ดราก้อนบอลจริงๆแล้วเนื้อเรื่องมันลุ่มลึกมากนะครับ การต่อสู้ก็มีชิงไหวชิงพริบตลอด สังเกตว่าที่พวกตัวละครฝึกๆปั้นพลังกันมาก่อนสู้ พอมาถึงตอนสู้จริงๆ พวกบทพิชิตมักเป็นการใช้ทริคผสมผสานทั้งนั้น แล้วลูกเล่นพื้นๆก็ยังงัดมาใช้ในการต่อสู้ระดับบอสได้ตลอด แต่มีการนำเสนอที่ดูอิน คือมันไม่ต้องมีช่องคำพูดบรรยายอะไร เน้นภาพและการตัดต่อให้คนดูซึมซับเอง


อย่างมุกวงแหวนพลังของฟรีสเซอร์ที่ใช้มาสองอัน แล้วโกคูเล่นทริคกับจังหวะนิดหน่อย ก็กลายเป็นฟรีสเซอร์โดนวงแหวนตัวเองตัดร่างขาด คือไอ้มุกคาดไม่ถึงและดูเบสิกแบบนี้ เป็นการ์ตูนเรื่องอื่นเขาอาจจะไม่กล้าเอามาใช้ในฉากสู้ระดับบอส แต่โทริยามะกล้ามาก


หรือมุกวาร์ปไปยิงพลังเต่าต่อหน้าเซลล์ เชื่อไหมว่ามุกนี้ดราก้อนบอลคือเรื่องแรกเลยที่นำเสนอ ในการให้ตัวเอกวาร์เข้าไปใช้ไม้ตายใส่บอสแบบนั้น


มุกรวมพลังบอลเก็งกิ ก่อนหน้าดราก้อนบอลมีมุกรวมพลังจากเพื่อนไม่อัดบอสก็จริง แต่ไอ้ที่เอามารวมจนเป็นลูกพลังแล้วซัดเป็นท่าไม้ตายแบบนั้น ดราก้อนบอลก็เริ่มเรื่องแรกครับ


พวกศึกประลองชิงเจ้ายุทธจักร ดราก้อนบอลก็เริ่มเรื่องแรก แถมกล้าให้พระเอกแพ้นัดชิงถึงสองครั้ง

มุกดันตัวลูกอย่างโกฮังมาเป็นตัวเผด็จศึกบอสแทนในภาคเซลล์ ดราก้อนบอลก็เรื่องแรกเลย สมัยนั้นแทบไม่มีใครเดาออกเลยว่าเรื่องมันจะเดินมาทำนองนั้น คนอ่านส่วนใหญ่คิดแค่ว่าต้องโกคูเท่านั้นที่จะปราบบอสได้


และอีกเพียบ ที่ดราก้อนบอลเป็นคนเริ่ม จะว่าไปโทริยามะแกเป็นเจ้าพ่อหักมุมยุคแรกๆเลยก็ว่าได้

ที่แน่ๆฉากต่อสู้ dragonball  ดีกว่า 3 เรื่องที่ว่ามาแน่ครับ ฉากต่อสู้กันจะค่อนข้าง simple เข้าใจง่าย ดูแล้วอิน ความรู้สึกเหมือนเราอยู่ตรงนั้นด้วย อยากทำตาม แต่ 3 เรื่องที่ฉากต่อสู้แรกๆก็โอเคนะครับแต่หลังๆค่อนข้างสเกลใหญ่ ชอบวาดแบบมุมมองสูง เลยทำให้ดูไม่รู้เรื่อง ชอบเอาท่าใหม่ๆมาใช้ตลอดทำให้ไม่ค่อยน่าจดจำเท่าไหร่เพราะท่ามันเยอะเกิน ต่างจากดราก้อนบอลเห็นโงกุนใช้อยู่ 2 ท่าคือพลังคลื่นเต่ากับบอลเก็งกิ แต่ก็ดังกว่าทุกท่ารวมกันของการ์ตูน 3 เรื่องนี้อีก

การ์ตูนสมัยก่อน มันขายได้แต่เฉพาะเด็ก ๆ เป็นส่วนใหญ่เท่านั้นครับ ซึ่งมันแตกต่างจากสมัยนี้ ที่มันสามารถขายได้ทั้งเด็กและผู้ใหญ่
เพราะฉะนั้นคนเป็นนักเขียน ถ้าไม่จำเป็นคงจะไม่ใส่อะไรมา เยอะเกินไป จนเกินความเข้าใจ ของ เด็ก

และตัวดราก้อนบอล Z (ผมนับเฉพาะ ภาค Z นะครับ ไม่นับ Super กับ GT) ถ้าคุณ อ่านมันให้ดี ๆ
มันไม่ใช่ แค่ การ์ตูน ธรรมดา แต่มันคือ ต้นแบบ ของการ์ตูน หลาย ๆ เรื่องในปัจจุบัน อย่างที่หลาย ๆ ท่านได้กล่าวไปแล้ว ยกตัวอย่างให้เห็น ภาพ ชัดขึ้น เช่น
คาแรคเตอร์ แบบพระเอกเก่ง แต่ ซื่อบื้อ ซึ่งพระเอกแนวนี้ ของการ์ตูน มีเพียบ
ตัวร้ายที่เท่ห์ เก่ง กว่าพระเอก
ความเพียรพยามฝึกฝน จนเอาชนะ คนที่แข็งแกร่งกว่า ได้
ตัวร้ายที่กลับใจเป็นคนดี  
การปล่อยพลังด้วยฝ่ามือ
การรวมแรงร่วมใจกัน เอาชนะศัตรู

จาก ที่ยก ตัวอย่างมานี้ จะเห็นได้ชัด ว่า สิ่งต่าง ๆ เหล่านี้ มักเป็น โครงเรื่องของการ์ตูน และภาพยนต์ อื่น ๆ ในปัจจุบันเลย
จริง ๆ มันยังมีอีกเยอะครับ ซึ่งจากที่กล่าวมา ผมก็ไม่แน่ใจเท่าไรนักว่า ดราก้อนบอล เป็นต้นแบบ จริง ๆ ของสิ่งเหล่านี้หรือป่าว
แต่คงไม่มีใครปฎิเสธได้หรอก ว่านักเขียน ในปัจจุบัน คงไม่มีใครที่ไม่เคยอ่าน ดราก้อนบอลมาได้หรอก และคงปฎิเสธไม่ได้ ว่าการ์ตูน
สายบู๊ ต่าง ๆ ในปัจจุบัน มันได้รับอิทธิพล มาจากดราก้อนบอล มาพอสมควร

ผมขอเพิ่มเติมให้อีกนิด ว่าดราก้อนบอล จริง ๆ เนื้อเรื่องมันจะแค่พื้น ๆ ในช่วงแรก ๆ (ตอนโกคูเป็นเด็กเท่านั้น) เพราะอย่างที่ผมบอกไป
ว่าการ์ตุนสมัยก่อนมันคือสร้างไว้ขายเด็ก และตามที่ผมได้เคยอ่านประวัติมา อ.โทริยามา แกก็ ตั้งใจให้ดราก้อนบอล มันเป็นแค่การ์ตุน ธรรมดา ๆ แค่เด็กผู้ชายกับเด็กผู้หญิงตามหาลูกบอลวิเศษกันเท่านั้น อีกทั้ง โครงเรื่อง ก็ยังเอามาจากไซอิ๋วอีกด้วย แต่ด้วยอาจจะเป็นที่ฟ้า บันดาล หรือ มันอาจจะถูกขีดไว้แล้ว จึงมีสิ่ง ต่าง ๆ ที่มาปลุกพรสวรรค์ ของ อ.โทริยาม่าแก เช่น คำดูถูก จาก บก. เรื่องที่ว่ามันเป็นการ์ตูนที่พื้น ๆ ธรรมดา ๆ นั่นเป็นแรงบันดาลใจให้ โทริ แก เริ่มหาอะไรมาใส่ในการ์ตูนของแก มากขึ้น (จริง ๆ ตรงนี้ผมคิดว่าแกคงไม่สนใจแล้วมั้งว่าใครจะอ่านเด็กจะอ่านหรือผู้ใหญ่จะอ่าน แต่แกตั้งใจทำเพื่อลบคำสบประมาทมากกว่า) ซึ่ง ตรงนี้มันประจวบเหมาะพอดีกับ ผู้อ่าน วัยเยาว์ ค่อย ๆ เติบโตขึ้นเรื่อย ๆ ดังนั้น สิ่งที่แกค่อย ๆ ยัดใส่มา มันจึงไม่เกินความเข้าใจของคนที่ติดตามผลงานแก มาแต่ต้น

และเพิ่มเติมอีก นิดจริง ๆ ดราก้อนบอล มีหลาย ๆ เรื่อง ที่สอดแทรกคำสอนอยู่พอสมควรผมจะยกตัวอย่าง ให้เห็นชัด ๆ เลย
1.ไม่มีอะไรได้มาโดยไม่พยายาม ซึ่ง อันนี้ ที่เห็นได้ชัดเลย คือ โกคู ซึ่งกว่ามันจะเก่ง จะเทพ ได้ขนาดนี้ ไม่ใช่มัน กิน ๆ นอน ๆ อยู่บนภูเขา แล้วจะเก่งขึ้นได้ มันตั้งใจ ฝึกฝน เพียรพยามต่าง ๆ จนสามารถพัฒนาฝีมือเป็นอันดับต้น ๆ ของจักรวาลได้

2.อย่าดูถูกคนที่ไม่มีความสามารถ  อันนี้ ที่เห็นได้ชัดเลยคือ ตอนที่ มร.ซาตาน ถูกโกคูช่วยชีวิตไว้และ พาไปยังแดนมหาเทพ ซึ่งตอนนั้น ใคร ๆ ก็มองว่า มร.ซาตานมาเป็นภาระ แต่ผลสุดท้าย มร.ซาตาน คือกุญแจสำคัญ ที่ทำให้โกคูเอาชนะ บูได้ ซึ่ง ตรงนี้ถ้ามองให้ดี ๆ มันเหมือนการสอนเราไปด้วยในตัว ว่าอย่าดูถูกคนที่ต่ำต้อย ด้อยค่าไปกว่า เรา เพราะบางครั้ง เขาอาจจะทำอะไรบางอย่าง ที่เราไม่สามารถที่จะทำได้ ก็ได้  

ผมขอยก เอา คำพูดของน้าต๋อย มาให้ได้ฟังกันแล้วกันครับ ในสมัยก่อน น้าต๋อย แกเคยถูกโจมตีโดยผู้หลักผู้ใหญ่ของบ้านเมือง ว่า กำลังมอมเมาเยาวชนหรอ และ น้าต่อยก็โดนตั้งคำถามว่า เด็กที่ดูการ์ตูน ซึ่งเป็นสื่อมอมเมาไร้สาระ โตขึ้นจะไปเป็นอะไร? ซึ่งน้าต่อยก็ได้ตอบไปเพียงสั้น ๆ ว่าเป็นคนดี... ซึ่งผมว่า 1 ในการ์ตูน ที่มีส่วนช่วยสร้าง ให้เยาวชนเป็นคนดีได้ คือ เรื่องดราก้อนบอล ไม่เชื่อถามแฟน ๆ ดราก้อนบอลดูได้ครับ