[ อันนี้ยืมล็อกอินของเพื่อนมานะครับ แล้วนี่ก็เป็นกระทู้แรกในชีวิตด้วย อาจยาวไปหน่อย ต้องขออภัยจริงๆครับ ]
ก่อนอื่นขออนุญาตใช้ศัพท์วิชาชีพ เพื่อให้เข้าใจง่าย ดังนี้
ปวช.1 = ม.4
ปวช.2 = ม.5
ปวช.3 = ม.6
-------------------------------------------------
ปวส.1 = มหาลัย ปี1
ปวส.2 = มหาลัย ปี2
-------------------------------------------------
เอาล่ะ เข้าเนื้อหา “เคยแอบชอบใครนานเป็น 10 ปีมั้ยครับ?”
ผมเคยครับ เคยชอบผู้หญิงคนนึงตั้งแต่สมัยเรียน ปวช.2 อยู่โรงเรียนเดียวกันครับ แต่คนละสาขา ผมคอม เธอบัญชี ความจริงเคยเห็นหน้ากันตั้งแต่ ปวช.1 แล้ว แต่ตอนนั้นเฉยๆ ถ้าให้ตอบถามตรงผมก็เป็นผู้ชายธรรมดาคนนึงที่มองผู้หญิงจากรูปลักษณ์ภายนอกครับ แล้วตอน ปวช.1 เธอก็ไม่ได้โดดเด่นอะไร เพื่อนในกลุ่มของเธอต่างหากที่ป๊อปปูล่า ขาวๆ หมาวๆ สวยๆ น่ารักๆ ประมาณนี้ ส่วนเธอคือธรรมดามากกก! มากถึงมากที่สุด! ผิวสีน้ำผึ้ง หุ่นกลางๆ ไม่อ้วน ไม่ผอม แต่สูงครับ น่าจะ 165 ได้มั้ง เป็นคนตลก นิสัยห้าวๆหน่อย ทีแรกก็คิดว่าเป็นทอม เพราะผมสั้น แต่พอขึ้น ปวช.2 เธอไว้ผมยาวไง เลยดูเป็นผู้หญิงขึ้นมานิดนึง แต่นิสัยยังห้าวเหมือนเดิม (อันนี้ไม่น่าจะเปลี่ยนได้ 5555) ที่เล่ามานี่ยังไม่เคยคุยกันเลยนะครับ แค่เดินผ่านหน้าแล้วสบตากันประมาณสองวิเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น มากสุดก็แค่นั่งกินข้าวโต๊ะเดียวกัน (แบบ โต๊ะในโรงอาหารจะเป็นโต๊ะยาวอ่ะครับ มันสามารถนั่งได้ประมาณสองกลุ่มใหญ่ๆ)
ทีนี้ จุดพีคที่ทำให้ความรู้สึกของผมเปลี่ยนมันอยู่ตรงนี้ครับ มีวันนึง กลุ่มของเธอนั่งทำรายงาน (หรือเม้าท์กันเนี่ยแหละ) อยู่ที่โรงอาหารตอนหลังเลิกเรียนครับ คนก็จะไม่เยอะมากเพราะเย็นแล้ว ส่วนโต๊ะที่กลุ่มผมนั่งอยู่ติดกับเธอ ก็จะได้ยินเสียงเม้าท์เป็นระยะๆ สักพัก ก็มีรุ่นพี่ผู้ชาย ปวส. (ปีไรไม่รู้) เดินมาที่โต๊ะเธอ ซึ่งตอนนั้นเธอกำลังหัวเราะอ้าปากกว้างกับมุกอะไรซักอย่าง แล้วรุ่นพี่คนนั้นก็พูดกับเธอว่า “น้องครับ เพื่อนพี่ให้มาขอเบอร์น้องอ่ะ” สิ่งแรกที่เธอแสดงออกคือ เบะปาก ละตอบหน้านิ่งๆ “ผิดคนแล้วพี่” จากนั้นก็จิ้มมะม่วงกะปิเข้าปาก (คือเป็นภาพจำที่โคxรฝังในสมองผมเลยอ่ะ) ซึ่งผมกับเพื่อนๆก็ช็อกนะ เหมือนแบบ ในกลุ่มเธอมีคนสวยๆนั่งประมาณ 3-4 คนได้ แต่ดันมาขอเบอร์เธอที่หน้าตาโคxรธรรมดา ไรงี้ ตอนนั้นเพื่อนๆของเธอยังแซวเลย ว่า “เฮ้ย พี่เค้าอาจจะชอบจริงๆก็ได้” แต่เธอไม่สน ละนั่งกินกะปิต่อ
แต่ยังไม่จบนะ เพราะรุ่นพี่คนเดิมก็เดินมาอีก แล้วบอกว่า “พี่ไปถามเพื่อนมา มันบอกน้องอ่ะแหละ ถูกคนแล้ว” เธอเลยตอบไปว่า “มุกนี้ไม่ฮาว่ะพี่ อยากให้หนูหน้าแตกช่ะ มาขอเบอร์คนไม่สวย จะเช็คเรตติ้งอ่อ ไม่ตลกอ่ะ ไม่เล่นด้วย ไม่สนุก” (คร่าวๆประมาณนี้) ณ จุดนั้นแหละ ผมตบมือโป๊ะเลย คือ โคตรโดนใจอ่ะ! รู้สึกแมร่งเท่ว่ะ ผู้หญิงคนนี้โคxรเท่เลย เท่เชี่ยๆ เอาความจริงคือผมแทบจะลุกขึ้นแล้วปรบมือเป็นชุดให้ 12 123 12 12 1 ตอนนั้นผมก็ไม่รู้นะว่านี่คือความชอบมั้ย แต่หลังจากนั้น ผมก็จะชอบมองเธออ่ะ เวลาเดินสวนกับกลุ่มของเธอก็จะหันไปมอง พักเที่ยงก็ชอบชวนเพื่อนไปนั่งกินข้าวใกล้ๆกับกลุ่มเธอ (เป็นเอามาก) ความจริง ผมว่า ผมไม่ได้อยากจีบหรอก แค่อยากรู้จักมากกว่า แต่สุดท้ายก็ไม่ได้รู้จักอ่ะ จนจบ ปวช.3
โดยปกติ ก็จะมีงานจบ รับประกาศฯ งานเลี้ยงกลางคืน ทำนองนี้ (เลี้ยงเฉพาะรุ่นที่จบ ปวช.3 กับ ปวส.2) งานนี้ พวกผู้ชายก็จะไม่ได้แต่งตัวไรมาก เสื้อยืด เกงยีนส์ เท้าผ้าใบ ใครอยากเด่น อยากประกวด ก็แต่งล้ำๆมา ชุดทักซิโด้ ชุดคอสเพลย์ ไรเงี้ย ส่วนพวกผู้หญิงนี่จะจัดเต็มสุดๆ ราตรีสั้น ราตรียาว แต่งหน้า ทำผม โอ้โห นึกว่าสโมสรภรรยาทหาร 55555 แต่เธอคนนี้อ่ะ (เรียกเธอๆๆๆ จนผมเริ่มงง ขอแทนว่า ‘ข.ไข่’ ละกัน) วันนี้ ข.ไข่มาแบบ เฮ้ยยยย! เชี่ยยยย! โคxรสวย (ในสายตาผมนะ) คือมันเปลี่ยนลุคไปเลยอ่ะ ดูไม่มากเกินไป ไม่น้อยเกินไป ผมตรงสลวย ไม่ม้วน ไม่ดัด ปล่อยยาวลงมาถึงกลางหลัง สวมเดรสสั้นสีขาว แต่งหน้ากำลังดี คือแบบ ไอเชี่ยยย! โอ๊ยยย สวยยย ชอบบบบ นี่คงกลายเป็นความชอบแล้วแหละ ผมมั่นใจ ชอบแน่ๆ แต่ก็แค่นั้น แล้วงานเลี้ยงก็จบไป แบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผ่านมา 3 ปี ยังไม่เคยคุยกันเลย
มาช่วงเข้ามหาลัย เราก็จะมีตัวเลือก 2 ทาง คือต่อ ปวส. (เรียน 2 ปี ได้วุฒิอนุปริญญา จบแล้วสามารถออกไปทำงานได้เลย ค่อยต่อปริญญาตรีอีก 2 ปี เพื่ออัพวุฒิ) หรืออีกทางเลือกคือเข้ามหาลัย ละเรียนยาว 4 ปีรวด แต่ส่วนตัวผมนะ คือต่อ ปวส.เนี่ยแหละ ส่วน ข.ไข่ได้ข่าวมาว่า... (พอดีเพื่อนผมเคยเรียนบัญชีมาก่อน แต่ย้ายสาขาทีหลัง พูดง่ายๆว่าเคยเรียนห้องเดียวกับ ข.ไข่นั่นแหละ) เพื่อนผมบอกว่า ข.ไข่ไปสอบเข้า ม.รัฐบาลแห่งนึง ซึ่งก็สอบติด แต่ไม่เอา (ไม่รู้ทำไม) ก็มาเรียน ปวส.ที่เดิม (ลึกๆก็แอบดีใจที่ยังได้เห็นหน้ากันอีก 2 ปี) และแล้ว... ก็ผ่านไปอีก 2 ปี ที่โคxรจะไม่มีอะไรคืบหน้า 555555 เป็นเพราะผมมีแฟนด้วยแหละ เลยแบบ ไม่ได้สานสัมพันธ์อะไรกับ ข.ไข่ แฟนของผมเองก็น่ารัก ไม่อยากนอกใจไปมองคนอื่น ถึงจะไม่ได้ชอบ ข.ไข่เหมือนเมื่อก่อน แต่เธอก็ยังเป็นผู้หญิงที่โคxรเท่ในสายตาของผมอยู่นะ อีกอย่าง ผมว่า ข.ไข่ก็เหมือนจะคุยๆกับรุ่นน้องคนนึงด้วย เห็นตามไปรับไปส่งกัน (ไม่ได้หึงนะ แต่แอบหมั่นไส้นิดๆ อารมณ์แบบ โห่ ทีตอนรุ่นพี่มาจีบไม่เอา แต่ดันกินเด็ก รู้สึกแค่นั้นจริงๆ)
หลังจากจบ ปวส.ก็แยกย้ายกันไป ตอนนั้นผมไปเรียน ต่อ ป.ตรี อีก 2 ปี (ส่วน ข.ไข่เหมือนจะทำงานด้วยแล้วก็เรียนไปด้วยนะ) เออ ลืมบอก นี่เป็นเพื่อนในเฟสบุ๊กกันแล้ว จำไม่ได้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ที่แน่ๆคือผมเนี่ยแหละแอดไป ซึ่งถ้าให้ย้อนทามไลน์คง-งง แต่เอาเป็นว่า เป็นเพื่อนในเฟสแล้วละกัน ผมก็เห็นการเปลี่ยนแปลงของเธอมาตลอด เรียกว่าสวยวันสวยคืนอ่ะ สไตล์ของ ข.ไข่นี่เป็นทาร์เก็ตของฝรั่งเลยแหละ ผมเคยเห็นอัพรูปกับหนุ่มฝรั่งด้วย เหมือนว่าจะเดตกันสั้นๆ แล้วก็หายไป (ทำไมผมขี้เผือกจัง) แต่ผมไม่เคยเห็นเธอคบใครที่เอามาออกสื่อว่าเป็นแฟนเลย นี่งงมาก เพราะ ณ ตอนนั้นเธอจัดอยู่ในผู้หญิงที่ดูดีเลยแหละ คืออาจจะไม่ได้ขาวสวยหมวยอึ๋มแบบพริตตี้ แต่สวยแบบมีสไตล์ ชอบแต่งตัวเท่ๆ แนวๆ เน้นเกงยีนส์เป็นหลัก เซอร์บ้าง ติสต์บ้าง อินดี้บ้าง โอ๊ยเยอะ! หรือเพราะเธอเป็นติ่งเกาหลีอ่ะ เลยไม่มีแฟน? คือแบบ ไม่รู้จะพาดพิงเกินไปมั้ยนะ คือเธอมีงานประจำ แล้วก็มีอาชีพเสริมคืองานเขียน เห็นไปดูคอนเสิร์ตทีนึงบัตรแปดพันอ่ะ แล้วไปดูบ่อยด้วย (เผือกจากในเฟสเนี่ยแหละ) เที่ยวก็บ่อย ทั้งในประเทศ ต่างประเทศ วันๆเพ้อถึงแต่โอปป้าอะไรก็ไม่รู้ เพราะแบบนี้ใช่มะเลยไม่มีผู้ชายมาจีบ หรืออาจมีแต่สเปคสูงป่ะ เออ ช่างเหอะ
แล้วช่วงประมาณกลางปี 56 ผมทะเลาะกับแฟน ส่วนหนึ่งก็เป็นความผิดของผมนะ คือผมทำงานหนักมากกก มากๆ มากๆ! เช้ายันค่ำ เสาร์ทิตย์ก็เก็บโอทีด้วย แทบไม่มีเวลาให้แฟนเลย (แต่ไม่เคยนอกใจนะ เพราะกับ ข.ไข่นี่ไม่นับ เราไม่เคยคุยกัน แถมตั้งแต่จบ ปวส.ก็ไม่เคยเจอหน้าอ่ะ จนผมต่อ ป.ตรี 2 ปี จนเริ่มทำงานหลายปีก็ไม่เคยเจอ) มาต่อเรื่องแฟน ทีนี้แฟนผมก็บอกเลิก ถามว่าเฮิร์ทมั้ย ก็เอาเรื่องอยู่ กินไม่ได้นอนไม่หลับ น้ำหนักลงไป 6-7 กิโลได้ โหย คนคบกันอ่ะ มันก็ต้องรักกันป่ะ แล้วนี่โดนบอกเลิก ก็เจ็บเป็นธรรมดา แต่ผมก็ไม่ได้รั้งเค้าไว้ ในเมื่อคนมันจะไปอ่ะ รั้งยังไงก็คงไม่อยู่ ผมเลยยอมปล่อยเค้าไป
จนปลายปี 57 มีงานคืนสู่เหย้า ผมกับเพื่อนๆก็นัดไปรวมตัวกัน คือได้ฤกษ์เจอกันซะทีก็ตามงานพวกนี้แหละ ผมเลยบังเอิญได้เจอ ข.ไข่ที่นี่ เป็นการเจอกันครั้งแรกในรอบ 5 ปีได้มั้ง ทีแรกผมไม่เห็นเธอนะ เพราะคนมันเยอะมาก โต๊ะจีนนี่กี่ร้อยโต๊ะก็ไม่รู้ แต่ที่เห็นอ่ะ เพราะอาจารย์จับเธอขึ้นไปประกวดขวัญใจโรงเรียน ตอนนั้นผมแบบ เชี่ยยยย! แทบจะเหมากุหลาบไปประเคนเลย (คะแนนตัดสินจากผลโหวตของดอกกุหลาบ) แต่ความจริงคือไม่กล้าแม้แต่จะเดินเอาดอกไม้ไปให้ 5555555 แต่ที่จำได้แม่นสุดคือเธอติดป้ายเบอร์ 4 จนสุดท้ายก็ไม่ชนะหรอก เพราะคนที่ได้รางวัลอ่ะขาวๆ สวยๆ หมวยๆ สเปคของผู้ชายไทยส่วนใหญ่แหละ ถามว่าสเปคของผมมั้ย ตอบเลยว่า “ใช่” 555555 แต่ตอนนั้นชอบ ข.ไข่ไปแล้วไง ต่อให้คนอื่นจะขาวแค่ไหน สวยแค่ไหน อึ๋มแค่ไหน เราก็จะรู้สึกว่าสู้คนที่เราชอบไม่ได้ อารมณ์ประมาณนี้อ่ะ (น้ำเน่าชิเป๋งเลย) แล้วตอนเธอเดินกลับมาที่โต๊ะ คือโชคดีมากที่ต้องผ่านโต๊ะของพวกผมก่อน ได้ยินเธอบ่นๆประมาณ “จารย์อ่ะ เอาหนูขึ้นไปทำไมเนี่ย หนูต้องทนอับอายอีกตั้งหลายชั่วโมงกว่างานจะเลิก” ทำนองเนี้ย ผมฟังละก็ขำอ่ะ คือเธอเคยเป็นคนยังไงก็ยังเป็นเหมือนเดิม ไม่เคยคิดว่าตัวเองสวย (แต่ผมว่าสวย)
หลังจากงานเลิก ผมก็กลับมาไถเฟสบุ๊ก เพราะมันจะมีกลุ่มในเฟสเป็นกลุ่มศิษย์เก่า เผื่อใครเอารูปเธอมาแปะ จะได้นั่งดู (เพราะตอนอยู่ในงานผมไม่กล้างัดมือถือออกมาถ่าย กลัวเพื่อนในกลุ่มแซว) ละก็มีคนเอารูปมาลงจริงๆด้วย เป็นรูปรวมนะ มีผู้เข้าประกวดทุกคน เจ้าของโพสเขาก็แท็ก ข.ไข่ เธอก็มาเม้นว่า “อี๋ น่าเกลียดว่ะ ไม่มีรูปที่ดูดีกว่านี้แล้วหรอ” ตอนนั้นผมอ่านแล้วแมร่งคันมือ เลยนิ้วลั่น เม้นตอบไปว่า “น่ารักออก” พอรู้ตัวก็ได้แต่อุทานว่า “เชี่ยยยยย!” ลบตอนนี้ทันมั้ยวะ แต่เหมือนจะไม่ทัน เพราะเธอมากดไลค์เม้นผมแล้ว โอ้โห ใจผม ไปละ ไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย ผมบ้าอยู่คนเดียวเป็นอาทิตย์อ่ะ แต่เธอนิ่งมาก ไม่อินบ๊อกซ์มาเลย กระทั่งขึ้นปี 58 (ทำไมชอบทิ้งระยะวะ งงตัวเอง) ผมรู้สึกอยากทำความรู้จัก แค่เพื่อนก็ยังดี เลยตัดสินใจกินเบียร์ป๋องนึง (ปกติไม่กินนะ นอกจากที่บริษัทจะมีงานเลี้ยง) ผมกะย้อมใจไง แล้วพอกรึ่มๆ (ป๋องเดียวแมร่งกรึ่มได้ไงวะ 55555) นั่นแหละ ผมอินบ็อกซ์ไปเลย “หวัดดีครับ” (ทักได้แว้นซ์มาก) แต่ที่ผมอึ้งคือข้อความที่เธอตอบกลับเว้ย เธอตอบว่า “ไง XXX” (XXX นี่คือชื่อผมนะ) อ่ะ เอางี้ ผมขอแทนตัวเองว่า ‘ก.ไก่’ ละกัน เธอก็ตอบกลับมาว่า “ไง ก.ไก่” ผมร้องเฮ้ยยยย! คือเธอรู้จักชื่อผมอ่ะ โอ๊ยยย เชี่ยยย ดีใจโว้ยยยยยยยยย!! อารมณ์เนี้ย ถ้าตะกายฝาบ้านได้คงทำไปแล้ว ละตอนคุยกัน เธอก็พูดประมาณว่า “เรียนคอม ชื่อ ก.ไก่ สูงๆ สูงที่สุดในกลุ่ม ทำไม่จะไม่รู้จัก เดินมาทั้งแก๊งก็เห็นเธอเด่นอยู่คนเดียวเนี่ย” ผมสัมผัสได้ถึงความห้าวของเธอผ่านตัวหนังสือ นี่เว่อร์ไปป่ะ แต่ปลื้มอ่ะ 5555555
เคยแอบชอบใครนานเป็น 10 ปีมั้ยครับ?
ก่อนอื่นขออนุญาตใช้ศัพท์วิชาชีพ เพื่อให้เข้าใจง่าย ดังนี้
ปวช.1 = ม.4
ปวช.2 = ม.5
ปวช.3 = ม.6
-------------------------------------------------
ปวส.1 = มหาลัย ปี1
ปวส.2 = มหาลัย ปี2
-------------------------------------------------
เอาล่ะ เข้าเนื้อหา “เคยแอบชอบใครนานเป็น 10 ปีมั้ยครับ?”
ผมเคยครับ เคยชอบผู้หญิงคนนึงตั้งแต่สมัยเรียน ปวช.2 อยู่โรงเรียนเดียวกันครับ แต่คนละสาขา ผมคอม เธอบัญชี ความจริงเคยเห็นหน้ากันตั้งแต่ ปวช.1 แล้ว แต่ตอนนั้นเฉยๆ ถ้าให้ตอบถามตรงผมก็เป็นผู้ชายธรรมดาคนนึงที่มองผู้หญิงจากรูปลักษณ์ภายนอกครับ แล้วตอน ปวช.1 เธอก็ไม่ได้โดดเด่นอะไร เพื่อนในกลุ่มของเธอต่างหากที่ป๊อปปูล่า ขาวๆ หมาวๆ สวยๆ น่ารักๆ ประมาณนี้ ส่วนเธอคือธรรมดามากกก! มากถึงมากที่สุด! ผิวสีน้ำผึ้ง หุ่นกลางๆ ไม่อ้วน ไม่ผอม แต่สูงครับ น่าจะ 165 ได้มั้ง เป็นคนตลก นิสัยห้าวๆหน่อย ทีแรกก็คิดว่าเป็นทอม เพราะผมสั้น แต่พอขึ้น ปวช.2 เธอไว้ผมยาวไง เลยดูเป็นผู้หญิงขึ้นมานิดนึง แต่นิสัยยังห้าวเหมือนเดิม (อันนี้ไม่น่าจะเปลี่ยนได้ 5555) ที่เล่ามานี่ยังไม่เคยคุยกันเลยนะครับ แค่เดินผ่านหน้าแล้วสบตากันประมาณสองวิเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น มากสุดก็แค่นั่งกินข้าวโต๊ะเดียวกัน (แบบ โต๊ะในโรงอาหารจะเป็นโต๊ะยาวอ่ะครับ มันสามารถนั่งได้ประมาณสองกลุ่มใหญ่ๆ)
ทีนี้ จุดพีคที่ทำให้ความรู้สึกของผมเปลี่ยนมันอยู่ตรงนี้ครับ มีวันนึง กลุ่มของเธอนั่งทำรายงาน (หรือเม้าท์กันเนี่ยแหละ) อยู่ที่โรงอาหารตอนหลังเลิกเรียนครับ คนก็จะไม่เยอะมากเพราะเย็นแล้ว ส่วนโต๊ะที่กลุ่มผมนั่งอยู่ติดกับเธอ ก็จะได้ยินเสียงเม้าท์เป็นระยะๆ สักพัก ก็มีรุ่นพี่ผู้ชาย ปวส. (ปีไรไม่รู้) เดินมาที่โต๊ะเธอ ซึ่งตอนนั้นเธอกำลังหัวเราะอ้าปากกว้างกับมุกอะไรซักอย่าง แล้วรุ่นพี่คนนั้นก็พูดกับเธอว่า “น้องครับ เพื่อนพี่ให้มาขอเบอร์น้องอ่ะ” สิ่งแรกที่เธอแสดงออกคือ เบะปาก ละตอบหน้านิ่งๆ “ผิดคนแล้วพี่” จากนั้นก็จิ้มมะม่วงกะปิเข้าปาก (คือเป็นภาพจำที่โคxรฝังในสมองผมเลยอ่ะ) ซึ่งผมกับเพื่อนๆก็ช็อกนะ เหมือนแบบ ในกลุ่มเธอมีคนสวยๆนั่งประมาณ 3-4 คนได้ แต่ดันมาขอเบอร์เธอที่หน้าตาโคxรธรรมดา ไรงี้ ตอนนั้นเพื่อนๆของเธอยังแซวเลย ว่า “เฮ้ย พี่เค้าอาจจะชอบจริงๆก็ได้” แต่เธอไม่สน ละนั่งกินกะปิต่อ
แต่ยังไม่จบนะ เพราะรุ่นพี่คนเดิมก็เดินมาอีก แล้วบอกว่า “พี่ไปถามเพื่อนมา มันบอกน้องอ่ะแหละ ถูกคนแล้ว” เธอเลยตอบไปว่า “มุกนี้ไม่ฮาว่ะพี่ อยากให้หนูหน้าแตกช่ะ มาขอเบอร์คนไม่สวย จะเช็คเรตติ้งอ่อ ไม่ตลกอ่ะ ไม่เล่นด้วย ไม่สนุก” (คร่าวๆประมาณนี้) ณ จุดนั้นแหละ ผมตบมือโป๊ะเลย คือ โคตรโดนใจอ่ะ! รู้สึกแมร่งเท่ว่ะ ผู้หญิงคนนี้โคxรเท่เลย เท่เชี่ยๆ เอาความจริงคือผมแทบจะลุกขึ้นแล้วปรบมือเป็นชุดให้ 12 123 12 12 1 ตอนนั้นผมก็ไม่รู้นะว่านี่คือความชอบมั้ย แต่หลังจากนั้น ผมก็จะชอบมองเธออ่ะ เวลาเดินสวนกับกลุ่มของเธอก็จะหันไปมอง พักเที่ยงก็ชอบชวนเพื่อนไปนั่งกินข้าวใกล้ๆกับกลุ่มเธอ (เป็นเอามาก) ความจริง ผมว่า ผมไม่ได้อยากจีบหรอก แค่อยากรู้จักมากกว่า แต่สุดท้ายก็ไม่ได้รู้จักอ่ะ จนจบ ปวช.3
โดยปกติ ก็จะมีงานจบ รับประกาศฯ งานเลี้ยงกลางคืน ทำนองนี้ (เลี้ยงเฉพาะรุ่นที่จบ ปวช.3 กับ ปวส.2) งานนี้ พวกผู้ชายก็จะไม่ได้แต่งตัวไรมาก เสื้อยืด เกงยีนส์ เท้าผ้าใบ ใครอยากเด่น อยากประกวด ก็แต่งล้ำๆมา ชุดทักซิโด้ ชุดคอสเพลย์ ไรเงี้ย ส่วนพวกผู้หญิงนี่จะจัดเต็มสุดๆ ราตรีสั้น ราตรียาว แต่งหน้า ทำผม โอ้โห นึกว่าสโมสรภรรยาทหาร 55555 แต่เธอคนนี้อ่ะ (เรียกเธอๆๆๆ จนผมเริ่มงง ขอแทนว่า ‘ข.ไข่’ ละกัน) วันนี้ ข.ไข่มาแบบ เฮ้ยยยย! เชี่ยยยย! โคxรสวย (ในสายตาผมนะ) คือมันเปลี่ยนลุคไปเลยอ่ะ ดูไม่มากเกินไป ไม่น้อยเกินไป ผมตรงสลวย ไม่ม้วน ไม่ดัด ปล่อยยาวลงมาถึงกลางหลัง สวมเดรสสั้นสีขาว แต่งหน้ากำลังดี คือแบบ ไอเชี่ยยย! โอ๊ยยย สวยยย ชอบบบบ นี่คงกลายเป็นความชอบแล้วแหละ ผมมั่นใจ ชอบแน่ๆ แต่ก็แค่นั้น แล้วงานเลี้ยงก็จบไป แบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผ่านมา 3 ปี ยังไม่เคยคุยกันเลย
มาช่วงเข้ามหาลัย เราก็จะมีตัวเลือก 2 ทาง คือต่อ ปวส. (เรียน 2 ปี ได้วุฒิอนุปริญญา จบแล้วสามารถออกไปทำงานได้เลย ค่อยต่อปริญญาตรีอีก 2 ปี เพื่ออัพวุฒิ) หรืออีกทางเลือกคือเข้ามหาลัย ละเรียนยาว 4 ปีรวด แต่ส่วนตัวผมนะ คือต่อ ปวส.เนี่ยแหละ ส่วน ข.ไข่ได้ข่าวมาว่า... (พอดีเพื่อนผมเคยเรียนบัญชีมาก่อน แต่ย้ายสาขาทีหลัง พูดง่ายๆว่าเคยเรียนห้องเดียวกับ ข.ไข่นั่นแหละ) เพื่อนผมบอกว่า ข.ไข่ไปสอบเข้า ม.รัฐบาลแห่งนึง ซึ่งก็สอบติด แต่ไม่เอา (ไม่รู้ทำไม) ก็มาเรียน ปวส.ที่เดิม (ลึกๆก็แอบดีใจที่ยังได้เห็นหน้ากันอีก 2 ปี) และแล้ว... ก็ผ่านไปอีก 2 ปี ที่โคxรจะไม่มีอะไรคืบหน้า 555555 เป็นเพราะผมมีแฟนด้วยแหละ เลยแบบ ไม่ได้สานสัมพันธ์อะไรกับ ข.ไข่ แฟนของผมเองก็น่ารัก ไม่อยากนอกใจไปมองคนอื่น ถึงจะไม่ได้ชอบ ข.ไข่เหมือนเมื่อก่อน แต่เธอก็ยังเป็นผู้หญิงที่โคxรเท่ในสายตาของผมอยู่นะ อีกอย่าง ผมว่า ข.ไข่ก็เหมือนจะคุยๆกับรุ่นน้องคนนึงด้วย เห็นตามไปรับไปส่งกัน (ไม่ได้หึงนะ แต่แอบหมั่นไส้นิดๆ อารมณ์แบบ โห่ ทีตอนรุ่นพี่มาจีบไม่เอา แต่ดันกินเด็ก รู้สึกแค่นั้นจริงๆ)
หลังจากจบ ปวส.ก็แยกย้ายกันไป ตอนนั้นผมไปเรียน ต่อ ป.ตรี อีก 2 ปี (ส่วน ข.ไข่เหมือนจะทำงานด้วยแล้วก็เรียนไปด้วยนะ) เออ ลืมบอก นี่เป็นเพื่อนในเฟสบุ๊กกันแล้ว จำไม่ได้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ที่แน่ๆคือผมเนี่ยแหละแอดไป ซึ่งถ้าให้ย้อนทามไลน์คง-งง แต่เอาเป็นว่า เป็นเพื่อนในเฟสแล้วละกัน ผมก็เห็นการเปลี่ยนแปลงของเธอมาตลอด เรียกว่าสวยวันสวยคืนอ่ะ สไตล์ของ ข.ไข่นี่เป็นทาร์เก็ตของฝรั่งเลยแหละ ผมเคยเห็นอัพรูปกับหนุ่มฝรั่งด้วย เหมือนว่าจะเดตกันสั้นๆ แล้วก็หายไป (ทำไมผมขี้เผือกจัง) แต่ผมไม่เคยเห็นเธอคบใครที่เอามาออกสื่อว่าเป็นแฟนเลย นี่งงมาก เพราะ ณ ตอนนั้นเธอจัดอยู่ในผู้หญิงที่ดูดีเลยแหละ คืออาจจะไม่ได้ขาวสวยหมวยอึ๋มแบบพริตตี้ แต่สวยแบบมีสไตล์ ชอบแต่งตัวเท่ๆ แนวๆ เน้นเกงยีนส์เป็นหลัก เซอร์บ้าง ติสต์บ้าง อินดี้บ้าง โอ๊ยเยอะ! หรือเพราะเธอเป็นติ่งเกาหลีอ่ะ เลยไม่มีแฟน? คือแบบ ไม่รู้จะพาดพิงเกินไปมั้ยนะ คือเธอมีงานประจำ แล้วก็มีอาชีพเสริมคืองานเขียน เห็นไปดูคอนเสิร์ตทีนึงบัตรแปดพันอ่ะ แล้วไปดูบ่อยด้วย (เผือกจากในเฟสเนี่ยแหละ) เที่ยวก็บ่อย ทั้งในประเทศ ต่างประเทศ วันๆเพ้อถึงแต่โอปป้าอะไรก็ไม่รู้ เพราะแบบนี้ใช่มะเลยไม่มีผู้ชายมาจีบ หรืออาจมีแต่สเปคสูงป่ะ เออ ช่างเหอะ
แล้วช่วงประมาณกลางปี 56 ผมทะเลาะกับแฟน ส่วนหนึ่งก็เป็นความผิดของผมนะ คือผมทำงานหนักมากกก มากๆ มากๆ! เช้ายันค่ำ เสาร์ทิตย์ก็เก็บโอทีด้วย แทบไม่มีเวลาให้แฟนเลย (แต่ไม่เคยนอกใจนะ เพราะกับ ข.ไข่นี่ไม่นับ เราไม่เคยคุยกัน แถมตั้งแต่จบ ปวส.ก็ไม่เคยเจอหน้าอ่ะ จนผมต่อ ป.ตรี 2 ปี จนเริ่มทำงานหลายปีก็ไม่เคยเจอ) มาต่อเรื่องแฟน ทีนี้แฟนผมก็บอกเลิก ถามว่าเฮิร์ทมั้ย ก็เอาเรื่องอยู่ กินไม่ได้นอนไม่หลับ น้ำหนักลงไป 6-7 กิโลได้ โหย คนคบกันอ่ะ มันก็ต้องรักกันป่ะ แล้วนี่โดนบอกเลิก ก็เจ็บเป็นธรรมดา แต่ผมก็ไม่ได้รั้งเค้าไว้ ในเมื่อคนมันจะไปอ่ะ รั้งยังไงก็คงไม่อยู่ ผมเลยยอมปล่อยเค้าไป
จนปลายปี 57 มีงานคืนสู่เหย้า ผมกับเพื่อนๆก็นัดไปรวมตัวกัน คือได้ฤกษ์เจอกันซะทีก็ตามงานพวกนี้แหละ ผมเลยบังเอิญได้เจอ ข.ไข่ที่นี่ เป็นการเจอกันครั้งแรกในรอบ 5 ปีได้มั้ง ทีแรกผมไม่เห็นเธอนะ เพราะคนมันเยอะมาก โต๊ะจีนนี่กี่ร้อยโต๊ะก็ไม่รู้ แต่ที่เห็นอ่ะ เพราะอาจารย์จับเธอขึ้นไปประกวดขวัญใจโรงเรียน ตอนนั้นผมแบบ เชี่ยยยย! แทบจะเหมากุหลาบไปประเคนเลย (คะแนนตัดสินจากผลโหวตของดอกกุหลาบ) แต่ความจริงคือไม่กล้าแม้แต่จะเดินเอาดอกไม้ไปให้ 5555555 แต่ที่จำได้แม่นสุดคือเธอติดป้ายเบอร์ 4 จนสุดท้ายก็ไม่ชนะหรอก เพราะคนที่ได้รางวัลอ่ะขาวๆ สวยๆ หมวยๆ สเปคของผู้ชายไทยส่วนใหญ่แหละ ถามว่าสเปคของผมมั้ย ตอบเลยว่า “ใช่” 555555 แต่ตอนนั้นชอบ ข.ไข่ไปแล้วไง ต่อให้คนอื่นจะขาวแค่ไหน สวยแค่ไหน อึ๋มแค่ไหน เราก็จะรู้สึกว่าสู้คนที่เราชอบไม่ได้ อารมณ์ประมาณนี้อ่ะ (น้ำเน่าชิเป๋งเลย) แล้วตอนเธอเดินกลับมาที่โต๊ะ คือโชคดีมากที่ต้องผ่านโต๊ะของพวกผมก่อน ได้ยินเธอบ่นๆประมาณ “จารย์อ่ะ เอาหนูขึ้นไปทำไมเนี่ย หนูต้องทนอับอายอีกตั้งหลายชั่วโมงกว่างานจะเลิก” ทำนองเนี้ย ผมฟังละก็ขำอ่ะ คือเธอเคยเป็นคนยังไงก็ยังเป็นเหมือนเดิม ไม่เคยคิดว่าตัวเองสวย (แต่ผมว่าสวย)
หลังจากงานเลิก ผมก็กลับมาไถเฟสบุ๊ก เพราะมันจะมีกลุ่มในเฟสเป็นกลุ่มศิษย์เก่า เผื่อใครเอารูปเธอมาแปะ จะได้นั่งดู (เพราะตอนอยู่ในงานผมไม่กล้างัดมือถือออกมาถ่าย กลัวเพื่อนในกลุ่มแซว) ละก็มีคนเอารูปมาลงจริงๆด้วย เป็นรูปรวมนะ มีผู้เข้าประกวดทุกคน เจ้าของโพสเขาก็แท็ก ข.ไข่ เธอก็มาเม้นว่า “อี๋ น่าเกลียดว่ะ ไม่มีรูปที่ดูดีกว่านี้แล้วหรอ” ตอนนั้นผมอ่านแล้วแมร่งคันมือ เลยนิ้วลั่น เม้นตอบไปว่า “น่ารักออก” พอรู้ตัวก็ได้แต่อุทานว่า “เชี่ยยยยย!” ลบตอนนี้ทันมั้ยวะ แต่เหมือนจะไม่ทัน เพราะเธอมากดไลค์เม้นผมแล้ว โอ้โห ใจผม ไปละ ไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย ผมบ้าอยู่คนเดียวเป็นอาทิตย์อ่ะ แต่เธอนิ่งมาก ไม่อินบ๊อกซ์มาเลย กระทั่งขึ้นปี 58 (ทำไมชอบทิ้งระยะวะ งงตัวเอง) ผมรู้สึกอยากทำความรู้จัก แค่เพื่อนก็ยังดี เลยตัดสินใจกินเบียร์ป๋องนึง (ปกติไม่กินนะ นอกจากที่บริษัทจะมีงานเลี้ยง) ผมกะย้อมใจไง แล้วพอกรึ่มๆ (ป๋องเดียวแมร่งกรึ่มได้ไงวะ 55555) นั่นแหละ ผมอินบ็อกซ์ไปเลย “หวัดดีครับ” (ทักได้แว้นซ์มาก) แต่ที่ผมอึ้งคือข้อความที่เธอตอบกลับเว้ย เธอตอบว่า “ไง XXX” (XXX นี่คือชื่อผมนะ) อ่ะ เอางี้ ผมขอแทนตัวเองว่า ‘ก.ไก่’ ละกัน เธอก็ตอบกลับมาว่า “ไง ก.ไก่” ผมร้องเฮ้ยยยย! คือเธอรู้จักชื่อผมอ่ะ โอ๊ยยย เชี่ยยย ดีใจโว้ยยยยยยยยย!! อารมณ์เนี้ย ถ้าตะกายฝาบ้านได้คงทำไปแล้ว ละตอนคุยกัน เธอก็พูดประมาณว่า “เรียนคอม ชื่อ ก.ไก่ สูงๆ สูงที่สุดในกลุ่ม ทำไม่จะไม่รู้จัก เดินมาทั้งแก๊งก็เห็นเธอเด่นอยู่คนเดียวเนี่ย” ผมสัมผัสได้ถึงความห้าวของเธอผ่านตัวหนังสือ นี่เว่อร์ไปป่ะ แต่ปลื้มอ่ะ 5555555