ก่อนอื่นผมต้องขอบอกว่ากระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของผมครับ
ตามหัวข้อเลยครับ!!
ผมขอเล่าเลยนะครับ ผมอยู่กับครอบครัวครับมีพี่ชายและพ่อแม่ ผมกับพี่ชายห่างกันประมาณ 8 ปีครับ ตอนนี้ผมก็อายุ20ละครับ
เรื่องเห็นแก่ตัวมันมีอยู่ว่า ก่อนหน้าที่ผมเรียน ปวช อายุประมาณ 16-17 ปี ผมออกรถบิ๊กไบท์เป็นเงินของตัวเอง ตอนนี้นทำงานขายตรงและเรียนไปด้วย โดยมีเงินพ่อกับแม่ออกช่วยครึ่งหนึ่ง ซึ่งพี่ผมไม่ได้ออกด้วยซักบาทเลยครับ บ้านผมมีรถมอเตอร์ไซต์2คัน อีกคันหนึ่งเก่ามากละครับชนิดขับไปกลัวล้อหลุดไป หลังจากนั้นผมก็เข้ามหาลัยก็ไม่ได้ทำงานละครับ พ่อได้ซื้อรถยนต์ไว้ให้พี่ชายขับแต่รถยนต์เกิดเสียและรอเปลี่ยนไหล่หลายเดือน พี่เลยยืมรถบิ๊กไบท์ผมไป ขับก่อน ก่อนอื่นต้องบอกว่าพี่ชายผมเป็นคนอีโก้ค่อนข้างสุงน้อยหน้าเพื่อนไม่ได้ ต้องมีเท่าเพื่อนครอบครัวผมก็ไม่ไฐานะดีอะไร หลังจากที่พี่เอารถผมไปพี่ก้ไม่ให้ผมได้ใช้อีกเลยครับ มีวันหนึ่งผมขอยืมพื่อขับไปทำธุระที่ไกลๆเนื่องจากผมได้รถคันเก่าขับไปเรียนแทน พี่ผมก็ไม่ให้ขับเลยครับ รถกรุแท้ๆ ยังได้ต้องอ้อนว้อนขอยืม ขับรถไม่เคยดุแลไม่เคยล้าง เวลาพังเราเอาไปซ่อมพี่ไม่ออกเงินซักบาท ทั้งๆที่ตัวเองเป้นคนขับ มันน่าโมโหมากเลยครับ!! ได้แต่มองรถตัวเองแล้วคิดว่านี่กูจะไม่ได้ขับรถกุเองแล้วหรอเนี่ย!! หลายเรื่องที่คิดเองไม่ได้ เป็นพี่คนโตแท้ๆ ใครเคยมีคนในครอบครัวเห็นแก่ตัวแบบนี้บ้างครับ ควรทำยังไงดีครับ พูดไปก็กลัวมองหน้ากันไม่ติด