เรากำลังขึ้นปี2ค่ะ แต่เรายุหอเดียวกับแฟนตั้งแต่เข้ามหาลัยแล้วแต่แม่คิดว่าเราอยู่คนเดียว เพราะเราก้บอกแม่ไปแบบนั้นด้วย แต่จริงๆเราอยู่กับแฟนค่ะ หลายคนที่อ่านคงกำลังด่าเราในใจ แต่เราจะอธิบายนะคะว่า จริงๆตอนแรกไม่ได้มีเจตนามาอยู่หอด้วยกันแต่วันที่สมัครเรียนเรามีหอแล้วแต่แฟนเราไม่มีเราเลยให้แฟนยุด้วยจากนั้นก้เลยอยู่ด้วยกันยาวเลยค่ะ เพราะอะไรก็ไม่รุ้เหมือนกัน เราไม่เคยยุหอคนเดียวเรามีเค้าแล้วเรารุ้สึกปลอดภัยประมาณนี้ค่ะ แล้วเราก้ช่วยกันเรียน ได้เกรดไม่ต่ำกว่า3.6ตลอดค่ะ ส่วนแฟนเราได้ 3.8 3.9ทุกเทอม แต่แม่เราเขาคงรับไม่ได้ เพราะเราเคยมีปมที่แย่ที่สุดในชีวิต คือเราเคยพาแฟนเข้าบ้านโดยที่แม่ไม่รุ้แล้ววันนึงแม่จับได้แม่เลยผิดหวังในตัวเราแล้วแม่ก้เริ่มเปลี่ยนไป แล้วเปนอะไรที่เราอายที่สุดในชีวิต ทุกคนรังเกียจเรา เปนตราบาปจนเราอยากฆ่าตัวตายมาก แต่เพราะแฟนคนนี้ทำให้เราหยุดความคิด เค้าทั้งให้กำลังใจเราในทุกๆเรื่อง ช่วยเหลือเราทุกอย่าง ในขณะที่ตอนนี้เรากับแม่ไม่เหมือนเดิมแล้ว เราเข้าใจแม่เรามากเพราะเปนใครก้คงรับไม่ได้อย่างมากๆๆๆ เราสำนึกผิดทุกอย่าง แต่ก้มีเรื่องให้แม่ต้องทุกข์อีก คือเราแอบพาแฟนมายุหอด้วยกันนี่แหล่ะ ถามว่าเราอยากให้เขาอยู่ไหม อยากมากค้ะเราไม่กล้าที่จะยุหอคนเดียว เรารุสึกไม่ปลอดภัย แล้วเรื่องเรียนเรา พอเรามีแฟนคนนี้เขาช่วยกระตุ้นทุกอย่างเราขี้เกียจเขาก้กระตุ้นให้เราขยัน เกรดจากที่เคยได้น้อยก้ได้มากขึ้นเรื่อยๆ เราผิดไหมที่อยากจะยุกับเขา เราควรทำไงต่อไป เราสองคนไม่ใช่วัยรุ่นใจแตกนะคะ รุ้เรื่องการป้องกันอะไรทุกอย่าง แล้วก้ไม่มักง่ายด้วย บอกหน่อยค่ะเราควรทำไงดี