เราจะใช้คำว่า "เรา" แทนตัวของเจ้าของกระทู้เองนะคะ

เราเคยมีความรักที่ดีๆ อยู่ครั้งหนึ่งค่ะ ...

เรารู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆ ก่อนจะมาเริ่มคบกันในช่วง ม.ต้น ค่ะ เราคบกันมาเกือบ 7 ปี เราผ่านเรื่องร้ายๆ และก็เรื่องดีๆมาด้วยกันเยอะ เขาไม่ใช่คนหน้าตาดีค่ะ (แต่สำหรับเรา เขาน่ารักที่สุดแล้ว) เขาเป็นคนดี ตลก ยิ้มง่าย อบอุ่น รักครอบครัว รักเพื่อน และเขาก็รักเรามากค่ะ แม้ว่าตลอดเวลาที่คบกัน เขาจะชอบบ่นว่าเขาขี้เหร่และเขาก็ต้องทนฟังใครๆ พูดดูถูกเขาบ่อยๆ ว่า "คบกับเราได้ยังไง? และทำไมเราไม่เลือกคนที่ดีกว่านี้? แต่เราสองคนก็ให้กำลังใจกันค่ะ และไม่สนคำพูดใคร ซึ่งมันอาจจะมีหลายคนนะคะที่เข้าหากันเพราะหน้าตา แต่สำหรับเรา เราจะเลือกมองที่ตัวตนข้างในของเขาค่ะ เราโชคดีค่ะที่มีโอกาสรู้จักเขามาก่อน เลยทำให้เราตัดสินใจจะคบกับเขาโดยไม่เคยสนใจเรื่องรูปลักษณ์ภายนอกเขาเลย

เราสองคนก็เหมือนคู่รักทั่วไปค่ะ มีทะเลาะ มีเลิกกันบ้าง แต่เลิกกันไม่นานค่ะ นานสุดก็เกือบเดือน เลิกกันก็เพราะเรื่องเล็กๆ ตามปะสาวัยรุ่นค่ะ จนมาถึงช่วงที่ทุกอย่างกำลังจะเปลี่ยนไปค่ะ

เราต้องไปเรียนต่อคนละที่ค่ะ เขาได้ไปเรียนที่ภาคเหนือ ส่วนเราก็ต้องไปเรียนที่ภาคกลาง เป็นมหาลัยเอกชนค่ะ เราเคยถามเขาว่าให้เราไปเรียนนั่นด้วยมั้ย เพราะคณะที่เราเรียน เราคิดว่าทุกที่ดีหมดค่ะ แต่เขาบอกว่าให้เรียนที่นั่นดีกว่า มีโอกาสจะได้ประสบการณ์ในการใช้ชีวิตเยอะกว่า ซึ่งตอนนั้นเราก็คิดนะคะว่าเขาคงเป็นห่วงอนาคตเราละ และอีกอย่างเราก็ไปเจอกันได้อยู่แล้ว เพราะที่บ้านเรากับเขาก็รับรู้ค่ะว่าคบกัน จนเวลาผ่านไปค่ะ เขาเริ่มแปลกๆไปค่ะ เรารู้สึกว่าเขาไม่เหมือนเดิม เราจับได้ว่าเขานอกใจเราค่ะ เขาคุยกับผู้หญิงคนนึงที่เรียนคณะเดียวกัน เราแอบเข้าไปอ่านแชทไลน์ค่ะ ทั้งๆที่เราไม่เคยเลยที่จะเข้าไปวุ่นวายกับเรื่องส่วนตัว เนื้อหาส่วนมากก็จะเป็นฝ่ายผู้หญิงรุกค่ะ ส่งรูปปากจูจุ๊บมา ละขับรถจากหอผู้หญิง ซึ่งอยู่ไกลกันพอสมควรนะคะ เพื่อมาซักผ้าที่หอผู้ชาย(แฟนเรา) ด้วยเหตุผลที่ว่าซักหอผู้ชายถูกกว่า (0.0) ในตอนนั้นก็จัดการไปค่ะ ถามเขาตรงๆ เขาก็บอกว่าไม่รู้ว่าผู้หญิงคิดไรด้วย ผู้หญิงคนนั้นก็โดนเราวีนและก็ถอยไปค่ะ แต่ผู้หญิงคนนั้นก็ยังไม่ไปไหนนะคะ เราก็ทำไรไม่ได้มากกว่านี้ เขาต้องเจอต้องเรียนด้วยกันเราเข้าใจค่ะ เรื่องนี้ก็จบไป เขาก็กลับมาดูแล คอยโทรหา ใส่ใจเรามากกว่าเดิม ไม่ให้เรากังวลอะไร จนผ่านไปได้อีก1ปี คราวนี้กลับกลายเป็นเราค่ะที่พังทุกอย่าง เพราะเรื่องเล็กๆ ความคิดโง่ๆของตัวเอง

ช่วงนั้นเราสอบค่ะ เราเป็นคนที่จริงจังกับเรื่องเรียนมาก เราต้องอ่านหนังสือ แต่อยู่เฉยๆแฟนเรากลับไม่ไว้ใจเราขึ้นมาค่ะ บางทีอาจจะเป็นเพราะเราเริ่มรู้จักคนเยอะขึ้น มีไปสังสรรค์บ้าง แต่นานๆทีนะคะและก็ไปแปปเดียว ไม่ก็เขาอาจจะเห็นคนที่ไม่คุ้นหน้ามาเม้นเฟสเราบ่อยๆ หรือเพราะบุคลิกเราค่ะที่เฟรนด์ลี่ไป บางทีก็เหมือนจะแอบๆ บ้าผู้ชาย555555 (จนหลายคนเข้าใจผิด TT') เขาก็เลยระแวงทุกอย่างนี่ก็เข้าใจค่ะ เขาเริ่มโทรหาเราหนักขึ้น ถ้าเราไม่รับเขาก็โทอยู่อย่างงั้น และต้องคอลวีดีโอกันจนกว่าจะหลับ แต่นี่รับได้นะคะ เพราะเข้าใจ และเราก็เริ่มเลิกทำทุกอย่างที่เขาจะไม่สบายใจ เราไม่เที่ยวเลยค่ะ ไม่ทำตัวเหมือนโสด(เมื่อก่อนจะชอบเพ้อเหมือนโสด แต่ถ้ามีคนมาจีบหรือถามเราก็จะบอกว่ามีแฟนแล้วทุกครั้งนะ) แต่หนักสุดคงจะเป็นบางทีที่ถ้าเราอ่านหนังสืออยู่ เขาพูดกับเราละเราไม่ได้ตอบ นี่ก็โดนงอนค่ะ บางวันกลับมาดึกเพราะไปนั่งทำงานกับเพื่อนมา เขาก็ถามเราว่าไปกับใคร แต่พอเราพูดกลับไปเชื่อ มันเลยทำให้เกิดเป็นความอึดอัดค่ะ เราเหนื่อย จนถึงที่สุดเราก็บอกกับเขาว่า "ห่างกันสักพักนะ" ด้วยเหตุผลแค่ว่า "เรารำคาญ" และเราก็บอกเหตุผลเขาไปค่ะว่าเรารู้สึกว่าเขางี่เง่าไป เราทนไม่ไหว ตอนนั้นเราไม่สนใจเขาเลยค่ะ เราคิดแค่ว่าเดี๋ยวสอบเสร็จเราจะไปง้อ เราไม่เคยคิดเลยค่ะว่ามันจะเป็นจุดเริ่มเรื่องที่ทำให้เราสองคนต้องเลิกกันจริงๆ

เกือบเดือนค่ะ ที่เราปล่อยเขาเสียใจแบบไม่ใยดี ทั้งๆที่เขาง้อเรามาตลอดค่ะ ส่งข้อความหาเพื่อนเราที่หอ ฝากให้เขาดูแลเรา แต่เรากลับใจร้ายกับเขามากค่ะในตอนนั้น เรารู้สึกผิดกับเรื่องนี้มาตลอดค่ะ จนเดือนนั้นเราสอบเสร็จ เราก็รีบจะไปง้อเขาทันที แต่เราติดต่อเขาไม่ได้แล้วค่ะ เขาบล็อคเราบนโซเชียลทุกอย่าง ลบรูปเราออกจนหมด บล็อคเบอร์ แต่เราก็ไม่ได้ท้อค่ะ เราเอาเบอร์เพื่อนเราสิบกว่าคนโทรหาเขา แค่คำว่า "ฮัลโหล" เขาก็ตัดสายทิ้งเลยค่ะ บล็อคเบอร์ต่อด้วย555555555 เราก็เลยเปลี่ยนวิธีสมัครเมล์ ละไปสมัครเฟสเพื่อคุยกับเขา จำได้ว่าสิบกว่าเมล์ค่ะที่สมัครไปกว่าเขาจะไม่บล็อคและยอมตอบกลับมา เราคุยกันผ่านแชทเฟสที่เราสมัครใหม่ค่ะ คุยกันสักพัก เขาก็จะใจดีโทรหาเราบ้าง แต่เราโทรหาเขาไม่ติดนะคะ เขาไม่เลิกบล็อคค่ะ5555555 เราก็มีไปหาเขาบ้างค่ะ เราก็ทนเป็นแบบนี้ ง้อมาจนเกือบ3แล้วค่ะ คือตลอดเวลาที่คุยกัน เขาเรียกแทนเราว่า "เพื่อน" ค่ะ และเขาบอกทุกคนรวมทั้งครอบครัวเขาว่าเลิกกับเราแล้ว แบบถ้าเราอยู่ตรงหน้าและถ้ามีคนอื่นที่รู้จักด้วย เขาก็จะทำเหมือนเราเป็นอากาศค่ะ555555555 (หน้าก็จะชาๆหน่อย) และระหว่างที่เลิกกันอยู่เนี้ย เขาก็เริ่มดูแลตัวเองค่ะ ทั้งๆที่เมื่อก่อนเราเคยบอกเขาว่าลดหุ่นมั้ย จะได้บุคลิกดีขึ้น แต่เขาก็ไม่ทำค่ะ สรุปง่ายๆค่ะ เขาทำทุกอย่างรวมทั้งศัลยกรรมให้เขาดูดีและหล่อขึ้น555555555555555

ปีหลังๆที่เราง้อ เรายอมรับนะคะว่า เราอาจจะมีคุยบ้าง ที่คุยกับคนอื่นเพราะบางทีเราก็รู้สึกว่าตัวเองไร้ค่ามากที่เราเป็นแบบนี้ เราเสียใจทุกวันค่ะ เรานอนร้องไห้เกือบทุกครั้งที่คิดถึง เขาไม่สนใจค่ะ มันเลยทำให้บางทีเราก็อยากเริ่มใหม่ แต่พอถึงเวลาที่ต้องตัดสินใจเราก็ไปไม่ได้ เราเลือกที่จะปฎิเสธคนดีๆ หลายคนที่เข้ามาในชีวิตเราค่ะ เหมือนเราก็ยังรักและรู้สึกผิดกับเรื่องวันนั้นที่ทำเขาเสียใจ อยากจะแก้ไขค่ะ  จนวันนึงเราถามเขาไปว่า "จะกลับมาคบกันได้รึยัง" เขาก็ยังจับมือเราอยู่และบอกกับเราค่ะว่าเขายังรู้สึกดีๆกับเรา และ.. เขาก็เงียบค่ะ (และก็มีบางเรื่องที่พูดไม่ได้ค่ะ แต่มันทำให้รู้ว่าในตอนจบของเรื่องนี้ "เขาไม่ใช่คนที่เราเคยรู้จัก") อ๋อ ละเราต้องบอกก่อนนะคะว่าเขาเองก็มีคุยกับคนอื่นเหมือนกัน เขากลับไปคุยกับทุกคนที่เคยคุย รวมทั้งแฟนเก่าเขา ที่รู้ก็เพราะเรื่องนี้เขาบอกเราเองค่ะ และเราเป็นคนเดียวค่ะที่เขาไม่ยอมเลิกบล็อค ก็จะ3ปีแล้วค่ะ5555555 ส่วนตัวก็อยากรู้เหมือนกันนะคะ ทำไมเราเป็นคนเดียวที่เขาทำแบบนี้ แต่ก็ไม่เคยรู้คำตอบค่ะ.

ค่ะ หลังจากนั้นเราก็ต่างคน ต่างกลับไปทำหน้าที่ตัวเองค่ะ เราคุยกันเหมือนเดิม จนวันนึงเราตอบแชทเขาช้า เขาเลยบอกว่า "ตอบช้า บล็อคละ" และเขาก็บล็อคจริงๆค่ะ ตัวเราเอง เราก็เหนื่อย เราเลยไม่หาวิธีทักไปแล้วค่ะ แต่ไม่ใช่ว่าเรายอมแพ้นะคะ เราก็คิดแบบเดิมค่ะ เดี๋ยวค่อยไปง้อ55555555 ตอนนั้นเราแพลนจะไปหาเขาตอนสอบเสร็จ เราเตรียมทุกอย่างไว้แล้วค่ะ และมั่นใจค่ะว่าเขาจะกลับมาแล้วละ เพราะเขาพูดให้เรามั่นใจค่ะก่อนที่เราจะแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของแต่ละคน จนผ่านไปเกือบสามเดือนเราเจอกัน(คงช้าไปมาก) ทุกอย่างจบไม่สวยค่ะ ประโยคสุดท้ายที่เขาพูดกับเรา "เขาไม่มีอะไรสู้เธอได้เลย (บอกทำไม55555) เค้าแคร์เธอนะ แต่ตอนนี้เค้ามีคนที่อยากดูแลแล้ว" ตอนนั้นเจ็บค่ะ ละก็อึ้ง หน้าชา พูดไม่ออก งง ค่ะ555555 เพราะเราทำทุกอย่าง ทนทุกอย่างมาเกือบสามปี หายไปสามเดือนมันจบเลย555555555 (แต่ก็โทษตัวเองค่ะ มันคงเพราะเราพยายามไม่พอ)

ตอนนี้ก็ผ่านมาหลายเดือนแล้วค่ะ ถามว่าเจ็บมั้ย เจ็บสิค่ะ ง้อมาตั้งนาน55555 นอนร้องไห้บ้าง แต่ก็พอจะทำใจได้บ้างแล้ว ถามว่ารออยู่มั้ย ก็รอนะคะ ไม่รู้ว่ารอให้เขากลับมา(ซึ่งไม่น่าจะมีหวัง) หรือรอให้ตัวเองเลิกรู้สึก แต่อย่างน้อยๆ เราก็เคยมีความทรงจำดีๆร่วมกันมากกว่าเรื่องไม่ดี และเรื่องราวครั้งนี้เราก็มั่นใจนะคะว่ามันเป็นความรักที่เรามีให้เขาจริงๆ ได้เรียนรู้อะไรหลายอย่างค่ะ รักกันยังไง รักมากแค่ไหน คบกันมานานเท่าไหร่ บทมันจะไม่รักมันก็คือไม่รัก แต่ตอนนี้กำลังเรียนรู้ที่จะเข้มแข็งด้วยตัวเองอยู่ค่ะ55555555 ส่วนเขาก็มีความสุขดีค่ะ แต่เขายังไม่เปิดตัวแฟนใหม่ ก็ถ้าเขาผ่านมาเห็นหรือมีโอกาสได้อ่าน เราคงอวยพรให้ไม่ได้นะ แต่แค่อยากจะบอกว่า "กลับมาได้นะ ถ้าวันนั้นเค้ายังไม่เริ่มต้นใหม่"  

ใครที่มีรักอยู่ ก็ดูแลกันดีๆนะคะ อย่าทำมันพังเพราะเรื่องเล็กๆ เพียงชั่ววูบ เพราะเราไม่รู้หรอกว่านั้นอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายก็ได้
อดีตมันก็คืออดีต เรากลับไปแก้ไขมันไม่ได้ค่ะ ต่อให้อยากแก้ไขแค่ไหนก็เถอะ ทำได้แค่เดินหน้าต่อและรักตัวเอง.