ตามหัวข้อเลยคะ คือตอนนี้เรากำลังเข้ามหาลัยแล้ว เราคบกับแฟนตอนเรียนม.4เทอม2ได้ รวมตอนนี้ก็เป็นเวลา2ปีกว่าแล้ว ต้องบอกก่อนว่าแฟนเราเป็นผู้หญิง ตอนแรก เราแค่เหงาๆเลยคุยไปทั้วเป็นคนขี้เหงามากอยุ่คนเดียวไม่ได้ จนเราบังเอิญได้คุยกับแฟนคนนี้ รู้สึกแรกๆว่าเค้าน่ารักดี ดูใจกันได้สองเดือนเราขอเค้าเป้นแฟน แต่ตอนนั้นเอาจริงๆเรายังคุยกับคนอื่นอยุ่ อาจจะเป้นเพราะก่อนหน้านี้เราเลิกกันแฟนคนแรกไปตอนอยุ่ม.3นั้นเป้นรักแรก พอเลิกไปเราทำใจไม่ได้เลย ต้องคุยๆๆกับคนอื่นไปทั่วแต่ไม่เคยคบใครนะ เหมือนเป็นช้วงว้าวุ้นเลย555 แต่ไม่มีวันไหนไม่คุยกะใครละนะอย่างน้อยต้องคุยอะ กับมาปัจจุบันคบกะแฟนคนเนี้ย เพราะคิดว่าเค้าน่ารักเรียนเก่งและเป้นคนดี น่าจะคบกันได้ จนเวลาผ่านไปเราไม่แน่ใจนะว่ากี่เดือนแล้วแต่เรายังคุยกับคนอื่นอยู่ ซึ้งรู้ตัวว่าผิดมาก จนสุดท้ายบอกแฟนไปตรงๆว่าคุยกับคนอื่น คือนั้นเป้นจุดเริ่มต้นครั้งแรก ที่ทำให้เค้าไม่ไว้ใจเราเค้าร้องไห้ เราเองก้เสียใจ และบอกจะไม่ทำอีก ผ่านไปได้3เดือนเราเริ่มทะเละกันรุ้สึกถึงความแตกต่างและแปลกแยก มันทำให้เราตกใจว่าเราต่างกันได้มากขนาดนี้เลยหรอ มันทำให้เราแย่มาก เราไม่เคยคิดเหมือนกันสักเรื่อง ทำให้เวลามีปัญหามักแย่ลงเพราะคุยกันไม่รู้เรื่อง ละนั้นทำให้เราคุยกับคนอื่นอีกครั้งรุ้สึกคุยกับคนอื่นสนุกกว่า