กระทิงเคยอ่อนแอเคยแลหา
ชาวบ้านช่วยนำพาและโอบเอื้อ
ไร้กำลังอย่างไรคอยจุนเจือ
คอยช่วยเหลือทุกอย่างตามครรลอง

จนกระทิงเติบใหญ่เอื้อมไม่ถึง
เจ้ากระทิงคิดเป็นหนึ่งไม่มีสอง
พอเป็นใหญ่จึงทำได้ตามใฝ่ปอง
เพราะไม่ต้องพึ่งใครเหมือนวันวาน

พอเติบใหญ่มีแรงกำลังเหิม
จึงเหิมเกริมเที่ยวรังแกสนุกสนาน
เสียดายกาลเวลาอันช้านาน
ที่ช่วยสานให้กระทิงแกร่งจริงจัง

ถึงวันนี้ไม่มีกระทิงน้อยที่น่ารัก
เพราะตัวที่จิตตระหนักมันถูกฝัง
ทุกวันนี้เจ้าตัวดีมีพลัง
และชีพยังด้วยเลือดคนบนแผ่นดิน.