เวลาไปเดินห้าง ไปไหนมาไหน หรือเดินตลาดหรือที่ไหนก็แล้วแต่ที่มีผู้คน ก็ชอบสอดส่องมองไปเรื่อย และประเด็นคือมันจะชอบไปจะเอ๋กับสายตาคู่นึงของคนๆนึงสักคนที่มองมาที่เราพอดี ตัวผมค่อนข้างจะหยิ่งในศักดิ์ศรี ไม่อยากหลบสายตาก็จ้องกลับแบบไม่กะพริบตาแล้วทำหน้านิ่งขรึมๆโหดๆจนกว่าเค้าจะหลบสายตาไปเอง เพราะถ้าเกิดเรากะพริบตาหรือหลบสายตาคือแปลว่าเราแพ้(อันนี้ตั้งกฏขึ้นมาเอง) บางทีคนที่ผมไฝว้สายตาด้วยไม่ยอมหลบสายตาสักทีก็มองอย่างงั้นแหละ บางทีเดินผ่านไปแล้วต้องแหงนหลังกลับไปมองหน้ามันเพราะว่าเราไม่อยากแพ้ ถือว่าเป็นโรคจิตชนิดหนึ่งไหมครับแบบนี้ ทุกวันนี้ก็ยังไม่หายเป็นทุกทีเวลาไปนอกบ้าน ทั้งหญิงทั้งชาย แต่จากประสบการณ์ผู้หญิงจะหลบสายตาเร็วกว่าผู้ชาย ของผู้ชายบางทีมันไม่ยอมละสายตา ผมก็หาที่นั่งตรงแถวนั้นแหละแล้วก็จ้องจนเขาเดินหนีไป ไม่เข้าใจตัวเอง แต่โครตเสียเวลาชีวิตเลย บางทีก็มีคนจะเข้ามาต่อยแต่ก็ยังไม่หาย