สวัสดีค่ะ เรามีแฟนที่ต่างศาสนา เค้าอิสลามแต่เราพุทธ และข้อแตกต่างของเรายังมีอีกคือ เรามีลูกติด แต่แฟนเรายังไม่เคยมีครอบครัว เป็นไปได้ยากมากที่ใครจะรับได้ แต่เวลาใครมาคุยกับเรา เราไม่เคยโกหกว่าเราไม่มีลูก เราบอกทุกคนว่าเรามี และแต่ละคนเราคิดว่าที่เข้ามาทำดีคุยดีกับเราเพราะหวังอย่างอื่น ทุกคนที่เข้ามาคุยไปเลิกไป เราไม่คิดไว้แล้วทำให้เราคิดไม่อยากมีครอบครัวอีกเลย เคยผิดหวังกับความคาดหวังไปวันๆและความไม่ชัดเจน จนมาวันนึงเราได้เปิดใจคุยกับคนนึง จากเราเฉยๆกับความรัก เมื่อเค้าเข้ามามันทำให้ความรู้สึกเปลี่ยนไป รุ้สึกดีๆมากขึ้นๆ เค้าทำดีกับเรามากในหลายๆเรื่อง ถึงแม้จะดีบ้างไม่ดีบ้างแต่ก้อมีความสุขทุกครั้งตลอดเวลาที่คุยกัน ตลอดเวลาที่คบกันเราพูดเสมอว่าเรามีลูกแล้วและเค้าก็บอกตลอดว่ารับได้ เราคุยกันไม่นานหรอกแค่ไม่กี่เดือน แต่ความรุ้สึกเราที่มีให้กันเพิ่มขึ้นทุกวัน จนมาวันนึงเราเริ่มไม่แน่ใจว่าเค้าจะรับได้จิงหรอกับสิ่งที่เราเป็น แระเราแค่อยากฟังความรู้สึกจริงๆ เค้าบอกว่ารักเรารักมากเค้าบอกไม่อยากทำแบบนี้ สิ่งที่เค้าพูดมาคือ เค้ากัว"พ่อแม่เค้าและคนที่บ้านรับไม่ได้ที่เค้าเลือกเรากัวรับไม่ได้ทั้งศาสนาและที่เรามีลูกติด" คำนี้น้ำตาไหลจิงๆ เราไม่รู้ว่ามันเป็นข้วอ้างหรืออะไรยังไง แต่เค้าบอกยังรักเราอยู่ เราจะเอาไงต่อไปดี เราควรไปต่อเผื่อเราอาจจะยุ่กันได้หรือหยุดความสัมพันไว้ดีกว่า