สวัสดีคะ   นี่เป็นกระทู้แรกของเราเลยละคะ    เราไม่รู้จะปรึกษาใครดีเลยขอความคิดเห็นจากหลายๆ  หน่อยคะ   เรื่องมีอยู่ว่า ตอนเราขึ้น ม.4   เราก็ได้เจอกับเพื่อนคนหนึ่ง  เราจำได้ว่าเราเป็นคนเข้าไปทักเขาก่อนเอง   ไม่รู้มีอะไรทำให้มีแรงดึงดูดทำให้เราอยากรู้ก็ไม่รู้   แต่ตอนนั้นเรายังไม่รู้สึกอะไรเลยนะ   คิดแค่อยากรู้จัก  อยากเป็นเพื่อนด้วยเฉยๆ   พอเรารู้จักกันก็เริ่มสนิทกันมากขึ้นๆ  วันหนึ่งมันโทรมา (ขอใช้คำว่ามันเเล้วนะคะ  เพราะสนิทกันแล้ว  555555)   มันอ่ำอึ้งๆ   เราก็แบบอะไรของมันวะ    สุดท้ายคือมันบอกว่า   มันไม่ได้ชอบผู้หญิงนะ   มันถามประมาณว่าเราจะยังคบมันเป็นเพื่อนอยู่ไหม  ที่มันเป็นแบบนั้น    เรานี่นึกว่าเรื่องอะไร    เราก็บอกมันไปว่า คบดิเฮ้ย  คือตอนนั้นเราก็ยังไม่ได้คิดยังไม่รู้สึกอะไรนะ   จากนั้นเราก็อยู่ด้วยกันปกติเป็นเพื่อนกัน   เรียนด้วยกัน  กินข้าวด้วยกัน  แต่จะมีเพื่อนคนอื่นๆ ด้วยนะไม่ใช่แค่สองคน   แต่คือเราสองคนจะสนิทกันมากสุดน้ะ   มีงานคู่อะไรเราก็อยู่ด้วยกันตลอด   มีอะไรช่วยเหลือกันตลอด   จนกระทั่งวันหนึ่ง  ที่เรากำลังจะขึ้น  ม.6    มันหายยยยหัวไปเลย   (ปกติเราจะคุยกันแทบทุกวัน)    เราทักมันไปว่าเป็นอะไรวะเห็นเงียบๆไป  มันแล้วมันก็ตอบกลับมาบอกเราว่า  มันเป็นอะไรไม่รู้  คือมันรู้สึกว่า  รักเราวะ   มันบอกว่ามันบ้าไปละจะชอบผู้หญิงก็ผู้หญิง  จะชอบผู้ชายก็ผู้ชายดิวะ   เราอึ้งมากกกกกกก   แต่ก็รู้สึกดีนะ   เรารู้ตัวเลยว่าเราเริ่มรักมันตอนนี้นี่แหละ หรือเรารักมันมานานแล้วเหมือนกันแต่ไม่รุ้ตัวก็ไม่รู้เหมือนกัน   T___T    ใจก็อยากจะบอกไปว่ารู้สึกดีเหมือนกันนะ   แต่คือมันก็เป็นเพื่อนสนิทเรา   จริงๆ ตอนนั้นอารมณ์นี่อธิบายไม่ค่อยถูกเลยคะ รู้สึกดีก็จริง   แต่ทำไมไม่รู้มันมีความรู้สึกเสียใจด้วยก็ไม่รู้  เราร้องไห้ด้วยตอนที่มันตอบกลับมาแบบนั้น    เราทำอะไรไม่ถูก   เจอกันหลังจากบทสนนานั้น  เราไม่พูดกับมันเลยคะ    หน้าก็ไม่กล้ามองเลย  ไม่รู้ตัวเองเป็นอะไรเหมือนกัน    มันนึกว่าเราโกรธที่มันบอกกับเราอย่างนั้น    วันนั้นทั้งวันไม่ได้คุยกันเลยคะ    พอกลับบ้านกลางคือมันแชทมาหาเรา  ถามไม่คุยกันเลยนะ    มันบอกกับเราประมาณว่ามันจัดการกับความรู้สึกนั้นได้แล้ว  มันไม่อยากเสียเพื่อน  มันบอกเราแบบนั้น   มาอีกวันเราพยายามทำตัวปกติเหมือนเดิมทุกอย่าง   มันก็ทำตัวเหมือนเดิม   สรุปเรื่องนี้ก็จบไปง่ายๆ  ไปเลยคะ    แต่ที่ยังอยู่คือความรู้สึกของเรานี่ดิเว้ยยย   คือเรารู้สึกรักมันขึ้นเรื่อยๆ  คือพยายามแล้วไม่ให้คิดเกินเพื่อน  แต่ก็คิดอยู่   เราไม่เคยบอกความรู้สึกที่เรามีกับมันเลยสักนิด   วันเวลาผ่านไปจนเรา  จบ ม.6  คะ    เราแยกย้ายกันไป  เรียนคนละที่   แต่ยังคุยกันเหมือนเดิม  ยังติดต่อไม่ขาดหายไป   เวลามีปัญหาอะไรเราก็ยังปรึกษากันตลอด  แม้กระเรื่องความรัก   มันมีแฟนคะ  เป็นผู้ชายนะ   พอมันมีปัญหาอะไรเราก็รับฟังตลอด   จนเลิกคบคนใหม่แล้ว    มาถึงจุดๆ   ตอนนี้อยู๋  ปี  4   แล้วค่าาาา    เรายังมีความรู้สึกนั้นอยู่เลย แต่เราก็ไม่เคยบอกมันอยู่ดี เพราะเราคิดว่าที่ตอนนั้นมันบอกเรามันแต่อารมณ์ชั่ววูบหรือเปล่า   เรากลัวไปหมด เราเลยเก็บความรู้สึกนั้นไว้  มีแค่ความรู้สึกแบบเพื่อนให้มันไป  ทั้งๆที่ตลอดเวลามันไม่ใช่เลย  เราอาจจะมีคนที่เราชอบนะแต่สุดท้ายเราก็ไม่เคยลืมความรู้ที่มีให้มันได้เลย  เรายอมรับคนในใจเราก็มันนี่แหละ   คือเราก็ไม่อยากเสียเพื่อน เรากลัวถ้าเราบอกไป  อะไรๆจะแย่ ไปหมด   เราตัดสินใจว่าจะตัดใจครั้งเเล้วครั้งเล่าแต่ก็ไม่เคยทำได้    เราควรทำยังไงดี  ตัดใจยังไงดี   ตัดความรู้สึกนั้นออกไปยังไงดี .