คือเราอยู่ในความสัมพันธ์แบบ long distance relationship ค่ะ คือคนที่คุยด้วยเป็นฝรั่ง คุยกันมาหลายเดือนแล้ว skype กันทุกวัน วันนึง 3-4 ชม.ในวันปกติ ส่วนเสาร์อาทิตย์จะ 5 ชม.+ ค่ะ เราพยายามบอกเค้าให้สไกป์น้อยลงเพราะกลัวจะเบื่อแถมเวลาสไกป์นานๆก็รู้สึกไม่มีอะไรจะคุยแล้ว เพราะก็เห็นหน้ากันทุกวัน เค้าก็ยังยืนยันจะสไกป์ บางทีก็ไม่ได้สนใจกัน เหมือนเราก็ทำงานไป เค้าก็ดูทีวีเล่นเกมส์ พอเค้าทำงาน เราก็ทำนู่นทำนี่ไป เท่าที่ดูๆพฤติกรรมมาหลายเดือนก็รู้สึกว่ามันโอเค มีความสุข เวลาทะเลาะเค้าจะง้อตลอด เค้าตามใจแล้วก็แคร์ความรู้สึกเรามากแต่ในหัวเราเอาแต่คิดว่ามันก็แค่ช่วงแรกๆ เดี๋ยวเค้าก็เปลี่ยน เดี๋ยวเค้าก็เบื่อไปเอง เราเอาอดีตแย่ๆที่เราเคยเจอมาตัดสินเค้าซึ่งเราก็รู้ว่ามันไม่แฟร์สำหรับเค้าเพราะเค้าไม่ได้ทำอะไรผิด บางทีเราทะเลาะกันในเรื่องเล็กๆน้อยๆเพราะความงี่เง่าของเราเอง เราเอาแต่ถ้าถ้าถ้า ถ้ามันเป็นแบบนั้นล่ะ ถ้ามันเป็นแบบนี้ล่ะ เค้าก็ต้องมาพูดซ้ำไปซ้ำมา มีใครเคยเจออดีตแย่ๆมาแล้วเอามาตัดสินคนอื่นบ้างมั้ยคะ ควรแก้ยังไงดี เราคิดว่าเรามีความสุขกับตอนนี้ดีแต่ลึกก็ยังทุกข์เพราะคิดว่ายังไงก็ไปไม่รอด เราอยากมีความสุขแบบไม่ต้องเต็มร้อยหรอกค่ะ ขอแค่ 80% ก็พอ
มีใครเคยหวาดกลัวความรักบ้างมั้ยคะ?