ติดตามดูถ่ายทอดสดเมื่อคืน ตอนฟังเพลงจดหมายฉบับสุดท้าย น้ำตาซึมตามเลย อาจจะไม่ลูกทุ่งจ๋า
แต่ได้ฟีล ได้อารมณ์เต็มๆ เสียงมีความหวานปนเศร้า ลูกเอื้อนลูกคอ แบบสั่นใจคนฟังอย่างเรามาก

"...ไม่มีแม้คำวอน โฉมบังอรให้มันกินแหนง..." น้ำตามาเลย

"นี่แหละเป็นฉบับสุดท้าย จะไม่ขอวุ่นวายตามสบายเถิดนงพงา ไม่มีอะไรมอบให้ในวันวิวาห์
ขอให้โชคดีเถิดหนา ขออำลาเธอด้วยเสียงเพลง"

จุดเด่นของทุเรียนที่สำคัญในทุกๆเพลง คือ  การเข้าถึงอารมณ์เพลง มีอินเนอร์ดีมาก
สามารถทำให้คนฟังรู้สึกไปตามเพลงเลย สงสารผู้ชายคนนั้นสุดๆ น้ำตาซึมเลย

เช้ามาเปิดฟัง Youtube วนไป ทั้งเศร้า ทั้งอิ่มใจ
ขอขอบคุณหน้ากากทุเรียนที่เลือกเพลงลูกทุ่งมาร้องให้ฟัง สุดยอดมากๆ