ตามหัวข้อเลยค่ะ พอดีเรามีน้าสะใภ้ที่ไม่ทำงาน มีลูก2คน น้าเรามีอาขีพขายของ ส่วนน้าสะใภ้เราไม่ทำงานอะไรเลยแต่เรียนจบปริญญาตรีการตลาดแต่ไม่เคยมีประสบการณ์ทำงานเลย ทางบ้านเราเคยแนะนำให้ไปทำงานเพราะน้าเราขายของไม่ค่อยดีเรียกว่า ฐานะของครอบครัวนี้ไม่ค่อยโอเคค่ะ จนน้าเราต้องมาจอยืมเงินแม่เราบ่อยๆ เราก็สงสารน้องเรานะ ปัจจุบันเรากับพี่สาวเราช่วยกันส่งเสียน้องสาวที่เป็นลูกน้าคนนี้ เรียนหนังสือ เนื่องจากตัวน้าเราที่เป็นพ่อส่งไม่ไหว ส่วนตัวแม่หรือน้าสะใภ้ก็ไม่ยอมออกไปหางานทำ นางเคยไปทำงานอยู่ครั้งนึง ไปได้แค่วันเดียวลาออกเลยด้วยเหตุผลที่ว่างานหนักเหนื่อย ทำไม่ไหว อีกอย่างนางจะชอบอ้างว่าป่วยเป็นเบาหวานแห้งเลยทำงานไม่ไหว??? จะบ้าตายกับคนๆนี้ แล้วก็มีอีกหลายๆพฤติกรรมที่ทำให้พวกเราเพลียกับนางอย่างเช่น เงินก็หามาไม่ได้แต่อยากได้ของแพงๆ ซื้อแต่เสื้อผ้าตัวเองแต่น้าเรากลับให้ใส่เสื้อเก่าๆ เวลาบ้านเราไปเที่ยวนางก็จะไปด้วยแต่ไม่จ่ายอะไรซักบาท จนเรากับพี่สาวเอือมระอา ล่าสุดน้องสาวเราที่เป็นลูกน้าต้องไปสมัครเรียน แต่พี่ชายของน้าสะใภ้เราเขาป่วยเข้าโรงพยาบาล น้าสะใภ้เราก็ไปเฝ้าโดยที่ให้น้าเราไปคอยรับส่ง คือมันอยู่คนละจังหวัดกันอะค่ะ เลยทำให้น้าเราเนี่ยต้องไปนอนที่บ้านน้าสะใภ้ แต่น้องสาวเราไม่ได้ไปด้วยเพราะต้องเคลียร์เรื่องสมัครเรียน เลยปล่อยให้น้องเราอยู่บ้านคนเดียวมา2วัน คือน้องเรากำลังจะขึ้นม.4 ถามว่าให้อยู่บ้านคนเดียวได้ไหมก็ได้แหละ แต่สังคมสมัยนี้มันน่ากลัว เรากลัวจะมีขโมยหรือพวกเมายาวัยรุ่นเข้ามาทำร้ายน้อง ส่วนแม่เราเลยให้น้องมาอยู่ที่บ้านช่วยดูแลลูกเราแล้วก็จะได้ไม่ต้องยู่คนเดียว แม่เราเลยโทรไปว่าน้าเรา ว่าทำไมถึงไม่ห่วงลูกเลย น้าเราก็เหมือนน้ำท่วมปาก ไม่กล้าว่าเมีย พวกเราเหลืออดมากกับน้าสะใภ้ เพราะเหมือนนางอิจฉาลูก คือมีอีกหลายอย่างที่น่าเอือมกับคนๆนี้
เราเลยอยากรู้ว่าเพื่อนๆมีความเห็นอย่างไรกับคนประเภทนี้คะ?  หรือเราคิดมากไปเอง
ขอบคุณค่ะ