วันนี้จะมาแชร์ประสบการณ์ในที่ทำงาน ที่ทำเราอึดอัด ทำตัวไม่ถูกค่ะ..
ก่อนอื่นขอบอกก่อนนะคะว่าเราพึ่งจบ และพึ่งเริ่มงานได้ 1  อาทิตย์ ทำในตำแหน่งธุรการ งานด้านเอกสารทั่วไปและควบตำแหน่งเลขาฯด้วย
เพราะงานเราคือต้องรายงานความเคลื่อนไหวของพนักงานทุกคนในร้านให้เจ้านายรู้ โดยการส่งไลน์ ทุกๆ 10 นาที (เจ้านายไม่ได้อยู่ที่ร้าน แต่อยู่ กทม)
ซึ่งเป็นร้านขายอุปกรณ์ไฟฟ้า รับซ่อมไฟฟ้าทั่วไปค่ะ(อยู่ต่างจังหวัด โซนอีสาน)  วันแรกที่เราไปเริ่มงาน เรารู้สึกตื่นเต้นมาก ที่จะได้พบเจอสังคมใหม่
และเรียนรู้งานใหม่ที่เราไม่เคยทำมาก่อน ร้านที่เราทำงานจะมีพี่ที่เป็นพนักงานเก่าที่ทำงานมานานแล้ว 3 คนค่ะ คนแรก เป็นเสมียน เป็นผู้หญิง
อายุประมาณ 27-30 ปี และพี่ผู้ชายเป็นช่างซ่อมประจำร้าน เป็นผู้ชาย 2 คน แล้วก็มีน้องๆฝึกงาน อีก 4 คนคือในฐานะที่เราพึ่งเริ่มทำงาน
เราก็อยากจะคุยกับพี่ๆ แต่เหมือนเค้าจะไม่อยากมีปฏิสัมพันธ์ใดๆกับเราเลย แม้แต่ชื่อ พี่เค้ายังไม่ถามเลยค่ะ ว่าเราชื่ออะไร
เราก็เลย เออ ไม่เป็นไรเราเลยแนะนำตัวเองว่า หนูชื่อส้มนะคะ(นามสมมติ)  และนี่คือข้อมูลที่เราได้ให้พี่เค้าค่ะ ไม่มีการถามว่า เราจบจากไหน เป็นคนที่ไหน
คือแบบไม่อยากทำความรู้จักเราเลยค่ะ  
เราก็เกร็งๆ ทำตัวไม่ถูก จึงชวนหาหัวข้อชวนพี่เค้าคุย เลยถามพี่เค้าไปว่า
พี่คะ ที่ทำงานเรามีสวัสดิการอะไรให้บ้างอ่ะคะ คำตอบที่ได้คือ..." น้องอยากรู้อะไรก็ถามเจ้านายเลยค่าาาา" น้ำเสียงนี่แบบกระแทกมากอ่ะ
เรานี่เหวอ-เลยค่ะ  คือพนักผู้หญิงก็มีอยู่แค่ 2 คน คือถ้าเราไม่คุยกับเค้า ก็คงไม่มีใครคุยด้วยแล้วค่ะ
คือเรางงมาก ถ้าปกติ มีพนง.มาใหม่ ก็น่าจะมีการชวนคุย อย่างน้อยๆก็ถามข้อมูลพื้นฐานบ้าง ว่าเราเป็นคนจ.ไร บ้านอยู่ไหน จบอะไรมา
แต่นี่คือ ไม่มีการพูดคุยใดๆเลยค่ะ นอกจากเราจะถามเรื่องงาน บางทีเราถามเรื่องงานเค้ายังไม่ค่อยอยากตอบเราเลย
.....จุดพีค มันอยู่ตรงที่ พี่ๆช่างซ่อมแกออกไปซ่อมเครื่องซักผ้าที่บ้านลูกค้า แล้วขากลับเข้ามาแกได้มะม่วงมาถุงใหญ่มาก
พอมาถึง พี่ช่างแกก็ไปแบ่งกับพี่เสมียนกันสองคน เสร็จแล้วพี่ช่างซ่อมแกก็ปลอกกินกับน้องๆฝึกงาน  ส่วนพี่เสมียนแกก็ไปนั่งกินคนเดียวข้างหลังร้าน
โดยไม่มีการเอ่ยชวนใดๆทั้งสิ้น ส่วนเราหรอคะ นั่งเอ๋อออยู่คนเดียว ที่จิงก็ไม่ได้อยากกินอะไรมากมายหรอกค่ะ แต่คือการชวนมันก็เป็นมารยาทพื้นฐานมั้ยอ่ะ
คือแบบอย่างน้อยก็น่าจะ น้องๆกินมะม่วงมั้ย แค่นี้ก็ได้ เราทำตัวไม่ถูกเลยค่ะ ได้แต่นั่งเอ๋อออยู่คนเดียว
....จุดพีคต่อมา คือพี่ช่างแกออกไปข้างซ่อม และกลับเข้ามาร้านพร้อมกับโค้ก 4 ขวด แล้วคือวันนี้มาทำงานกัน 5 คน รวมเรา
พอพี่ช่างแกเอาโค้กมาตั้ง ทุกคนก็เดินไปหยิบคนละขวดอัติโนมัติ โดยที่เราได้แต่นั่งมองตาปริบๆ
เราก็ได้แต่คิดว่า เอออ.สงสัยเค้าฝากกันซื้อมั้ง แต่พอคิดไปคิดมา ถ้าฝากซื้อจะกินโค้กเหมือนกันทุกคนเลยหรอ
แล้วคือถ้าฝากซื้อพี่แกก็จะไม่ถามเราสักหน่อยหรอ น้องๆพี่จะออกไปข้างนอก ฝากซื้ออะไรมั้ย คือไม่มีค่ะ
ทุกวันนี้ เราก็ได้แต่ทำหน้าที่ของตัวเองให้เต็มที่ตามหน้าที่ของเรา เที่ยงก็ไปกินข้าว 17.30 ก็กลับบ้าน เราพยายามไม่ใส่ใจกับเรื่องพวกนี้ค่ะ
ถ้าไม่ทำให้งานเราเดือดร้อน เราก็ต่างคนต่างอยู่แบบนี้ได้ ถึงแม้จะอึดอัดบ้างก็เถอะ
แต่จนถึงปัจจุบัน 1 อาทิตย์แล้ว เราก็ยังคงไม่เข้าใจอยู่ดีแหละค่ะ ว่าทำไมพวกพี่เค้าถึงตั้งแง่กับเรา เราไม่สามารถหาเหตุผลได้เลยค่ะ
เพราะเราไม่เคยรู้จักกับพวกพี่เค้ามาก่อน ไม่เข้าใจว่าที่แกทำแบบนี้เพื่ออะไร กดดันเราทางอ้อมรึป่าว เพราะพี่เจ้าของแกก็เคยบอกว่า
ตำแหน่งเราคนก่อนหน้านี้ บางคนก็มาทำ 1 เดือนก็ออก บางคนก็ไม่ถึงเดือน เราก็ได้แต่คิดว่าถ้าไม่สุดๆจิงๆ หรือถ้าได้งานใหม่ที่ดีกว่าเราก็คงจะออกค่ะ

เพื่อนๆเคยมีประสบการณ์เพื่อนร่วมงานที่แปลกๆ พีคๆ แบบอื่นกันบ้างมั้ยคะ แล้วมีวิธีการรับมือ หรือทำใจกันอย่างไรบ้าง
ปล. ขอโทดถ้าหากพิมพ์แล้วทำให้งง อาจจะดูเหมือนเป็นการระบายมากกว่า มันอึดอัดจิงๆค่ะ การที่เราไปทำงาน แต่เหมือนเราไปนั่งอยู่คนเดียว
ไม่มีใครคุยด้วย
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ ชีวิตไม่สิ้นก็ต้องดิ้นกันไปอ่ะเนอะ