่อ. เลิกไปเลย เราก็ทำไม่ได้
เปิดใจให้คนอื่น ถัามีเค้าอยู่ก็ทำไม่ได้
ไม่ว่าทางไหนก็เจ็บ
ให้เราไปอยู่กับเค้า เราก็ทิ้งครอบครัวเราไม่ได้เหมือนกัน
ตอนนี้เราก็ไม่เหลือใครแล้ว โสดสนิท อกหักร้อยเปอร์เซ็น
คิดถึงนะ แต่ไม่อยากทำให้เธอเจ็บปวดไปมากกว่าเดิม
คนบอกเลิก...ไม่ใช่ไม่เจ็บ