จริงๆแล้วมันอยู่ที่การเลี้ยงดูของคนอุปการะหรือเปล่า
ทำไมละครไทยชอบให้บทเลวๆ อกตัญญูกับเหล่าลูกเลี้ยงจัง
เหมือนว่าคู่อุปการะ พ่อแม่บุญธรรมดีเลิศประเสริฐศรี แต่มีลูกเลี้ยงเลวอกตัญญูสุดๆ
แล้วพอลูกจริงๆโผล่มานี่แสนจะดี อย่างในกรณีที่ลูกจริงๆโดนสลับตัวไปอีก
ไม่ว่าจะไปอยู่กับครอบครัวไม่ดี เลี้ยงทิ้งขว้างแค่ไหนแต่เด็กดีเหลือเกินดีไปหมด
แต่ไอ้ลูกเลี้ยงที่เลี้ยงมาอย่างดี ได้รับการอบรมบ่มนิสัยโดยพ่อแม่บุญธรรม พ่อแม่ไม่แท้ประเสริฐศรีนี่ หาดีไม่ได้

คือ มันสงสัย สังเกตมานานแล้วเหมือนกัน ละครไทยทำไมมีค่านิยมแบบนี้
ทั้งที่ส่วนตัวเอง มีญาติลูกพี่ลูกน้องคนหนึ่งด้วยที่เป็นลูกไม่แท้ แต่ว่าเค้าก็ออกจะดีมาก
ไม่ได้ดีเว่อร์อะไรนะ แต่เหมือนคนปกติแหละ กตัญญู รักพ่อแม่บุญธรรม เหมือนพี่น้องที่เป็นลูกแท้ๆของเค้าเลย
แล้วก็มีเพื่อน มีคนรู้จักสองสามคนที่เป็นลูกบุญธรรมเหมือนกัน ทุกคนก็นิสัยดีปกติทั้งนั้น

แต่ละครชอบสร้างค่านิยมแบบนั้น
ทำลายภาพลักษณ์เหล่าลูกเลี้ยงกันจัง
และก็ชอบยัดเยียดค่านิยมแบบ เอาลูกเค้ามาเลี้ยงเอาเมี่ยงเค้ามาอม
ยังเคยได้ยินคนรู้จักคิดจะเอาเด็กมาเลี้ยงเพราะไม่มีลูก แต่โดนป้าๆญาติบางคนมาเบรคด้วยประโยคเนี้ย รู้สึกไร้สาระ ไม่แฟร์จังเลย
โดยเฉพาะบทละครไทยที่มักจะเป็นไปแบบเลี้ยงดูมาอย่างดี อบรมอย่างดีแล้วยังเลวได้นี่แหละ
พอลูกแท้ๆมา โอ้ว.. ถูกเลี้ยงมาจากครอบครัวแย่ๆแค่ไหนก็ดีแสนดีเหลือเกิน