ผมตัดสินใจเล่าเรื่องราวนี้เพราะมันคงจะฝังใจผมไปอีกนาน กับความรักที่แม้แต่ตัวผมเองก็ไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นได้ เพราะมันเกิดมาจากการที่ผมไปเล่นเกมที่เค้าฮิต ๆ กัน นั่นก็คือ เกมโปเกม่อน โก .....
ใช่ครับมันคือเกมที่ต้องออกไปตามหาโปเกม่อนตามที่ต่าง ๆ จับม่อนให้ครบแล้วสะสมม่อนพัฒนาม่อนเพื่อไปตียิมตามจุดต่าง ๆ สนุกสนานกันไป สำหรับผม ผมก็ตั้งใจไปหาความสนุกจากเกมนี้ตามที่หลาย ๆ คนต้องการ แต่ผมก็ไม่เคยนึกว่า เพราะจากเกมนี้ มันทำให้ผมอกหัก ปวดหัวใจ มีน้ำตามาจนถึงทุกวันนี้ และก็ไม่รู้ว่ามันจะอีกยาวนานเท่าไหร่
ผมทำงานอยู่ในสถานศึกษาแห่งนึงในภาคเหนือตอนล่าง เป็นงานออฟฟิตครับ ไม่ใช่อาจารย์และที่สำคัญผมเป็น “เกย์” ที่เฉพาะเพื่อนสนิทกันจะทราบดี แต่คนภายนอกก็จะไม่ทราบ เพราะผมก็ดำรงชีวิตทั่วไปไม่แต่งหญิง ไม่ทาแป้ง ดูจะแมน ๆ เสียด้วยซ้ำ อายุผมก็ 36 แล้ว มีแฟนที่อายุแก่กว่า 12 ปี ซึ่งก็คบกันมา 9 ปีได้ ความรักของผมกับแฟน ก็เรื่อย ๆ ไม่หวือหวาอะไร ดูจะอยู่เป็นเพื่อนกันไปมากกว่า ซึ่งมันก็ไม่ได้มีอะไร
จนผมมารู้จักกับเกมโปเกม่อน ผมเลยอยากลองเล่นดู เห็นเด็ก ๆ เล่นกันเราก็อยากเล่นบ้าง เผื่อจะได้มีเรื่องไปพูดคุยกับเด็กๆ (งานผมต้องประสานงานกับเด็ก ๆ ตลอด) ตอนเล่นตอนแรก ก็เล่นไปเรื่อยครับ ไม่หวือหวา จนไปเจอเพื่อนในที่ทำงานเค้าเล่นกัน แล้วเค้าก็ชวนว่าเข้าไปล่าม่อนในตัวเมืองสิ ม่อนเยอะ คนเล่นก็เยอะ สนุกดีไม่เหงา ผมก็ลองไปครับ (ที่ทำงานผมกับที่พักผมอยู่ห่างจากตัวเมือง 16กิโลครับ) แรก ๆ ผมก็เข้าไปกับน้องผู้หญิงคนนึง ซึ่งก็เล่นเหมือนกัน เราไปยัง “ฐาน” คือจุดรวมตัวของนักเล่นโปเกม่อนครับ จะอยู่ที่สวนสาธารณะริมแม่น้ำ ตื่นตาตื่นใจมากครับ มีคนมารวมตัวกันเล่น 20-30 คนได้ สนุกครับ สนุกมากเลย มีเพื่อนเล่นเยอะมาก เวลามีม่อนตัวไหนเกิดที่ไหน เค้าก็จะแจ้งจะบอกกัน มีคนคอยขี่มอเตอร์ไซต์ลาดตระเวณและแจ้งมาในไลน์กลุ่ม เราก็พากันขี่มอเตอร์ไซต์ออกไปกันเป็นกลุ่มใหญ่ เรียกได้ว่าเป็นแก๊งค์เลยครับ เล่นอยู่พักนึง น้องผู้หญิงที่ไปกับผมก็ท้อ เพราะต้องเดินทางไกล ผมเลยเริ่มออกมาเล่นคนเดียว บางวันก็เอามอเตอร์ไซต์ขับเข้าไป บางวันก็เอารถยนต์เข้าไป แต่การเอารถยนต์เข้าไปบางครั้งมันก็ล่าลำบาก เข้าตรอกซอกซอยต่าง ๆ ลำบาก เลยต้องมีการซ้อนท้ายรถคนอื่นไปล่าแทน ซึ่งเรื่องราวของผมก็เกิดจากตรงนี้ล่ะครับ การที่ต้องไปซ้อนท้ายมอเตอร์ไซต์ผู้ชายคนหนึ่ง ที่จะเข้ามามีผลต่อจิตใจของผมในเวลาต่อมา...........
ผมดันไปรักเพื่อนที่เล่นโปเกม่อนโกด้วยกันครับ แต่เค้าดันมีลูกเมียแล้ว
ใช่ครับมันคือเกมที่ต้องออกไปตามหาโปเกม่อนตามที่ต่าง ๆ จับม่อนให้ครบแล้วสะสมม่อนพัฒนาม่อนเพื่อไปตียิมตามจุดต่าง ๆ สนุกสนานกันไป สำหรับผม ผมก็ตั้งใจไปหาความสนุกจากเกมนี้ตามที่หลาย ๆ คนต้องการ แต่ผมก็ไม่เคยนึกว่า เพราะจากเกมนี้ มันทำให้ผมอกหัก ปวดหัวใจ มีน้ำตามาจนถึงทุกวันนี้ และก็ไม่รู้ว่ามันจะอีกยาวนานเท่าไหร่
ผมทำงานอยู่ในสถานศึกษาแห่งนึงในภาคเหนือตอนล่าง เป็นงานออฟฟิตครับ ไม่ใช่อาจารย์และที่สำคัญผมเป็น “เกย์” ที่เฉพาะเพื่อนสนิทกันจะทราบดี แต่คนภายนอกก็จะไม่ทราบ เพราะผมก็ดำรงชีวิตทั่วไปไม่แต่งหญิง ไม่ทาแป้ง ดูจะแมน ๆ เสียด้วยซ้ำ อายุผมก็ 36 แล้ว มีแฟนที่อายุแก่กว่า 12 ปี ซึ่งก็คบกันมา 9 ปีได้ ความรักของผมกับแฟน ก็เรื่อย ๆ ไม่หวือหวาอะไร ดูจะอยู่เป็นเพื่อนกันไปมากกว่า ซึ่งมันก็ไม่ได้มีอะไร
จนผมมารู้จักกับเกมโปเกม่อน ผมเลยอยากลองเล่นดู เห็นเด็ก ๆ เล่นกันเราก็อยากเล่นบ้าง เผื่อจะได้มีเรื่องไปพูดคุยกับเด็กๆ (งานผมต้องประสานงานกับเด็ก ๆ ตลอด) ตอนเล่นตอนแรก ก็เล่นไปเรื่อยครับ ไม่หวือหวา จนไปเจอเพื่อนในที่ทำงานเค้าเล่นกัน แล้วเค้าก็ชวนว่าเข้าไปล่าม่อนในตัวเมืองสิ ม่อนเยอะ คนเล่นก็เยอะ สนุกดีไม่เหงา ผมก็ลองไปครับ (ที่ทำงานผมกับที่พักผมอยู่ห่างจากตัวเมือง 16กิโลครับ) แรก ๆ ผมก็เข้าไปกับน้องผู้หญิงคนนึง ซึ่งก็เล่นเหมือนกัน เราไปยัง “ฐาน” คือจุดรวมตัวของนักเล่นโปเกม่อนครับ จะอยู่ที่สวนสาธารณะริมแม่น้ำ ตื่นตาตื่นใจมากครับ มีคนมารวมตัวกันเล่น 20-30 คนได้ สนุกครับ สนุกมากเลย มีเพื่อนเล่นเยอะมาก เวลามีม่อนตัวไหนเกิดที่ไหน เค้าก็จะแจ้งจะบอกกัน มีคนคอยขี่มอเตอร์ไซต์ลาดตระเวณและแจ้งมาในไลน์กลุ่ม เราก็พากันขี่มอเตอร์ไซต์ออกไปกันเป็นกลุ่มใหญ่ เรียกได้ว่าเป็นแก๊งค์เลยครับ เล่นอยู่พักนึง น้องผู้หญิงที่ไปกับผมก็ท้อ เพราะต้องเดินทางไกล ผมเลยเริ่มออกมาเล่นคนเดียว บางวันก็เอามอเตอร์ไซต์ขับเข้าไป บางวันก็เอารถยนต์เข้าไป แต่การเอารถยนต์เข้าไปบางครั้งมันก็ล่าลำบาก เข้าตรอกซอกซอยต่าง ๆ ลำบาก เลยต้องมีการซ้อนท้ายรถคนอื่นไปล่าแทน ซึ่งเรื่องราวของผมก็เกิดจากตรงนี้ล่ะครับ การที่ต้องไปซ้อนท้ายมอเตอร์ไซต์ผู้ชายคนหนึ่ง ที่จะเข้ามามีผลต่อจิตใจของผมในเวลาต่อมา...........