เราเพิ่งตั้งกระทู้ครั้งแรกไม่รู้ถูกหมวดรึเปล่าถ้าไม่ขออภัยด้วยนะคะ
          เราเรียนคณะวิศวะ ซึ่งตอนเข้ามหาลัยเราไม่ได้ตั้งใจจะเข้าอันนี้เลย แต่เห็นว่ามันเป็นทางเลือกที่ดีในอนาคตเราจึงตัดสินใจเข้า ม.ปลายเราเรียนสายวิทย์-คณิต. ซึ่งเราไม่เก่งเลขกับฟิสิกส์เลย แต่เราดันไปได้ดีทางเคมีกับชีวะ. แต่เราก็เข้าด้านนั้นไม่ได้ #น่าอายจัง เข้ามาเรียนวิศวะ เราก็ตั้งใจ แต่ด้วยพื้นฐานเราจากม.ปลายด้านคณิตกับฟิสิกส์เราเลยมีผลการเรียนไม่ดี  แต่เราพยายามสู้ ยันปี3.คือปัจจุบัน
เราเริ่มท้อ. ด้วยความที่ว่าเราเป็นคนไม่ชอบรบกวนคนอื่นเราไม่ชอบการดูถูกเราเป็นคนมองคนออกสังคมมหาลัยเป็นยังไงก็รู้ๆอยู่  ปรึกษาใครถึงเค้าจะสนิทกับเราแต่เค้าก็ยังไม่รู้จักเราดีพออยู่ดี  เรารู้ตัวเองดีที่สุด พ่อแม่รู้จักเราดีที่สุด แต่เราก็ไม่อยากเอาความทุกเราไปให้เค้าหนักใจถึงเค้าจะรู้ก็ตาม เรารู้สึกแย่มากๆ บางทีมีแว๊บนึงเรายังคิดอยู่เลยว่า"กุน่าจะซิ่วตั้งแต่ปีหนึ่ง"แล้วไปพยายามในสิ่งที่ตัวเองชอบใหม่  แต่ด้วยสถานะทางด้านครอบครัวที่ไม่ดีนักกลับไปก็กลัวพ่อแม่ทะเลาะกันตีกันเพราะความลำบาก และการเงินก็ไม่มากมีพอกินไปวันๆ เราไม่รู้จะทำยังไงเราท้อ เรากลัวโดนรีไทล์ เรากลัวเราสู้ไม่ไหวเพราะเราก็สู้จนเหนื่อย. เราจะลองเปลี่ยนวิธีแต่เราก็กลัวเป็นแบบเดิม ท้อ. ใครเคยรู้สึกแบบนี้บ้างอาจไม่เป็น แบบเรา แต่ทำยังไงให้มีพลังสู้ต่อ?