อีกไม่กี่วันก็เป็นเวลาของ The Mask Singer ซีซั่น2 เลยอยากขอทิ้งทวนความรู้สึกทั้งหมดที่เก็บเกี่ยวมาตลอด 2 เดือนเต็ม ในมุมมองที่มีต่อ "เป๊ก ผลิตโชค" กับเรื่องราว 10 ปีกว่าที่เงียบหายไปของเค้า

เพราะเราเป็นคนหนึ่งที่ชอบเสียงร้องของเป๊กมาก ขนาดว่าเคยจัดอันดับให้เป็นนักร้องชายเบอร์หนึ่งในสาย R&B เมืองไทย แต่แล้วเวลาก็พาให้ลืม... พร้อมกับสื่อก็ขยันทำร้าย... จนเป๊กเหมือนถูกคลื่นพายุลูกแล้วลูกเล่าซัดจมหายกลางทะเล ชนิดที่ต่อให้ออกแรงว่ายแค่ไหนก็ไปไม่ถึงฝั่งสักที

ไม่รู้ระหว่างนั้นเค้าคิดอะไรอยู่ หรือใช้ชีวิตด้วยกำลังใจและพลังชีวิตแบบไหน ถึงอดทนแหวกว่ายคลื่นหฤโหดได้นานขนาดนี้

เพราะแม้จะมีโอกาสกลับมาใหม่ภายใต้หน้ากากจิงโจ้ แต่ลำพังการร้องเพลงอย่างเดียวคงไม่อาจพาเป๊กมาได้ไกลเกินฝันเหมือนทุกวันนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะ 10 ปีที่ผ่านมาเป๊กยังคงฝึกฝนตัวเองในฐานะศิลปิน ยังรักการร้องเพลง รักแฟนคลับ อดทนต่อข่าวลือ เป็นคนที่น่ารักของเพื่อนพี่น้องในวงการเพลง ตลอดจนออกท่องเที่ยวบ้าง กินน้ำเก๊กฮวยมีฟองบ้าง ไลฟ์คลิปเด๋อๆ(แถมติดเรท)บ้าง จนกลายเป็นคลิป "ต้องดู" ของชาว PFC มากมาย (อะ... อันนี้เริ่มนอกเรื่องแระ แหะๆ ><)

หรือพอสรุปได้ว่ามรสุมแต่ละครั้งอาจทำลายจิตใจของเป๊กไปบ้าง แต่ก็ไม่สามารถทำลายความรื่นรมย์ในการใช้ชีวิตของผู้ชายคนนี้ได้ เพราะเค้ายังมีความสุขกับทุกสิ่งที่ทำและร้องเพลงด้วยความรัก แถมเผื่อแผ่ความรู้สึกนี้ไปถึงแฟนคลับและเพื่อนในวงการเพลงจนเป็นที่รักของใครต่อใครมากมาย

ในขณะที่แฟนคลับเองแม้จะมีหลายกลุ่ม หลายเรือน หลายยศฐาบรรดาศักดิ์ (ตั้งแต่เมียบ่าว คุณท้าว ไปยันเมียเก็บในกระเป๋า 5555) แต่ทุกคนก็มีใจเป็นหนึ่งเดียว และเป็นแฟนคลับคุณภาพที่พร้อมทุ่มเท ปกป้อง วางตัวดีเพื่อให้ศิลปินที่ตนรักเป็นที่รักของคนอื่น แม้ว่าการเป็นแฟนคลับที่ดีไม่ได้เป็นกันง่ายๆ แต่ด้วยเวลาสิบปีที่ผ่านมาวงการแฟนคลับก็เติบโตขึ้นพร้อมทั้งเรียนรู้ตัวอย่างที่ดีและไม่ดีจากแฟนคลับรุ่นก่อน จนเกิดกฎกติกาชัดเจนที่ทุกคนเข้าใจและพร้อมทำตาม หรือเรียกง่ายๆ ว่าแฟนคลับก็ใช้เวลาเติบโตอย่างยาวนานไม่แพ้กัน

จนเมื่อ 10 ปีผ่านไป ในวันที่ทุกคนพร้อม วันที่ต่างรู้ว่าจะเกื้อกูลกันด้วยวิธีไหนหรือตอบแทนกันและกันอย่างไร

"หน้ากากจิงโจ้ก็พาเป๊กและแฟนคลับทุกคนมาพบกัน"

ด้วยความพร้อมในการเป็นศิลปินของเป๊ก และความยินดีซัพพอร์ทของแฟนคลับ สองสิ่งนี้ได้กลายเป็นแม่เหล็กต่างขั้วที่ดึงดูดเข้าหากันแทบจะทันที แม้ไม่อิมแพ็คกว้างขนาดสะเทือนวงการเพลงไทย แต่ก็ลึกล้ำและแนบเน่นพอที่จะไม่หลุดจากกันง่ายๆ
รวมถึงการมีไลฟ์หรือแอพลิเคชั่นต่างๆ ก็ช่วยให้ทุกคนเข้าถึงกันและกันได้มากขึ้น เหมือนเป็นเพื่อนสนิทที่ยิ่งเจอเท่าไหร่ก็ยิ่งรักและยิ่งผูกพันมากเท่านั้น ซึ่งถ้าย้อนกลับไปสิบปีที่แล้วคงทำแบบนี้ไม่ได้แน่ๆ

หรือในทางกลับกันหากเป๊กโด่งดังเป็นพลุแตกอย่างนี้ตั้งแต่สิบปีก่อน ด้วยความอายุน้อย ความไม่มีประสบการณ์ ความที่แฟนคลับทั้งรักทั้งหลง ทุกสิ่งทุกอย่างอาจทำให้เป๊กถูกสปอยล์จนกลายเป็นคนที่น่ารักน้อยกว่านี้ก็เป็นได้

เช่นนั้นแล้วทั้งหมดจึงไม่ใช่เรื่องบังเอิญ และ "10 ปีที่ไม่หายไป" ได้กลายเป็นของขวัญล้ำค่าที่เมื่อย้อนดูทีไรก็พบแต่ความเป็นนักสู้ และการมองโลกในแง่ดีอย่างหาใครเทียบยากของ "เป๊ก ผลิตโชค" คนนี้

.......

ว่าแล้วก็ต้องขอขอบคุณกลุ่มนักข่าวที่เป็นคลื่นพายุลูกแล้วลูกเล่า ทำให้เป๊กฝึกความอดทน มุ่งมั่น และพิสูจน์ว่าตัวเองรักและพร้อมจะยืนอยู่ในวงการเพลงมากแค่ไหน

ขอบคุณหน้ากากจิงโจ้เพื่อนรัก และรายการ TMS ที่พาเป๊กขึ้นจากฝั่งอย่างงดงาม แถมส่งถึงมือแฟนคลับทั้ง 10 เรือน (หรือมากกว่า 55555) อย่างอบอุ่น

ขอบคุณเวลา 10 ปี ที่เป็นทั้งบททดสอบและรางวัลแสนล้ำค่าให้กับเป๊กและแฟนคลับทุกๆคน

.
.
สุดท้ายขอบคุณที่ไม่ยอมแพ้ต่อทุกอุปสรรค และพร้อมเปิดรับทุกโอกาสที่เข้ามา
ในที่สุด 10 ปีที่รอคอยก็มาถึง... ดีใจด้วยนะ "ผลิตโชค"