เป็นเรื่องที่เป็นประเด็นมากๆ สำหรับการประกาศให้บุคคลที่ไม่ได้เรียนคุรุศาสตร์ หรือ ศึกษาศาสตร์ สามารถสอบบรรจุครูผู้ช่วยได้ จึงเกิดประเด็นดราม่ามากมาย ทั้งฝ่ายของคนที่เรียนตรงสาย และคนที่เรียนสายอื่นๆด้วย ซึ่งในมุมมองส่วนตัวของผมนะครับ ถ้ามองในมุมคนที่เรียนมาตรงสายก็เห็นใจว่าเราอุตส่าเรียนมาตั้ง5ปี แต่ต้องมาแข่งกับคนอื่นๆที่เรียนนอกสาย แต่เมื่อมองในอีกมุมหนึ่ง ผมกลับมองว่า เหตุผลที่คนแรียนตรงสายยกมาว่า เราต้องเรียนจริยธรรม เรียนจัดการสอน เรียนอะไรต่างๆมากมาย ซึ่งผมมองว่า การเรียนเหล่านั้นสามารถพัฒนาจิตใจคนคนหนึ่งได้ขนาดไหน ทำไมยังเห็นข่าวเสียๆหายๆของครูอยู่ประจำ ประเด็นไม่ได้อยู่ที่คุณเรียนมา แต่มันอยู่ที่กมลสันดานของคนคนนั้นหรือไม่? ความเป็นครูไม่จำเป็นต้องได้เรียนสิ่งเหล่านั้นเสมอไปไหม? ถ้าจะบอกว่าคนไม่ได้เรียนด้านนี้จะสอนเด็กยังไง แล้วทำไม? เด็กส่วนใหญ่ถึงยังเลือกไปเรียนพิเศษกับคนที่ไม่ได้จบครูมาตามสถาบันติวต่างๆหล่ะ ผมมองในข้อดีคือ การออกกฏระเบียบแบบนี้ อาจจะช่วยพัฒนาระบบการศึกษาของไทย ให้ดีขึ้นก็ได้ คือถ้าคุณแก่งจริง ดีจริง คุณจะมากลัวคนที่ไม่ได้เรียนตรงสายจะมาแย่งตำแหน่งคุณทำไม เหมือนเป็นการกระตุ้นให้คนที่เรียนครู จักต้องพัฒนาตัวเองเพื่อให้ตัวเองได้บรรจุมากกว่าเดิมหรือไม่? จากการแข่งขันที่เพิ่มมากขึ้น ผลที่ตามมาคือ ได้ครูที่มีคุณภาพ ส่งผลให้ระบบการศึกษา พัฒนาดีขึ้น ใช่ไหม? ฝากให้คิดครับ.