หอกกับโล่



         
        มีอยู่วันหนึ่ง ช่างทำอาวุธคนหนึ่งในแค้วนฉู่ นำหอกกับโล่ไปขายในตลาด
หอกและโล่ของเขาทำขึ้นอย่างประณีตงดงามมาก ฝีปากของเขาก็ไม่เลวทีเดียว
ดังนั้นในไม่ช้าจึงมีผู้คนรุมล้อมดูมากมาย


         เขาหยิบหอกขึ้นมา ป่าวประกาศกับทุกคนว่า.....
“หอกของฉันเป็นหอกที่คมที่สุดในแผ่นดิน ไม่มีอะไรที่มันจะแทงไม่ทะลุ
ใครซื้อมันไว้ในครอบครองแล้วละก็ ถ้าไปล่าสัตว์ รับรองว่าจะต้องหามสัตว์
กลับจนไหล่ลู่ทีเดียว มิฉะนั้นหากไปรบก็รับรองว่าจะต้องประสบความสำเร็จอันยิ่งใหญ่”

         แม้ทุกคนจะสนใจที่เขาพูดมาก  แต่ก็ไม่มีใครซื้อ ดังนั้นเขาจึงวางหอกเล่มนั้นลง
หยิบโล่ขึ้นมาพูดกับทุกคนว่า
        “พวกท่านดู  โล่อันนี้ทำขึ้นจากหนังสัตว์ที่ดีที่สุด เป็นโล่ที่เหนียวแน่นทนทาน
ที่สุดในใต้ฟ้าไม่ว่าอาวุธอะไรก็ไม่สามารถแทงผ่านทะลุมันได้”

         เขาเอาโล่อันนั้นส่งให้ทุกคนดูต่อๆกันไป หวังว่าจะมีใครสักคนซื้อ  
ขณะที่โล่อันนั้นส่งถึงมือเด็กชายคนหนึ่ง  เด็กคนนั้นพิจารณาดูโล่อันนั้นอย่างสนใจ
รู้สึกชอบโล่นั้นมาก  แต่ทันใดนั้นเองบนใบหน้าของเด็กก็แสดงออกถึงความฉงน
สนเท่ห์ขึ้นมา หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง  เด็กคนนั้นก็ถามช่างทำอาวุธว่า
       “ท่านเพิ่งพูดหยกๆ ว่าหอกของท่านเป็นหอกที่คมที่สุดในแผ่นดิน
ไม่มีอะไรที่มันแทงไม่ทะลุใช่ไหม”

       ช่างทำอาวุธตอบว่า “เออ....”
        เด็กถามต่อด้วยสีหน้าที่แสดงความสงสัยว่า “ผมหมายความว่า ถ้าใช้หอกของท่าน
แทงโล่ของท่าน  ผลลัพท์จะเป็นอย่างไร”


       ผู้คนที่รุมล้อมอยู่ฟังแล้วต่างก็หัวเราะกันอย่างครื้นเครง ช่างทำอาวุธคนนั้น
อายจนหน้าแดง หูแดง พูดอะไรไม่ออกแม้แต่คำเดียว



         




   


       สังคมในสมัยนี้คนที่ชอบพูดจาอะไรเกินความเป็นจริงมีเยอะ เราควรฟังอย่างมีสติ
พิจารณาให้รอบคอบ อย่าคล้อยไปตามคำโฆษณา การรับฟังข่าวสารใดๆก็ควรตรวจสอบ
ให้แน่นอนเสียก่อน มิเช่นนั้นอาจจะตกเป็นเหยื่อของข่าวสาร
      
        แต่ถ้าเราเสพข่าวสารอย่างชาญฉลาด  จะทำให้เราสามารถเปิดหน้ากากผู้ที่ให้ข่าวสาร
เกินความเป็นจริงได้ จนเขาเหล่านั้นต้องกลับมาพิจารณาตนเองใหม่.....