สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 7
นักท่องเที่ยวบางจำพวก นิสัยเสีย คิดว่าอยากจะทำอะไรตามใจก็ทำได้ ไม่สนใจว่าจะผิดกฏหมายหรือไม่ หรือไม่แคร์วัฒนธรรมประเพณี
หากเป็นประเทศเคร่ง ๆ เรื่องนี้ เช่น มาเลเซีย (คงไม่ต้องขนาดบรูไนหรือดูไบ) คงไม่กล้า ตำรวจมาจับติดคุกแน่ ๆ
พนักงานก็ไม่รู้กล้วอะไร ควรจะบอกไม่ให้ลองและเชิญให้ออกจากร้านไปถ้าไม่ยอมไปห้องลองเสื้อ
ประเทศที่เจริญแล้วเขาก็ลองเสื้อในที่มิดชิดทั้งนั้น ใครจะมายืนเปลือยหน้าอก ใส่กางเกงในโชว์เสื้อหน้าเคาน์เตอร์
นักท่องเที่ยวแบบนี้ น่ารังเกียจจริง ๆ
ส่วนพนักงานของซาร่านี่ก็ ไม่รู้จะพูดอย่างไรดี ปล่อยให้ลูกค้าทำพฤติกรรมแบบนี้ได้ไง ถ้าไม่กล้าพูดหรือพูดอังกฤษไม่ได้ก็โทรเรียกยามซิ ให้มาเชิญออกไป ประหลาดคนแท้ ยังมาถามจขกท อีกว่าจะให้ทำยังไง
ก็ทำสิ่งที่ถูกต้องซิ เป็นหน้าที่ของตัวไม่ใช่หรือ
หากเป็นประเทศเคร่ง ๆ เรื่องนี้ เช่น มาเลเซีย (คงไม่ต้องขนาดบรูไนหรือดูไบ) คงไม่กล้า ตำรวจมาจับติดคุกแน่ ๆ
พนักงานก็ไม่รู้กล้วอะไร ควรจะบอกไม่ให้ลองและเชิญให้ออกจากร้านไปถ้าไม่ยอมไปห้องลองเสื้อ
ประเทศที่เจริญแล้วเขาก็ลองเสื้อในที่มิดชิดทั้งนั้น ใครจะมายืนเปลือยหน้าอก ใส่กางเกงในโชว์เสื้อหน้าเคาน์เตอร์
นักท่องเที่ยวแบบนี้ น่ารังเกียจจริง ๆ
ส่วนพนักงานของซาร่านี่ก็ ไม่รู้จะพูดอย่างไรดี ปล่อยให้ลูกค้าทำพฤติกรรมแบบนี้ได้ไง ถ้าไม่กล้าพูดหรือพูดอังกฤษไม่ได้ก็โทรเรียกยามซิ ให้มาเชิญออกไป ประหลาดคนแท้ ยังมาถามจขกท อีกว่าจะให้ทำยังไง
ก็ทำสิ่งที่ถูกต้องซิ เป็นหน้าที่ของตัวไม่ใช่หรือ
ความคิดเห็นที่ 11
เราเคยอยู่ในร้าน Zara ที่เยอรมัน มีฝรั่งสาวพยายามจะลองกางเกงตรงที่ราวแขวน
ขนาดเค้าใส่กระโปรงอยู่ และจะสวมกางเกงดูเฉย ๆ พนักงานปรี่เข้ามาบอกเสียงแข็งเลย
ว่าห้องลองเราก็มี กรุณาไปลองที่ห้องลองค่ะ พูดจบจิกตามองรอจนกว่าลูกค้าจะถอดออกด้วยนะ
คือไม่ต้องถึงขนาดโป๊หรอก แค่นึ้มันเสียภาพลักษณ์ของร้านเค้า เออถ้าเป็นแผงขายเสื้อผ้าแบกะดิน
ไม่มีที่จะลองค่อยว่าไปอย่าง
อีกอย่างที่เราสังเกตมานานจากหลาย ๆ กระทู้ พนักงานคนไทยกลัวลูกค้ากันจัง ไม่รู้โดนกดดันมาจากไหน
(แต่ไอ้ที่ปากดีก็ต่อปากต่อคำกับลูกค้าก็มี หาแบบพอดี ๆ มีมั้ยเนี่ย)
อย่างกระทู้แอร์การบินไทยไม่กล้าเตือนผดส.เท้าเหม็นตอนถอดรองเท้า ที่มีจขกท.คนนั้นร้องเรียน
แต่แอร์ไม่กล้าบอก หรือเด็กเสิร์ฟที่ไม่กล้าเตือนคนเสียงดังหรือทำผิดกฎของร้าน และกระทู้ที่มีคน
นอนเอาขาพาดโต๊ะในสตาบัก เป็นต้น
อันนี้เราก็เข้าใจนะว่าคนไทยเรา ๆ บางส่วนมีนิสัยเจ้ายศเจ้าอย่าง และเสียหน้าไม่เป็น
ใครมาเตือนดี ๆ ก็จะเคืองเค้า หาเรื่องเค้ากลับ แต่คนดี ๆ พูดรู้เรื่องก็มีเยอะ ใครพูดไม่รู้เรื่อง
ถือว่าไม่ใช่แขกของร้านไปสิ ไปง้อเค้าทำไม
สมัยที่เราเคยทำงานในโรงแรมเครือใหญ่แห่งนึงที่นั่น ขนาดโรงแรมหลายดาวที่ต้องบริการลูกค้าดีมาก
แต่ถ้าแขกทำอะไรไม่ถูกพวกเราทุกคนเตือนได้หมด ไม่ต้องรอให้ใครบอก กรณีถ้าแขกไม่สุภาพกับเรา
ที่ไปเตือน เราสามารถเชิญแขกออกไปยังได้เลย เพื่อนร่วมงานเราทำมาแล้ว แถมบอกตามหลังแขกไปอีก
ว่าไม่อนุญาตให้คุณเข้ามาที่นี่อีกแล้ว
บางทีเราเดินผ่านล็อบบี้เห็นแขกเอาขาพาดเก้าอี้ เราบอกให้เอาลงทันที บางแขกมาสัปหงก
เพราะเมายันเช้ามานั่งรอกินอาหารเช้าก่อนไปนอน เราปลุกให้ไปนอนก่อน จะมาหลับตรงนี้ไม่ได้
คืออะไรก็ตามที่เราคิดว่าทำถูกก็ทำได้เลย กลับกันถ้าแขกไม่พอใจบริการไหนเราจะแถมจะไม่คิดเงิน
หรือจะให้ใครกินอะไรฟรีทำได้ทันทีหมด ไม่ต้องถามเจ้านายด้วย เพราะเจ้านายให้เกียรติลูกน้อง
และเคารพการตัดสินใจในเรื่องที่ถูกต้อง
เพราะแบบนี้ไงเราถึงงงว่า การที่พนักงานในไทยหงอลูกค้า เพราะเค้าไม่มีอำนาจ หัวหน้าไม่สนับสนุนให้
มีอำนาจหน้าที่ตรงนี้ หรือปอดแหกกันเอง
ขนาดเค้าใส่กระโปรงอยู่ และจะสวมกางเกงดูเฉย ๆ พนักงานปรี่เข้ามาบอกเสียงแข็งเลย
ว่าห้องลองเราก็มี กรุณาไปลองที่ห้องลองค่ะ พูดจบจิกตามองรอจนกว่าลูกค้าจะถอดออกด้วยนะ
คือไม่ต้องถึงขนาดโป๊หรอก แค่นึ้มันเสียภาพลักษณ์ของร้านเค้า เออถ้าเป็นแผงขายเสื้อผ้าแบกะดิน
ไม่มีที่จะลองค่อยว่าไปอย่าง
อีกอย่างที่เราสังเกตมานานจากหลาย ๆ กระทู้ พนักงานคนไทยกลัวลูกค้ากันจัง ไม่รู้โดนกดดันมาจากไหน
(แต่ไอ้ที่ปากดีก็ต่อปากต่อคำกับลูกค้าก็มี หาแบบพอดี ๆ มีมั้ยเนี่ย)
อย่างกระทู้แอร์การบินไทยไม่กล้าเตือนผดส.เท้าเหม็นตอนถอดรองเท้า ที่มีจขกท.คนนั้นร้องเรียน
แต่แอร์ไม่กล้าบอก หรือเด็กเสิร์ฟที่ไม่กล้าเตือนคนเสียงดังหรือทำผิดกฎของร้าน และกระทู้ที่มีคน
นอนเอาขาพาดโต๊ะในสตาบัก เป็นต้น
อันนี้เราก็เข้าใจนะว่าคนไทยเรา ๆ บางส่วนมีนิสัยเจ้ายศเจ้าอย่าง และเสียหน้าไม่เป็น
ใครมาเตือนดี ๆ ก็จะเคืองเค้า หาเรื่องเค้ากลับ แต่คนดี ๆ พูดรู้เรื่องก็มีเยอะ ใครพูดไม่รู้เรื่อง
ถือว่าไม่ใช่แขกของร้านไปสิ ไปง้อเค้าทำไม
สมัยที่เราเคยทำงานในโรงแรมเครือใหญ่แห่งนึงที่นั่น ขนาดโรงแรมหลายดาวที่ต้องบริการลูกค้าดีมาก
แต่ถ้าแขกทำอะไรไม่ถูกพวกเราทุกคนเตือนได้หมด ไม่ต้องรอให้ใครบอก กรณีถ้าแขกไม่สุภาพกับเรา
ที่ไปเตือน เราสามารถเชิญแขกออกไปยังได้เลย เพื่อนร่วมงานเราทำมาแล้ว แถมบอกตามหลังแขกไปอีก
ว่าไม่อนุญาตให้คุณเข้ามาที่นี่อีกแล้ว
บางทีเราเดินผ่านล็อบบี้เห็นแขกเอาขาพาดเก้าอี้ เราบอกให้เอาลงทันที บางแขกมาสัปหงก
เพราะเมายันเช้ามานั่งรอกินอาหารเช้าก่อนไปนอน เราปลุกให้ไปนอนก่อน จะมาหลับตรงนี้ไม่ได้
คืออะไรก็ตามที่เราคิดว่าทำถูกก็ทำได้เลย กลับกันถ้าแขกไม่พอใจบริการไหนเราจะแถมจะไม่คิดเงิน
หรือจะให้ใครกินอะไรฟรีทำได้ทันทีหมด ไม่ต้องถามเจ้านายด้วย เพราะเจ้านายให้เกียรติลูกน้อง
และเคารพการตัดสินใจในเรื่องที่ถูกต้อง
เพราะแบบนี้ไงเราถึงงงว่า การที่พนักงานในไทยหงอลูกค้า เพราะเค้าไม่มีอำนาจ หัวหน้าไม่สนับสนุนให้
มีอำนาจหน้าที่ตรงนี้ หรือปอดแหกกันเอง
ความคิดเห็นที่ 14
รู้สึกดีใจที่อย่างน้อย คุณจขกท.ก็ไม่นิ่งเฉยค่ะ มีคนแบบนี้เยอะๆ เรารู้สึกดีนะคะ เบื่อพวกประเภทธุระไม่ใช่ ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น โดยเฉพาะพนักงาน หน้าที่ตัวเองแท้ๆ กลับทำไม่สนใจ ก็ไม่รู้ว่าทางบริษัทอบรมพนักงานมาให้หงอลูกค้าฝรั่งรึไง กับลูกค้าคนไทย กล้าที่จะต่อปากต่อคำ ทีกับลูกค้าฝรั่งทำไม่สนใจ ก็ไม่รู้ว่าเพราะภาษา หรือ เพราะถูกอบรมมาให้เป็นแบบนี้
จริงๆกรณีนี้ ทางบริษัท ควรจะออกหน้าในการอบรมพนักงานใหม่นะคะ ถ้าเจอลูกค้าทรามแบบนี้ควรจะทำยังไง เสื้อผ้าร้านดังอยู่ในห้างหรูแท้ๆ ทำอย่างกะร้านแบกะดินริมทาง ถ้าเป็นร้านอย่างหลังจะไม่ว่าเลย มีความรับผิดชอบต่อสังคมส่วนรวมหน่อยน่าจะดีกว่า ยังไงก็เพื่อภาพลักษณ์แบรนด์สินค้าของตัวเอง
เอาตรงๆนะ ถ้าพนักงานตอบเจ้าของกระทู้ดีกว่านี้ เช่น "ขอโทษด้วยนะคะ เมื่อกี๊ทางเราพยายามห้ามแล้ว แต่เค้าก็บอกว่า I don't care ทางเราก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน จะเรียกรปภ.ก็กลัวจะแรงไป" คือถ้าตอบสไตล์นี้ อย่างน้อยก็จะได้รู้ว่าทางคุณพยายามแล้ว ไม่ใช่ตอบว่า "แล้วไง จะให้ทำอะไรคะ คุณทนไม่ได้ใช่ไหมคะ จะได้ช่วยพูดให้" คืออะไร ???????? ทีกับคนไทยล่ะปากเก่งนัก บริษัทควรอบรมพนักงานด่วนๆเลย
จริงๆกรณีนี้ ทางบริษัท ควรจะออกหน้าในการอบรมพนักงานใหม่นะคะ ถ้าเจอลูกค้าทรามแบบนี้ควรจะทำยังไง เสื้อผ้าร้านดังอยู่ในห้างหรูแท้ๆ ทำอย่างกะร้านแบกะดินริมทาง ถ้าเป็นร้านอย่างหลังจะไม่ว่าเลย มีความรับผิดชอบต่อสังคมส่วนรวมหน่อยน่าจะดีกว่า ยังไงก็เพื่อภาพลักษณ์แบรนด์สินค้าของตัวเอง
เอาตรงๆนะ ถ้าพนักงานตอบเจ้าของกระทู้ดีกว่านี้ เช่น "ขอโทษด้วยนะคะ เมื่อกี๊ทางเราพยายามห้ามแล้ว แต่เค้าก็บอกว่า I don't care ทางเราก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน จะเรียกรปภ.ก็กลัวจะแรงไป" คือถ้าตอบสไตล์นี้ อย่างน้อยก็จะได้รู้ว่าทางคุณพยายามแล้ว ไม่ใช่ตอบว่า "แล้วไง จะให้ทำอะไรคะ คุณทนไม่ได้ใช่ไหมคะ จะได้ช่วยพูดให้" คืออะไร ???????? ทีกับคนไทยล่ะปากเก่งนัก บริษัทควรอบรมพนักงานด่วนๆเลย
แสดงความคิดเห็น
ร้าน Zara สาขาพารากอน ปล่อยให้ลูกค้าแหม่มยืนแก้ผ้าโนบรา ใส่กางเกงใน ลองชุดหน้าร้าน แรงไปไหม?
คือวันนี้ผมพาคุณแม่ไปร้าน Zara ประมาณบ่ายสามโมงกว่า ช่วงนั้นคนเยอะมาก ขณะกำลังยืนต่อแถวจ่ายเงิน หันไปมองแหม่มคนหนึ่งกำลังถอดกางเกงขาสั้นที่ลอง โชว์กางเกงในสตรีตรงเสาข้างๆกับโต๊ะชำระเงิน ไอ้เราก็พยายามมองหาพนักงานเพราะนางเล่นโชว์กางเกงในแล้วลองกางเกงขาสั้นสองสามตัว
สักพักน้องเด็กผช อายุประมาณเด็กประถม ถามแม่ของเขาว่า
เด็กชาย: แม่ๆ ดูนั่นสิ
แม่เด็ก: อย่าไปมองลูก
พอเราเหลือบไปเห็นนางถอดเสื้อ (โนบรา) แล้วเปลี่ยนใส่เสื่อตัวหลายตัวที่นางเลือก แล้วเรามองดูรอบๆ เราก็เอะใจว่านางไม่สนใจใครแม้จะมีสายตาหลายๆคนมองด้วยความตกใจ (ไม่ใช่เราคนเดียว) ขณะนั้นมีทั้งเด็กเล็กๆที่ไป เราจึงวิ่งไปบอกพนักงานที่อยู่ใกล้ที่สุด
เรา: คุณครับ คือมีฝรั่งถอดเสื้อผ้าลองเสื้อกลางร้านคุณ คุณช่วยอะไรหน่อนได้ไหม
พนักงาน ญ: คือจะให้ทำอะไรคะ?
เรา: คือเขาแก้ผ้าลองเสื้อนะครับ คุณเห็นไหมครับ มีเด็กๆอยู่ในร้านด้วย
พนง ญ: คือคุณรับไม่ได้ใช่ไหมคะ? เดี๋ยวไปพูดให้คะ
พนงทำหน้าบูดๆ แล้วเดินไปตรงที่เราชี้จุดพี่ฝรั่งเดิน
ผมก็เดินกลับไปหาแม่ที่กำลังยืนรอชำระเงิน ผมก็ชะโงกมองไปดูกลุ่มฝรั่ง นางและเพื่อนๆสองคนเดินมาต่อคิวชำระ สักพักนางคนนี้ก็ไปเอากางเกงมาลองต่อ คราวนี้ยืนอยู่ด้านหลังผม สักห้าคน นางก็เอากางเกงตัวใหม่มาลองอีก (โชว์กางเกงในแบบไม่แคร์ใคร)
เรา (ตระโกนภาษาอังกฤษ): ช่วยกรุณาไปเปลี่ยที่ห้องลองเสื้อได้ไหม แถวนี้มีเด็กๆมองคุณอยู่ (Excuse me. Could you go to change in the fitting room? There are children here and they are looking at you.)
นาง: กูไม่สน (I don't care.)
เรา: คุณรู้ไหมว่ามีหลายคนมองคุณเปลียนเสื้อตรงนี้ (Do you know people looking at you changing here?)
นางมองเราเหมือนกับเราผิดปกติ: กูไม่สน (Yeah. I don't care.)
ตอนนั้นเองถึงคิวแม่ผมชำระพอดี เราจึงถามเจ้าหน้าที่คิดเงิน
ผม: นี่คุณ คุณเห็นไหมว่านางแก้ผ้าลองเสื้ออยู่ตรงนี้หน้าร้านคุณ มีเด็กๆมากับพ่อแม่ต่อคิวด้วย
พนง คิดเงิน ทำหน้าเหมือนไม่สนใจ ไม่ฟังที่เราพูด
ผม: นี่คุณได้ยินไหม
พนง คิดเงิน: แล้วจะให้เราทำยังไงคะ
ตอนนั้นเองแม่เราบอกว่าอย่าทะเลาะกับเขา ผมมองหน้าพนักงาน ผมมองหน้าพนักงานที่ยืนคิดเงินสามคน ไม่มีใครสนใจ เหมือนกับผมบ้าไปเองที่เห็นแหม่มแก้ผ้าต่อหน้าเด็กๆเป็นเรื่องผิดปกติ อันนี้เราออกตัวแรงไปเองหรือว่าการที่ผู้หญฺิงแก้ผ้าในร้านเสื้อสตรีไม่ผิด
สุดท้ายอยากจะบอกทางร้าน ที่นี้เขตสยาม วันเสาร์หรือวันอาทิตย์มีแต่พวกเด็กๆเล็กๆถึงหัวเกรียนมาติวแล้วพาผู้ปกครองไปเที่ยว ไม่ใช่ซ่องตระเข็บชายแดนที่คุณจะปล่อยให้ใครเดินแก้ผ้าโชว์นม โชว์กางเกงใน แบบไม่แคร์ใคร