ถ้าท้อก็เลิกตามได้ค่ะ พูดจริงๆไม่ได้ประชด
การตามศิลปินควรเป็นความสุขอย่างหนึ่ง ถ้าตามแล้วทุกข์ก็อย่าเลยค่ะ
กดดันทั้งตัวเองทั้งศิลปิน
เรากลับคิดว่าโชคดีมากๆที่ได้มาเป็นแฟนคลับพวกเค้า
เราเคยทำใจนะว่าต้องมีซักวันที่รู้สึกห่างไกลขึ้น แต่เราไม่รู้สึกอย่างนั้นเลย
ยิ่งเค้าดัง เค้ายิ่งพยายามเข้าหาเรา ให้เรารู้สึกว่าเค้าไม่ได้อยู่ห่างไปไหน
ทำงานมาเหนื่อยๆ จะกินข้าวพักผ่อนเลยก็ได้ แต่เค้ากลับเลือกที่จะมาพูดคุย เล่านู่นนี่ให้เราฟัง
มีอีทจินอันนึงที่เราประทับใจมาก ซอกจินบอกว่าจริงๆเค้าทานข้าวไปแล้ว
แต่เห็นว่าไม่ได้อัดอีทจินนาน เค้าเลยต้องทานอีกรอบ (เอ๊ะหรือใช้โอกาสนี้กินเบิ้ล 555)
ไหนจะเพลงที่ทำให้ฟังฟรีๆ สารพัดที่เค้าทำให้
ทุกครั้งที่จัดแฟนไซน์ บังทันไม่เคยแสดงท่าทีว่าเหนื่อยเลย (เล่น)เต็มที่ตลอด
ชอบแฟนแอคครั้งนึงที่ฟคพูดกับยุนกิว่ารู้สึกว่าบังทันอยู่ไกลจนเหมือนจะเอื้อมไม่ถึงแล้ว
ยุนกิเลยจับมือแฟนคนนั้นไว้แล้วพูดว่า ก็เอื้อมถึงแล้วนี่ไง

ทุกวันนี้เราเลยตามแบบไม่กังวลอะไรเลย แค่ได้เห็นเค้าตั้งใจทำงาน ทำเพลงให้คนฟัง
แค่นี้ก็พอใจมากแล้ว เพราะการตั้งใจทำงานคือการเคารพผู้ฟัง
ที่เหลือก็ถือว่าเป็นผลพลอยได้