ตอนนี้เรากำลังตั้งครรภ์ได้3 เดือนค่ะ แต่เรารู้สึกเศร้าๆ กับบุคคลรอบข้าง เลยขอระบายความเศร้าความห่อเหี่ยวนิดนึงค่ะ

เราเริ่มรู้ตัวว่าตั้งครรภ์เมื่อเดือนที่ผ่านมา พอดีจากที่เคยประจำเดือนมาสม่ำเสมอ แต่พอไม่มาก็เลยตรวจ เลยทราบเร็วว่าตั้งท้อง เรากับแฟนก็ดีใจนะคะ เพราะอายุทั้ง2คน เลยเลข3มาแล้ว ถ้ามากไปกว่านี้ก็กลัวเรื่องปัญหาคุณแม่ตั้งครรภ์ตอนอายุมาก แต่เราทั้งคู่ยังไม่ได้จัดงานแต่งงานเลยค่ะ ครอบครัว เพื่อนสนิท เพื่อนที่ทำงาน รู้ว่าเราคบๆกันอยู่ แต่ก็ยังไม่ได้แต่งงานกันให้ทุกๆคนรับรู้แค่นั้น
เรา2คนตั้งใจเก็บเงินซื้อบ้าน ให้เรียบร้อยก่อนที่จะแต่งงาน มีลูก แต่ลูกดันมาก่อน ก็ไม่เป็นไร สำหรับเรากับแฟนไม่ซีเรียสเรื่องงานแต่งเลย อยากเก็บเงินไว้เรื่องบ้านมากกว่า

แต่พอเราได้บอกเรื่องนี้กับหลายๆคน เพื่อนสนิท เพื่อนที่ทำงาน หลายคนที่อึ้งๆ คิดว่าโกหก อำ แต่ที่รู้สึกแย่ที่สุดคือ คำพูดที่บอกว่า 'ทำไมไม่ป้องกัน'

รู้สึกหน้าชาๆ เหมือนเราทำผิดร้ายแรง หัวใจมันฟีบไปเลย

พอเราไปแจ้งกับเพื่อนร่วมงานให้ทราบ เพราะอาจจะต้องลางานไปพบหมอ และงานของเราต้องมีการทำงานล่วงเวลาถึงช่วงดึกๆ และช่วงเช้ามืด ก็เลยต้องแจ้งหลายๆฝ่ายว่าเราไม่สามารถทำงานเยอะเหมือนเดิมได้แล้ว ช่วงตั้งครรภ์อ่อนๆ ขอเลี่ยงงานหนักๆก่อน กลัวมีผลกระทบ

ที่ทำงานก็ดูเฉยๆมาก ไม่มีคำยินดีมาเลย แค่รับฟังคำขอของเรา

รู้สึกแย่ๆ ที่เรากำลังจะมีสิ่งวิเศษเกิดขึ้นกับเรา แต่ไม่มีใครยินดีกับเรา

มีเพื่อนบางคนที่ทราบข่าวก็มาแสดงความยินดีนะคะ ไม่ใช่ไม่มีเลย แต่ประมาณ20% จากทั้งหมด

พยายามคิดในแง่ดี อย่างน้อยแฟนก็เอาใจใส่ รักเรามากขึ้นกว่าเดิม ยังมีเพื่อนที่คอยยินดีกับเรา คอยถามว่าแพ้ท้องมั้ย อยากกินอะไรมั้ย

ส่วนครอบครัว ตอนนี้ยังไม่มีใครรู้ กังวลเรื่องงานแต่งยังไม่ได้จัด แต่ท้องก่อน เฮ้ออออออ

ขอกำลังใจจากเพื่อนๆพันทิปหน่อยนะคะ ไม่รู้ว่าฮอร์โมนมาทำให้เราห่อเหี่ยวรึเปล่า พยายามร่าเริง แต่มันได้แค่บางช่วง พออยู่คนเดียวก็คิดมากอีกแล้ว