เพราะการท่องเที่ยวไปในที่ใหม่ๆ คือเรื่องสนุกที่สุดสำหรับการเรียนรู้ และยังเป็นห้องเรียนที่กว้างที่สุดสำหรับคนที่พร้อมจะเปิดใจ พบเจอ และรับรู้สิ่งที่ไม่เคยได้รู้มาก่อน … และครั้งนี้ก็เช่นกัน เพราะความไม่รู้ จึงนำพาไปสู่ความอยากรู้อยากเห็นกับตา กับ หมู่บ้านมอแกน ที่อุทยานแห่งชาติหมู่เกาะสุรินทร์

สวัสดีค่ะ วันนี้จะมาขอรีวิว หรือเล่าประสบการณ์ที่ได้ไปเที่ยวกับเพื่อนมานะคะ   พอดีเราและเพื่อนๆมีโอกาสที่จะได้ไปเที่ยว อุทยานแห่งชาติหมู่เกาะสุรินทร์ ด้วยความที่เคยอ่านและเห็นที่เขาแชร์ๆใน Facebook ทำให้เกิดความอยากรู้และอยากไปดูให้เห็นกับตา ว่ามันมีอะไร เราก็เลย สอบถามข้อมูล จาก”บริษัท Phuket Tour Holiday” ว่านอกจากเกาะรอกที่แนะนำมาแล้วถูกใจเราและเพื่อนๆมากกกกกกกกกกกกกแล้วพอจะมีที่ไหนที่จะตอบโจทย์ Life Style การเที่ยวที่คนไม่เยอะ ไม่แย่งกันทำอะไร และครั้งหนึ่งที่ได้เที่ยวแล้วคุ้มค่า คุณกวาง(เจ้าหน้าที่จากทางบริษัท Phuket Tour Holiday) ก็ได้แนะนำให้มาเที่ยวที่หมู่เกาะสุรินทร์ ซึ่งตรงกับใจที่อยากไปพอดี และยังบอกอีกว่า “ จะได้ไปเที่ยวชมหมู่บ้านของชาวมอแกน ส่วนปะการังของเกาะสุรินทร์นี้จะเป็นทางสโลป ลาดเอียง ไม่ใช่ทางราบตรงๆเหมือนที่อื่น อีกทั้งยังมีฉลามที่กินแต่แพลงตอนและจะมีเต่าว่ายน้ำมาให้เห็นอยู่บ่อยครั้ง” พอได้ฟังความอย่างนั้นจะไปรออะไร จองทัวร์และลุยกันเลยยย


เริ่มออกเดินทาง ณ เวลา 05.40 น. รถตู้มารับจากที่พักในเมืองภูเก็ตตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่าง เพราะเราต้องเดินทางไปขึ้นเรือที่ท่าเรือ จ.พังงา หูยยยยได้ข้ามจังหวัดไปเปิดหูเปิดตาอีก คุ้มมมม ><



พอถึงที่หมายพระอาทิตย์ก็ขึ้นแล้ว และนี่คือที่รองรับแขกของทางท่าเรือจะมีที่นั่งเยอะไม่ต้องแย่งกัน สะดวกสบายและมีสองฝั่งนะคะ ถ้าหันหน้าเข้าท่าเรือ ในรูปจะเป็นทางขวาเพราะมี Counter เด่น อยู่ด้านหน้าเพื่อให้ลงทะเบียน รับอุปกรณ์ดำน้ำ

และหลังเคาเตอร์ก็จะพบห้องขายของที่ระลึกหรือของที่เกี่ยวกับการดำน้ำทั่วไป เช่นชุดว่ายน้ำ หมวก หน้ากากดำน้ำ และอื่นๆ หากท่านใดลืมหรือต้องการจะช็อป ชิลๆฟิลทะเล ก็เข้าไปดูและซื้อได้เลย  สะดวกจริงๆ

อาหารเช้ามีให้เลือกมากมายอาทิ ขนมปัง และแยมรสชาติต่างๆ น้ำผลไม้ ข้าวต้ม ไส้กรอก คุกกี้ บราๆๆๆ คือเยอะมาก แต่ จขกท ขอทานเท่านี้พอกลัวขึ้นเรือแล้วจะอ้วก 55555555 ( อายคนอื่นเขา )

หลังจากทานมื้อเช้ากันหมดเรียบร้อยแล้ว ก็นึกขึ้นได้เรายังไม่มีรูปแรกสำหรับเช้านี้เลย พอคิดได้ก็จัดไป 1 ช็อต แชะๆ

นั่งเล่นสักพัก ก็จะมีเจ้าหน้าที่เรียกให้ไปลงทะเบียนว่ามาถึงแล้วและรับอุปกรณ์ที่ต้องใช้ต่างๆ และนี้คือสิ่งที่ได้จากเคาน์เตอร์แรกคือ สายรัดข้อมือและยาแก้เมารถ แต่ในที่นี้คงแก้เมาเรือแหละค่ะ 55555
นอกจากสายรัดข้อมือแล้ว ก็ไปต่อที่เคาน์เตอร์ที่ 2 และสิ่งที่จะได้เพิ่มเติมคือ ผ้าขนหนูผืนใหญ่และหน้ากากดำน้ำ แต่ถ้าใครที่อยากได้ ฟิน (Fin) หรือบ้านเราเรียก ตีนกบ ก็มีบริการ ฟรี ไม่เสียค่าใช้จ่ายเพิ่มแต่ใดๆ บริการดีมากกกกคอบคุมทุกสิ่งอย่างจริงๆ

มาจ้า ไกด์เรียกรวมฟังคำอธิบาย กฎ ข้อห้าม และตารางเวลาทัวร์ต่างๆ ดูทุกคนตั้งใจฟังมาก อิ้อิ้

พอฟังข้อมูลและเช็คของที่จะนำไปครบแล้ว ไกด์ก็เรียกขึ้นและเหมือนเดิมกับทริปที่แล้ว คือเขาจะขอถ่ายรูปเรา และนำไปทำของที่ระลึกต้องถ่ายทุกคนนะคะ !! ถึงจะไม่ซื้อของที่ระลึกแต่เป็นการยืนยันตัวตนน้ะจ้ะ

และเราก็ขึ้นเรือและจับจองที่นั่งกันเป็นที่เรียบร้อย และอันนี้คือโฉมหน้าผู้ร่วมชะตากรรมในการเดินทางทั้งหมดในทริป
ครั้งนี้ 55555555555 ส่วนพวกเรานั่งท้ายเรือเลยถ่ายรูปได้มุมนี้ๆ

พอนั่งเรือมาสักประมาณ 1 ชั่วโมงครึ่ง ก็จะถึงหมู่บ้านมอแกนเป็นจุดแรก ตื่นเต้นมากเพราะ จขกท อยากมาที่นี้มากกกก

มาทำความรู้จักเพิ่มเกร็ดความรู้กับหมู่บ้านมอแกนหน่อยนะคะ ซึ่งแต่ก่อนเลยชาวมอแกนจะไม่ตั้งถิ่นฐานเป็นหลักเป็นแหล่งจะย้ายที่อยู่ไปเรื่อยๆตามเกาะต่างๆ เดินทางไปมาระหว่างชายฝั่งทะเลตะวันตกของไทยและหมู่เกาะมะริดในพม่าเนื่องจากหนีพายุลมมรสุม ส่วนการทำมาหากินจะอยู่ในบริเวณเขตทะเลอันดามัน ชีวิตส่วนใหญ่ของชาวมอแกนอาศัยอยู่บนเรือที่พวกเขาเรียกว่า “ กำบาง ” หากินกับทะเล งมหอย ตกปลา จับปูและสัตว์ทะเลต่าง ๆ อาหารหลัก คือเผือกและมัน  หลังจากเกิดเหตุการณ์สึนามิผ่านไป ชาวมอแกนได้ย้ายมารวมกันอยู่ที่อ่าวบอนใหญ่เพียงทีเดียว ทุกคนมีบัตรประชาชน และเป็นประชากรชาวไทยคนหนึ่ง ทุกคนบนเกาะได้รับนามสกุลพระราชทานจากสมเด็จย่า ว่า "กล้าทะเล" ทั้งนี้ทั้งนั้นก็คงพอเดาออกแล้วว่าชาวมอแกนนั้นว่ายน้ำเก่งขนาดไหน ไม่เว้นแม้แต่เด็กตัวเล็กๆ ก็ไมมีใครกลัวทะเลเลย

และนี้คือตัวอย่างบ้านเลขที่ของหมู่บ้านมอแกน เขาจะระบุ ชื่อ นามสกุลจะเหมือนกันทุกบ้าน และเลขที่บ้านนั้นเอง

พวกเราก็เดินชมวิถีชีวิตความเป็นอยู่ของหมู่บ้านมอแกน วิถีฮิปเตอร์สุดๆอะ

ชาวมอแกนจะนั่งใต้ถุนบ้านเพื่อแกะสลักงานไม้ไว้ขายนักท่องเที่ยวและลงมานั่งคุย นั้งเล่นกันตามประสาครอบครัว

เดินไปสะดุดตากับ เสานี้ เขาเรียกว่า “หล่อโบง” หรือเสาวิญญาณบรรพบุรุษที่เป็นไม้แกะสลักเป็นรูปชายหญิง และทุกๆปีจะมีการจัดงานฉลอง ถือเป็นงานสำคัญของชาวมอแกนเลยละค่ะ สีสันสะดุดตานักท่องเที่ยวส่วนมากจะชอบมาถ่ายรูป จขกท ก็เช่นกัน
ทรงของบ้านก็จะเป็นแบบเดียวกัน เขาจะตากผ้าหน้าบ้านแบบนี้ด้วย ไม่เก็บหรือหลบนักท่องเที่ยว เพราะเขายังรักษาวิถีชีวิตตัวตนของเค้าได้ดีมากๆ ไม่เปลี่ยนแปลงตามนักท่องเที่ยวที่เขามา

การจัดการขยะก็ดีเช่นกัน เมื่อมีนักท่องเที่ยวก็จะมีขยะ เขาก็จะสร้างที่ทิ้งกระป๋อง ด้วยวิถีพื้นบ้านนำไม้นำแหที่เหลือใช้มาประดิษฐ์


พอเดินไปเรื่อยๆก็จะเห็นเด็กๆ ชาวมอแกนนั่งขายของกัน ตลอดทุกบ้านเลยย
และซึ่งไกด์จะแจ้งบนเรือก่อนลงมาว่า ห้ามถ่ายรูปแล้วให้เงินเด็กๆไปเฉยๆ ถ้าอยากให้เงินเขาก็ช่วยอุดหนุน ของที่พวกเขาทำขายดีกว่า
แผงขายของก็จะมีตามทางมาเรื่อยๆ ส่วนมากจะขายเป็นรูปภาพระบายสีของเด็กๆ งานแกะไม้เป็นเรือบ้าง สัตว์ทะเลบ้าง

เด็กๆสามารถพูดภาษาไทยได้ อ่อลืมบอก ! ชาวมอแกนมีภาษาเป็นของเขาเองนะจ้ะ สามารถเข้าไปสอบถามราคาได้เล้ยยยย
(บนเกาะมีโรงเรียนสำหรับชาวมอแกนไว้เรียนรู้ภาษาไทยเพื่อติดต่อสื่อสารกับคนไทยได้ถูกต้อง)

แล้วเราก็ไปถอยกันมาคนละตัว55555555555555 ดูๆไปก็น่ารักดี ราคาไม่แพงนะคะ 20 50 100 แล้วแต่ของที่อยากได้และขนาดที่ต้องการค่ะ

ถึงเวลาจะต้องออกเดินทางไปที่อื่นต่อแล้ว บ๊ายบายยย หมู่บ้านมอแกน
เดี๋ยวไว้มาต่อน่ะ ตอนนี้ตาลายยยยไม่ไหวแล้วค่ะ 5555555555555555