ปกติเมื่อก่อนนะ ไม่เคยรู้สึกแบบอยากอยู่คนเดียวเลย
(ยกเว้นตอนอกหักใหม่ๆ แต่เดี๋ยวก็จะกลับมาปกติ)

แต่ตอนเนี้ย อยากอยู่คนเดียว และชอบมันมาก
มีแฟนบ้างนะ แต่เหมือนมันไม่ใช่เลยอ่ะ

เลยตัดสินใจเลิกกับเค้า แล้วกลับมาอยู่กับตัวเอง


มันเหงานะ เหงาแบบบอกไม่ถูกเลย เหมือนมันเคว้งคว้าง
บางครั้งใจหายยังไงไม่รู้ แต่ก็ยังชอบการอยู่เหงาๆเศร้าๆคนเดียวอยู่ดี
ความรู้สึกเฉยๆมากกับเรื่องไม่มีแฟน  ไม่มีก็ดีนะสำหรับเรา

เพราะตอนเรามีแฟน เราไม่มีเวลาจะได้อยู่กับตัวเอง
อ่านหนังสือ,ฟังเพลง,หาหนังดู หรือออกไปปลูกต้นไม้ ไปเดินเล่น
ทำให้เราอิสระมากๆ ไปไหนก็ไปคนเดียวได้สบายๆ


บางครั้งเราอยู่คนเดียวมาก จนไม่อยากจะมีเพื่อน
เพราะตอนเราอยู่คนเดียว เราจะทำไรก็ได้ ไม่ต้องรอใคร หรือต้องทำอะไรด้วยกัน
ไปไหนก็ไปด้วยกัน มันดูไม่ใช่สำหรับเรา
อาจจะไม่ชอบเข้าสังคม หรือมีเพื่อนอะไร
เพราะเราไม่ชอบความวุ่นวายหรือคนเยอะๆ

บางทีความคิดไม่ตรงกัน ซึ่งเราก็เบื่อที่จะต้องไปอยู่ในสภาพแบบนั้น
อยู่คนเดียวสบายใจสุดๆ ไม่รำคาญใคร


บางครั้งมันก็ดูอิสระดี แต่บางมุมมันก็เศร้าเหมือนกันนะ

...แต่เราชอบความรู้สึกที่ เหงาสุดๆ แล้วเปิดเพลงเหงาๆเศร้าๆฟัง
เหมือนตอกย้ำตัวเองยังไงก็ไม่รู้นะ แต่ก็ชอบที่จะทำแบบนั้นอยู่ดี.....