จากดราม่าเรื่องโค้ช ซิโก้ ลาออก ซึ่งซิโก้ ถือว่าเป็นโค้ชที่ประสบความสำเร็จในการทำทีมชาติไทยมากที่สุดสำหรับโค้ชคนไทยด้วยกัน ทำให้หลายคนมองว่า มาตรฐานสูง คนต่อไป ไม่ว่าจะไทยหรือเทศ จะทำเหมือนเขาได้หรือเปล่า.......โดยเฉพาะการพาทีมชาติเข้ามาสู่รอบคัดเลือกรอบสุดท้าย ที่ไทยเพิ่งจะทำได้แค่ครั้งที่ 2 ..... แต่ก่อนจะมาถึงรอบนี้ แน่นอนว่าปัจจัยอยู่ที่รอบแรก ต้องมีทั้งฝีมือ โชคชะดาว่าใครจะเป็นเพื่อร่วมสาย และการวางแผนที่ดี หลายๆ คนเย้ยหยันว่า เอาซิโก้ออก จะคอยดูว่าครั้งหน้าจะได้เข้ามาถึงรอบนี้อีกไหม แต่ทุกอย่างต้องมีที่มาที่ไป และเหตุผลของมัน ผมก็เลยย้อนกลับไปดูว่าเส้นทางของเราเมื่อก่อนเป็นยังไง ตั้งแต่ปี 2002 ที่เราได้เข้ารอบนี้เป็นครั้งแรก ก็เลยลองเอามาฝากกันครับ

ปี 2002

รอบแรก ไทยอยู่ร่วมสายกับ เลบานอน ศรีลังกา และปากีสถาน
ถือว่าเป็นงานที่เบามาก มีเพียงเลบานอน เท่านั้น ที่ดูจะเป็นขวากหนามชิ้นสำคัญ แต่สุดท้ายเราก็เข้ารอบด้วยสถิติสวยหรู แข่ง 6 ชนะ 5 เสมอ 1 เป็นอันดับ 1 ของกลุ่ม เข้าสู่รอบ 10 ทีมสุดท้าย อยู่ในสาย A


ร่วมสายกับทีมในตะวันออกกลางทั้งหมด อยู่ร่วมกับตัวเต็งอย่าง ซาอุ และอีหร่าน และยังมีทีมอย่างบาเรน และอีรัก ร่วมด้วย ซึ่งสุดท้ายก็เป็นไปตามคาด ไทยตกรอบนี้ด้วยการเป็นอันดับสุดท้ายของกลุ่ม แต่ก็เก็บได้ถึง 4 คะแนน จากการเสมอ 4 นัด ด้วยการเสมอบาเรน ทั้งเหย้าและเยือน เสมออิหร่านในบ้าน และเสมอิรักในบ้าน ส่วนนัดที่แพ้มากที่สุดคือนัดที่บุกไปแพ้อิรัก 0-4 บุกไปแพ้ซาอุ 1-4 และแพ้ซาอุทีมเดิมคาบ้าน 1-3 อีกนัดคือบุกแพ้อิหร่าน 0-1