เมื่อเดินมาถึงจุดๆหนึ่ง ที่คนเป็นแม่อย่างเราจะเดินถอยหลังก็ไม่ได้ ใจคิดตลอดเวลา อนาคตลูกจะเป็นไงในเมื่อครอบครัวไม่สมบูรณ์ ลูกเราจะไม่เหมือนคนอื่น แต่เอาเหอะ ยังไงก็ต้องก้าวต่อ ทำหน้าที่ทั้งพ่อและแม่ มันเหนื่อยมาก มันแย่สุดๆ แต่เราก็ต้องทำให้ได้ เวลาผ่านเร็วมากกี่เดือนแล้วที่ต้องแสร้งยิ้มให้ลูกเห็นว่าแม่ไม่เป็นไรลูกก็ต้องไม่เป็นไร ดีเสียอีก จะได้ไม่ใครตีน้อง ตวาดน้อง เพราะเข้าไปกวนป๋าตอนเล่นโทรศัพท์ น้องเข้าใจแล้วใช้มั๊ย ไม่มีป๋าเราสองคนก็อยู่ได้ เราสองคนก็เป็นครอบครัวที่มีความสุข เห็นมั๊ย แม่ก็ยังพาน้องไปเที่ยว กินไอติม ดูหนัง กินข้าว สอนการบ้าน หรือแม้แต่สอนผูกเชือกรองเท้า สอนใส่เข็มขัด แม่ทำได้ น้องก็ทำได้ ครอบครัวเราแม่ลูกก็มีความสุขเหมือนคนอื่นแล้ว ส่วนป๋าเค้าไปมีครอบครัวใหม่ เราก็ปล่อยเค้าไปเถอะ เค้าอยู่กับเราไม่ได้ ป๋าเลือกแล้วเลือกคนที่มาทำลายครอบครัวเรา ก็ขอให้เค้ารู้ไว้ ว่าวันนี้ของเราแม่ลูกคืออนาคตของเธอเช่นกัน ขอให้เธอทั้งคู่รักกันให้นานๆ เราแม่ลูกขออวยพร และขอบคุณที่ทำให้เห็นสันดานแท้ๆของผู้หญิงที่ทำตัวน่าสงสารจิตใจเน่าลงทุนทำทุกวิธีเพื่อแย่งสามีคนอื่นทั้งที่รู้เต็มอกว่าผู้ชายแต่งงานมีเมียมีลูกแล้วและผู้ชายที่ฉันรักแต่ไร้สำนึก ต่อไปฉันในฐานะแม่ก็แค่คิดว่าจะทำอย่างไร เพื่อจะส่งให้ลูกแม่เรียนสูงๆ มีอนาคตดี แม่ต้องทำให้ได้ แม่จะทำไงไม่อยากให้ลูกแม่มีปมในชีวิต ทุกวันนี้สิ่งที่แม่ทำได้คือ แม่ยิ้มให้ลูก ลูกก็ยิ้มหัวเราะ แค่นี้หัวใจคนเป็นแม่ก็สุขใจ มีอีกหลายๆคนที่เหมือนเราเค้ายังทำได้ เราก็ต้องทำให้ได้ ขอบคุณทุกคนที่อ่านและให้พื้นที่ได้ระบายสิ่งที่อึดอัดข้างในใจค่ะ